#یادداشت 📌جمعه سیاه یا نشاندن مردم به خاک سیاه؟! ♣️اگر اهل گشت ‌و گذار در فضای مجازی و خرید برخط باشید ( مخصوصا در دوسال اخیر که به واسطه محدودیت‌های کرونایی روز به روز بر تعداد خریدهای غیر حضوری افزوده شده است ) حتما اصطلاح بلک فرایدی را هم شنیده‌اید. ♣️بلک فرایدی ( black Friday ) که به صورت تحت‌اللفظی آن را جمعه سیاه هم می‌نامند، برساخته‌ی فرهنگ مصرف‌گرای آمریکایی است. گرچه بر خلاف سایر واژه‌های مرکب انگلیسی که با سیاه، ساخته شده‌اند، به هیچ عنوان بار معنایی منفی و تیره‌ای ندارد و حتی ( در جای خود ) باعث شادی دل مردم هم می‌شود! اولین جمعه پس از عید شکرگزاری و به عبارت دقیق‌تر آخرین جمعه ماه نوامبر را در اصطلاح بلک فرایدی می‌نامند و در این روز محصولات و کالاهای مورد نیاز ( و غیر ضروری!) مردم با تخفیف‌های ویژه و حتی بسیار ویژه به آنها عرضه می‌شود. فرآیندی که در ابتدای عمر خود به علت ارزشمند بودن و ارزیدن این تخفیف‌ها باعث تشکیل صف‌های طولانی و هجوم مردم به فروشگاه‌ها و آسیب دیدن برخی در این شلوغی‌ها میشد تا آنجا که فصلی جدید به نام « جان باخته‌های بلک فرایدی » در دفتر درگذشتگان تاریخ بشر اضافه کرد. ♣️اگر این تخفیف‌ها تنها قرار بود مردم را در ایام منتهی به کریسمس برای خرید مایحتاج‌شان یاری کند، باز هم به خاطر شرایط هجمه‌‌ای غیر متمدنانه قابل دفاع نبود، چه برسد به اینکه ماهیت آن در حال حاضر ماهیتی کاملا مصرف‌گرا شده است. مردم با دیدن میزان تخفیف کالاها که گاه به 70 تا 90 درصد هم می‌رسد، علاوه بر انجام خریدهای ضروری، رو به خریدن کالاهای غیر ضروری صرفا به جهت ارزان شدن آن ها هم می‌آورند تا آنجا که بسیاری از فروشگاه‌های بزرگ و برندهای معتبر طبق اعلام خودشان تنها در این یک روز، فروشی نزدیک به دو برابر فروش در یک ماه معمولی خود را تجربه می‌کنند. ♣️بلک فرایدی یا برابرنهاد فارسی آن حراجمعه، بعد از اینکه از آمریکا به کشورهای دیگر هم سرایت کرد ( علت این سرایت هم ساده است، تقویم میلادی مشترک و نیاز مردم به خرید با قیمت‌های مناسب در آستانه سال نو ) وارد فرهنگ ایرانی هم شد و از حوالی سال 94 و 95 توجه خانواده‌های ایرانی را هم به خود جلب کرد و به سرعت جای خود را در تقویم اقتصادی ایرانی‌ها باز کرد. جهانی شدن و حرکت به سمت فرهنگ‌های مشترک به خودی خود امر نامبارکی نیست اما آنچه باعث می‌شود بلک فرایدی در ایران به چالشی جدی و زنگ خطر فرهنگی تبدیل شود، غیر بومی بودن آن نیست بلکه عدم تناسب آن با هویتی است که برایش تعریف شده است. ادامه دارد... ✍🏻نفیسه سادات موسوی 🆔️@mahya_family

#یادداشت 🔆امروز سوم دسامبر، روز جهانی معلولانه. نمی‌شه انکار کرد که یکی از نگرانی‌های هر پدر و مادری داشتن فرزند معلوله. پدر و مادری که با هزار امید و آرزو بچه‌دار شدن معمولا وقتی صاحب فرزندی معلول می‌شن کل دنیاشون بهم می‌ریزه، ممکنه انکار کنن، پرخاش کنن، افسرده بشن و .... 🔆چه معلولیت جسمی باشه و چه روانی، این روز برای این تعیین شده که افراد معلول بتونن به حقوقشون دسترسی پیدا کنن، سطح رفاهشون بالا بره و شرایطی براشون ایجاد بشه که بتونن مشارکت بیشتری در جامعه داشته باشن. اینا بیشتر مسئولیت‌های جامعه اس اما شرایط خونه چی؟ 🔆رفتار خانواده‌ها در مقابل عضو معلول خیلی با هم متفاوته. بعضی از خانواده‌ها همیشه تو فاز انکار می‌مونن، بچه‌شون رو کمرنگ می‌کنن و این حس رو بهشون می‌دن که اگه در یه زمینه‌ای معلولیتی داره کلا باید قید یه زندگی عادی داشتن رو بزنه. ولی بعضی از خانواده‌ها می‌تونن بپذیرن. هرچند که از بیرون گود قضاوت کردن واقعا سخته. یعنی نمی‌شه به راحتی گفت خب معلولیت بچه‌ت رو بپذیر، استعدادش رو کشف کن، کنارش باش تا توی اون استعدادی که داره به یه جایی برسه ولی بعضیا می‌تونن این کارو بکنن پس هرچقدر هم سخت باشه ولی شدنیه. 🔆البته باید اینم گفت که وقتی یه بچه معلول تو خانواده هست بقیه بچه‌ها یه کم نادیده گرفته می‌شن که گریزی ازش نیست ولی هر طور شده باید برای اینکه اونا احساس کنار موندن نداشته باشن یه برنامه‌ای داشت، نه اینکه انتظار داشته باشیم اونا هم درک کنن که خواهر یا برادرشون مشکلی داره و بخوایم از خودشون بگذرن. 🔆مثل همیشه اگه امکانش رو دارید از همون اول، برای هضم اینکه وظایف والدینی که با معلولیت مواجه می‌شن چیا هستن با یه روان‌شناس مشورت کنید یا از کتاب‌های خودیاری کمک بگیرید. 🔆وظیفه بقیه چی؟ خانواده گسترده مثل خاله و عمو و عمه و دایی یا دوست‌های خانوادگی و حتی بقیه افراد جامعه وقتی یه فرد معلول یا خانواده‌ش رو می‌بینن چیه؟ اولین وظیفه‌مون شاید اشاره نکردن به معلولیته. هر آدمی هزاران جنبه و کلی دستاورد و برنامه تو زندگی‌ش داره. از اونا بپرسید، درمورد اونا حرف بزنید، اگه اشاره‌ای به معلولیت فرزند کسی نکنید مطمئنا حال اون آدم تو جمع بهتره. 🔆افراد رو به خاطر داشتن یه عضو معلول از مهمانی و سفر و دورهمی حذف نکنید. حتی تشویقشون کنید و اگه نگرانی دارن سعی کنید باهاشون همدلی کنید. طوری برخورد کنید که این بچه‌ها هم مثل بچه‌های دیگه بتونن با هم بازی کنن. شاید اولش نتونن با هم ارتباط برقرار کنن ولی بچه‌ها چشمشون به ماست. هرچقدر عادی‌تر برخورد کنیم اونا هم یاد می‌گیرن. بعضی پدر و مادرا طوری برخورد می‌کنن انگار اون طفل معصوم بیماری واگیردار داره و اگه به بچه‌شون نزدیک بشه ممکنه بیماری‌ش رو انتقال بده. 🔆و در آخر راهکار ندید. حتی متخصصین عزیز هم راهکار ندن. هر خانواده‌ای یه سری چالش‌های مخصوص به خودش رو داره و این خانواده‌ها چالش‌های بیشتری دارن. اگه ازتون کمکی خواستن قضیه فرق داره ولی اینکه تا یه بچه معلول دیدیم ترحم کنیم یا نظر بدیم با هیچ عقل سلیمی جور درنمیاد. 🔆به امید شرایط بهتر برای همه بچه‌هامون چه دارای معلولیت و چه بدون معلولیت. ✍🏻 یک روانشناس

#یادداشت ●روز جهانی بدون فرزند هم از اون شوخی‌های زشت دنیای مدرنه و مثل بقیه شوخی‌ها، یه حرف درست رو، یعنی بچه داشتن یه انتخابه و ارزش آدم‌ها و مخصوصا زن‌ها به داشتن یا نداشتن بچه نیست، به بدترین شکل برداشتن و استفاده کردن. کسی نمی‌گه اگه بچه نداشته باشیم یه عیب و نقصی داریم و زوری و اجباریه که همه بچه داشته باشن اما چرا انسان هرجا می‌خواد خلاف غریزه‌اش و طبیعتش کاری بکنه یا روی کمبودهاش سرپوش بذاره دست به دامان این روزها و حرف‌های شیک و نام‌گذاری‌ها و فلسفه ‌بافی‌ها می‌شه؟ ●روش‌های سنتی روان‌شناسی، یه جاهایی به اصل آدمیزاد نزدیک‌تر بودن و خیلی‌ها هنوز ترجیح می‌دن با همون سیستم قضایا رو بررسی کنن. یکی از اولین مفاهیمی که در روان‌شناسی تدریس می‌شه اینه که اصلا ما به چی می‌گیم رفتار نابهنجار؟ ما به رفتاری که از هنجارهای اجتماعی و فرهنگی تخطی کنه می‌گیم نابهنجار. البته مدرن‌تر‌ها این دیدگاه رو خیلی قبول ندارن، اما حالا اگه کسی بخواد رفتاری رو از نظر اجتماعی و فرهنگی جا بندازه و بعدش هم هنجار نشون بده چی کار می‌کنه؟ دقیقا همین کاری که الان می‌کنن، اونو اول با همین فعالیت‌ها برای مردم عادی نشون می‌دن و بعدش هم می‌گن این هنجاره دیگه. بعید نیست بعد از چند سال اگه کسی بچه داشته باشه نابهنجار تلقی بشه، همون اتفاقی که در جامعه ما برای چند فرزندی افتاد و در جامعه جهانی برای همجنس‌گرایی افتاد. ●حرف‌هایی که طرفداران این جنبش‌ می‌زنن هم واقعا بامزه‌ن. مثلا می‌گن بچه داشتن مسئولیت داره و من یا من و همسرم نمی‌تونیم این مسئولیت رو قبول کنیم. خب عزیزم می‌دونی چی مسئولیت نداره؟ گیاه بودن! یعنی از طبقه نباتات که بالاتر بیای همش مسئولی، در قبال خودت، بقیه، خانواده‌ات، جامعه‌ات، بشریت و.... اینجا مکانیسم دفاعی بهانه‌تراشی و عقلانی‌سازی واضحه. البته ممکنه این آدما یاد گرفته باشن برای حل هر مشکلی ازش فرار کنن. ●یا مثلاً می‌گن دنیا جای خوبی برای اینکه کس دیگه‌ای رو بهش اضافه کنی نیس‌. طفلکم تو بچگیت پدر و مادرت چقدر بهت حس ناامنی دادن که حالا از این رابطه صمیمانه و تکرار الگوی زندگیت می‌ترسی؟ اگه اعتمادت تو زمان حساس اعتماد کردن به دنیا جلب شده بود حالا الان با این عینک سیاه به کل دنیا نگاه نمی‌کردی. یا مثلاً می‌گن ما دغدغه محیط زیست داریم. شما یه نفر بچه‌ای تربیت کن که بتونه این کثافت دنیا رو جمع کنه. ●درنهایت هم شاید انتخاب کسی این باشه که معتاد بشه، ما نمی‌تونیم به هر انتخابی احترام بذاریم، مخصوصا در مرحله‌ای که بخواد این انتخاب رو با عناوین قشنگ تبلیغ هم بکنه و یه عده‌ای به دلایل خودشون ازش دنباله‌روی کنن. بچه داشتن یه روند طبیعی و تکاملیه، دعوای تمام موجودات و بشر در اکثر زمانی که روی زمین زندگی کرده برای همین تکثیر و انتقال ژن‌ها بوده، حالا اگه افرادی به خاطر گره‌های روانی و تروماهاشون از این اتفاق می‌ترسن، احتیاج به پیگیری داره، نه اسم گذاشتن و روز اختصاص دادن. ●شاید براتون عجیب باشه ولی روند تشخیص و درمان نابهنجاری‌ها و اختلالات هم مثل خیلی مسائل دیگه دنیا درگیر سیاسی‌بازی و منافع حکومت‌ها و ثروتمندهاست، پس اگه چیزی قبلا نابهنجاری بوده و الان نیست باید دید چرا حذف شده؟ ●در این مورد خودتون برید نظرات بیل گیتس رو سرچ کنید. خیلی صریح می‌گه منابع کمه، بچه و جمعیت کمتر باشه بهتره. این مناسبت‌ها رو هم در همون راستا ببینید، نه انتخاب یه سری انسان‌. می‌گن ما شجاعیم که این تصمیم رو گرفتیم، می‌دونین چی شجاعانه اس؟ اینکه اشتباهاتی که در زندگی، تربیت و جامعه خودت بوده رو بتونی برای یه موجود جدید، تا جایی که می‌تونی اصلاح کنی، نه اینکه شانسی که برای تغییر داری رو از بین ببری. ✍فائزه مرادی | گروه #روان‌شناسی محیا 🆔️@mahya_family