«خاطرات سفیر»♥️🪴 ¹²آغاز یه دوستی توی همین هیروویر وسط صحبت درباره ی نماز و خدا و اطاعت از خدا یه دختری هم اومد روبه روی ما نشست، داشت برای خودش شیرکاکائو درست می کرد؛ اما به حرفای ما هم خیلی جدّی گوش می داد، صحبت هام با سمیه تموم شد. آشپزخونه کم کم داشت شلوغ می شد. دختره یه جوری بود؛ یه جوری بهم نگاه می کرد. اون قدر نگاهم کرد تا سلام کردم! -سلام -سلام. خوبی؟ هورا... عین خودم زود دختر خاله شد. ادامه دادم: خوبم تو چطوری؟ چه خبر از مامان اینا؟» پقی زد زیر خنده. -مامانم؟ خوبه. بهت سلام رسوند! دوتایی شروع کردیم به خندیدن. به نظرم دختر خونگرمی اومد. حداقلش این بود که شوخی رو درک می کرد. هر کی یه بار توی عمرش به یه آدم «شوخی نفهم» بر خورده باشه می فهمه چی می گم. بدون این که اسم و رسم هم دیگه رو بدونیم شروع کردیم به حرف زدن از در و دیوار. کم کم بقیه هم اومدن دور میز ما. چه قدر روحیه ی ما دو تا شبیه هم بود. چه قدر از پیدا کردن هم دیگه خوشحال بودیم. ازش پرسیدم: «اسمت چیه؟» -اَمبروژا. همین کلمه توی فرانسه طور دیگه ای تلفظ می شه. فرانسوی ها «اَمغُزی» صدام می کنن. تو چی صدام می کنی؟ - من؟ بهت می گم عَم قِزی! و داستان عم قزی رو براش تعریف کردم. بعدها هر وقت صداش می کردم عم قزی خودش با یه لهجه ی خیلی خنده دار می گفت: «دور کُلاش قرمزی!» گفتم: «خودت کدوم اسم رو دوست داری؟» گفت: «همون اسم خودم.» و پرسید: «راستی تو کجایی هستی؟» گفتم: «من ایرانی ام. تو چی؟» نگاه همه ی بچه ها به سمت ما دو تا برگشت. چند ثانیه مکث کرد، سقف رو نگاه کرد لُپاش رو باد کرد و همه ی هواش رو قورت داد. بعد گفت: «من آمریکایی ام.» ادامـه دارد... « @banatozainb »

یه‌عزیزی‌میگفت: خوش‌به‌حال‌اون‌دلی‌که‌درک‌کرد بزرگترین‌گمشده‌زندگیش‌امام‌زمانشه:)!

تاحالابه‌مُردَنتـون‌‌فڪرڪردین چنـد‌دقیـقہ‌فڪر‌ڪنیم ... خُـب‌‌چے‌داریـم؟ اعمالمون‌طورےهست‌‌که‌شرمنده‌نشیم؟ رفیـق‌هیچڪس‌نمیـدونہ ‌۱۰دقیقہ‌بعـدزنده‌س‌یـا‌نھ‌! حالا‌ڪہ‌هستیم خـوب‌باشیـم. دیگھ‌دروغ‌نگیـم،دیگہ‌دل‌نشڪنیم .. باشه رفیـق؟(:

📗کتاب صوتی #شاهرخ_حر_انقلاب قسمت 4⃣ @hejabuni

📗کتاب صوتی #شاهرخ_حر_انقلاب قسمت 5⃣ @hejabuni

فرق‌است‌میان‌آن‌کس‌ که‌درانتظارِشھادت‌ است‌ وکسی‌که‌شھادت‌....🌙 درانتظارِاوست! :)🌱

_آخه مگه به غیرِ تو کیُ دارم؟ :)))

:)☁️

تنها ضعف مهمونی ۱۰ کیلومتری غدیر این بود😂😂😂😂

«خاطرات سفیر»♥️🪴 ¹³آغاز یه دوستی بدون این که هیچ توضیحی به هم بدیم نزدیک یه دقیقه می خندیدیم. هی از بالا چشم به هم نگاه می کردیم و می خندیدیم؛ اون قدر که اشک هر دومون در اومد. چه قدر سخته توضیح دادن حسی که اون لحظه داشتیم و چه قدر پشت اون خنده ها حرف رَد و بَدل شد! بعد از پاک کردن اشکامون، اَمبروژا ازم پرسید: «تو با من دوستی دیگه؛ نه؟» گفتم: «معلومه» و بعد برام توضیح داد که بیشتر بچه های فرانسوی ساکن خوابگاه از وقتی فهمیده ان آمریکاییه باهاش حرف نمی زنن. اون روز اون قدر با هم حرف زدیم تا نگهبان شب اومد و ما رو از آشپزخونه بیرون کرد تا درش رو فقل کنه. ما هم از رو نرفتیم. تا نصف شب صحبتمون رو ادامه دادیم. امبروژا نگران بود. از کشورش به شدت بدش می اومد. بهم گفت: «می ترسم اگر وضعیت کشورم همین جور پیش بره. در آینده کسی حاضر نشه با بچه های من دوست بشه.» حرفای اون برای من خیلی جالب بود و حرفای من برای اون. باورم نمی شد اینا رو دارم از زبون اون می شنوم؛ اون قدر که چند بار شک کردم شاید داره اَدا در می آره یا به هر دلیلی که من نمی دونم داره دروغ می گه. اما گذشت زمان بهم نشون داد که این طور نبوده. چه قدر زود با هم دوست شدیم. چه قدر زود حس همدیگه رو فهمیدیم. چه قدر زود به هم وابسته شدیم. چه قدر زود با هم صمیمی شدیم. ادامه دارد... « @banatozainb »

اینو ببینید

علی فراتر از انسانه :)🫀′! #غدیر #عید_غدیر