🥀🌹🦋🌷 🌷 🏵🍃«هوالسّاقی»🍃🏵 🍀 در مدح و رثای؛ 🌹علمدار عشق و وفا، قمر بنی هاشم 🏵 حضرت ابالفضل العباس 💐 علیه افضل التحیات والثنا 🦋🌷🦋 #مثنوی «#علمدار عشق»🦋🌹🦋 🌷گل یاس و گل یاس وگل یاس نباشد عاشقی مانند عباس 🌹گلی کز بوی عطرش یاس مدهوش گلی کز ماه رویش، دشت گلپوش 🥀به سرو قامتش کرده قیامت بدستش کرده یک عالم شفاعت 🌷به جانبازی به راه دین ومولا نیاید مثل او تا هست دنیا 🌹کجا دیگر بزاید مادر دهر چو عباس علی در مهر و در قهر 🥀 به مهرش مؤمنان در التهابند ز قهرش کافران غرق عذابند 🌷همان که غیرت اللّه هست در جنگ همان گُردی که گَردش هست ارژنگ 🌹همان سقّای بی دستی که عطشان نموده مست جمع اهل ایمان 🥀نگهبان حریم مهرورزان همان سقّای دشت داغ و سوزان 🌷گل امّ‌البنین یعنی؛ ابالفضل! چو حیدر ذوالیمین یعنی؛ ابالفضل! 🌹«وانشق القمر» یعنی؛ ابالفضل! خطرها را خطر یعنی؛ ابالفضل! 🥀 سوار بادپای دشت طوفان یل صرصر سوار رزم و میدان 🌷طنین نعرهٔ «اللّه ‌اکبر» صفیر تیغ آتشبار حیدر 🌹فروغ چهره شب‌زنده‌داران سپهسالار خیل سربداران 🥀 مه فرخ لقا سرو تناور علمدار خدا شیر تکاور 🌷علمدار سپاه عشق عباس چراغ سبز راه عشق عباس 🌹هلا سردار میر عشقبازی! که عزّت از تو دارد سرفرازی! 🥀 شهاب شب شکن ماه شب افروز! که از سوزت چراغ لاله در سوز! 🌷چه گویم!؟ کاندرآن دشت بلاخیز؛ حسین از مرگ تو می‌کرد پرهیز! 🌹حضورت گرمی خون خدا بود پناه اهل‌البیت سر جدا بود 🥀 تو که بودی کسی جرات نمی‌کرد شود نزدیک اهل البیت نامرد 🌷همه اهل حرم آرام بودند تمام دشمنان ناکام بودند 🌹 تو شام تیره را مه پاره بودی حسینت را امید وچاره بودی 🥀 ز بودت بود زینب در فراغت نبودت برد از او صبر و طاقت 🌷ز داغت پشت کوه صبر بشکست امید ملجاء امید بگسست 🌹ز شرم غیرت تو آب شد آب ز طوفان غمت بر آب شد تاب 🥀دمی بی یاد دلبر سر نکردی که عطشان بودی و لب تر نکردی! 🌷 چنان عشق حسینت کرد بی‌تاب که جان تو نشد آلوده با آب! 🌹نشد آلوده با آن آب لعلت اگرچه بوسه زد بر خاک نعلت 🥀 فرات تشنه از مشک تو نوشید و آب دجله از اشک تو جوشید 🌷مگر دستان تو دست خدا بود!؟ که قطعش، قحطی مهر و وفا بود!؟ 🌹چرا دست خدا را قطع کردند!؟ و آب رحمت از ما قطع کردند!؟ 🥀چو تیر ناکسی مشک تو را دوخت تو گویی گلشن جان تو را سوخت! 🌷بمیرم تیر دیگر باز چون کرد!؟ که باغ نرگست را لاله‌گون کرد!؟ 🌹یل بی‌دست چون از زین نگون شد نگاه چشمهٔ خورشید خون شد 🥀سرش چون دید بر دامان زهرا خدا را دید در چشمان زهرا 🌷 چو رمز«یا اخاء!» سر داد عباس تو گویی پر به سرور داد عباس 🌹حسین آمد شتابان رو به سویش دو دستش بوسه داد و کرد بویش 🥀چنان آهی زد و آنسان به سر زد که بر جان همه عالم شرر زد! 🌷فتاد از اسب بر روی برادر چو مهر و مه که جمع آید به محشر 🌹«بر آن آزاده سرو جویباری بسی بگریست چون ابر بهاری»(۱) 🥀«برآمد ابری از دریای اندوه فرو بارید سیلی کوه تا کوه»(۲) 🌷 «ز روی دشت بادی تند برخاست هوا را کرد با خاک زمین راست»(۳) 🌹خروش عرشیان پیچید در دشت زمین از خون یحیی گشت چون طشت! 🥀چه گویم!؟ کز رسای آن جوانمرد؛ ‌خدا از چشم زهرا، گریه می‌کرد! 🌷هنوز آن داغ بر دشت جنون است و دستانش قلم در نهر خون است 🌹هنوز از خیمه‌گاه آل قرآن غریو یا عمو آید ز طفلان! 🥀 تمام لاله‌ها از خون اویند هَزاران غزل مجنون اویند 🌷 بنفشه تابدار تاب مویش شقایق آینه افروز رویش 🌹فرات و دجله عطشان لب اوست فروغ مهر ومه از کوکب اوست 🥀طنین رعد آوای دل اوست و برق آذرخش از منزل اوست 🌷تمام سروها در سایهٔ اوست و خورشید جهان همسایهٔ اوست 🌹شقایق‌ها همه آینهٔ اوست چکاوک ها صدای سینهٔ اوست 🥀 بنفشه سوگوار ماتم اوست و هر جا لاله سر زد پرچم اوست 🌷 دو عالم عاشق ودیوانهٔ اوست اسیر نرگس مستانهٔ اوست 🌹 نوا «نی نوا» هم از دم اوست بهار باغ شعرش در غم اوست! 🥀 حدیث راه پرخون «نی نوا» کرد سرودش کربلا در کربلا کرد! 🍀 #صلوات ❤️ #ابوالفضل فیروزی(نی نوا) 💐 #محلات؛ شعبان المعظم ۱۳۶۹ 🔻تذکر؛ابیات شمارهٔ(۱-۳) وامیست از مثنوی «خسرو وشیرین» حکیم نظامی گنجوی، شاعر سترگ ق۶ 💐 @banavayeneynava 🥀 🌷🌹🥀🌷🌹🥀🌷🌹🥀🌷🌹🥀🌷🌹

⏪ ادامه #مثنوی «#سلامنامهٔ‌عشق» 🍃 بخش دوّم؛ مثنوی«#علمدار عشق» 🌷گل یاس وگل یاس وگل یاس نباشد عاشقی مانند عباس 🌹گلی کز بوی عطرش یاس مدهوش گلی کز مهر رویش، دشت گلپوش 🥀به سرو قامتش کرده قیامت به‌دستش کرده یک عالم شفاعت 🌷به جانبازی به راه دین ومولا نیاید مثل او تا هست دنیا 🌹کجا دیگر بزاید مادر دهر؛ چو عباس علی در مهر ودر قهر!؟ 🥀 به مهرش مؤمنان در التهابند ز قهرش کافران غرق عذابند 🌷همانکه غیرت اللّه هست در جنگ همان گُردی که گَردش هست ارژنگ 🌹همان سقّای بی دستی که عطشان نموده مست بزم اهل عرفان 🥀نگهبان حریم مهرورزان همان سقّای دشت داغ وسوزان 🌷سوار بادپای دشت طوفان یل صرصر سوار رزم ومیدان 🌹طنین نعرهٔ اللّه ‌اکبر صفیر تیغ آتشبار حیدر 🥀فروغ چهره شب‌زنده‌داران سپهسالار خیل سربداران 🌷مه فرخ لقا سرو تناور علمدار خدا، شیر تکاور 🌹سران را افسر وتاج المکارم به زیر رایتش باشد عوالم 🥀 سران در پیش سَروَش جمله سر خم علمداران، عَلم افکنده از دَم 🌷گل «امّ‌البنین»یعنی؛ ابالفضل چو«حیدر» ذوالیمین یعنی؛ ابالفضل 🌹«وانشق القمر» یعنی؛ ابالفضل خطرها را خطر یعنی؛ ابالفضل 🥀سلام ما بر آن پیل افکن یل که هر مشکل شود با نام او حلّ 🌷سلام حق برآن میر علمدار به عباس علی، آن عین بیدار 🌹همان پیل‌ اوژن وآن شیر اژدر همان شیرخدا، همخون حیدر 🥀همان عطشان میان آب ومیدان کنار علمقه در خاک غلطان 🌷ز خونش لاله جوشد هر بهاران درودش باد تا باد است و باران...(۱) 🍀صلوات ❤️ابوالفضل فیروزی(نی نوا) 👆۱-گزیده‌ای مثنوی «#سلامنامهٔ عشق» 🗓۱۳۶۹/۱۱/۱۵ 🆔@banavayeneynava 🌷🦋🌹🦋🥀🦋

🦋🌷🦋🌹🦋🥀 🌹 ⏪ ادامه #مثنوی «#سلامنامهٔ عشق» 🍃بخش سوّم؛ #مثنوی«#علمدار عشق» 🌷علمدار سپاه عشق عباس چراغ سبز راه عشق عباس 🌹چراغ آفتاب اهل بینش شهید ماهتاب آفر ینش 🥀 شهاب شب‌شکن ماه شب افروز که از سوزت چراغ لاله در سوز! 🌷هلا سردار میر عشقبازی! که عزّت از تو دارد سرفرازی! 🌹چه گویم!؟ کاندرآن دشت بلاخیز؛ حسین(ع) از مرگ تو می‌کرد پرهیز! 🥀چرا که سایه‌ات مهر خدا بود بردار را به دیدارت سنا بود 🌷حسین را پشت و زینب را پناهگاه حرم را خُرّمی از مهر آن ماه 🌹حضورت گرمی خون خدا بود دمت دمساز سوز نی نوا بود 🥀به مهرت جمله در اسلام بودند همه اهل حرم آرام بودند 🌷تو شام تیره را مه پاره بودی حسینت را ، امید و چاره بودی 🌹ز بودت ، بود زینب در فراغت نبودت برد، از او صبر و طاقت 🥀ز داغت پشت کوه صبر بشکست امید ملجاء امید بگسست 🌷ز شرم غیرت تو آب شد آب ز طوفان غمت بر آب شد تاب 🌹دمی بی یاد دلبر سر نکردی که عطشان بودی و لب تر نکردی! 🥀چنان عشق حسینت کرد بی‌تاب که جان تو نشد آلوده با آب! 🌷نشد آلوده با آن آب لعلت اگرچه بوسه زد بر خاک نعلت 🌹فرات تشنه از مشک تو نوشید و آب دجله از اشک تو جوشید 🥀مگر دستان تو دست خدا بود!؟ که قطعش، قحطی مهر و وفا بود!؟ 🌷چرا دست خدا را قطع کردند!؟ و آب رحمت از ما قطع کردند!؟ 🌹چو تیر ناکسی مشک تو را دوخت تو گویی گلشن جان تو را سوخت 🥀بمیرم تیر دیگر باز چون کرد!؟ که باغ نرگست را لاله‌گون کرد!؟ 🌷یل بی‌دست چون از زین نگون شد نگاه چشمهٔ خورشید خون شد 🌹سرش چون دید بر دامان زهرا خدا را دید در چشمان زهرا 🥀چو رمز«یا اخاء!» سر داد عباس تو گویی پر به سرور داد عباس 🌷شتابان شد برادر جان سویش دو دستش بوسه داد و کرد بویش 🥀چنان آهی زد و آنسان به سر زد که بر جان همه عالم شرر زد! 🌷فتاد از اسب بر روی برادر چو مهر و مه که جمع آید به محشر 🌹«برآن آزاده سرو جویباری بسی بگریست چون ابر بهاری»(۱) 🥀«برآمد ابری از دریای اندوه فرو بارید سیلی کوه تا کوه»(۲) 🌷«ز روی دشت بادی تند برخاست هوا را کرد با خاک زمین راست»(۳) 🌹خروش عرشیان پیچید در دشت زمین از خون یحیی گشت چون طشت 🥀چه گویم!؟ کز رثای آن جوانمرد؛ خدا از چشم زهرا، گریه می‌کرد! 🌷هنوز آن داغ بر دشت جنون است و دستانش قلم در نهر خون است 🌹هنوز از خیمه‌گاه آل قرآن غریو یا عمو آید ز طفلان 🥀تمام لاله‌ها از خون اویند هَزاران غزل مجنون اویند 🌷بنفشه تابدار تاب مویش شقایق آینه افروز رویش 🌹فرات و دجله عطشان لب اوست فروغ مهر ومه از کوکب اوست 🥀طنین رعد آوای دل اوست و برق آذرخش از منزل اوست 🌷تمام سروها در سایهٔ اوست و خورشید جهان همسایهٔ اوست 🌹شقایق‌ها همه آینهٔ اوست چکاوک‌ها صدای سینهٔ اوست 🥀 بنفشه سوگوار ماتم اوست و هر جا لاله سر زد پرچم اوست 🌷دو عالم عاشق ودیوانهٔ اوست اسیر نرگس مستانهٔ اوست 🌹نوا «نی نوا» هم از دم اوست بهار باغ شعرش در غم اوست! 🥀حدیث راه پرخون «نی نوا» کرد سرودش کربلا در کربلا کرد! 🌷سلام حق بر آن سردار بی دست برآن سقای عطشان، میر سر مست 🌹سلام ما بر آن علم بصیرت به آن رخسار ماه و مهر سیرت 🥀سلام ما بر او تا باد عالم برآن دست قلم، بر مشک و پرچم... 🍀صلوات! 👆گزیده‌ای از #مثنوی «#سلامنامهٔ عشق» ❤️#ابوالفضل فیروزی(نی نوا) 🔻تذکر؛ابیات شمارهٔ(۱-۳) وامیست از مثنوی «خسرو وشیرین» حکیم نظامی گنجوی، شاعر سترگ ق۶ 🗒۱۳۶۹/۱۱/۱۵ 🆔@banavayeneynava 🦋🌷🦋🌹🦋🥀🦋

🥀🦋🌹🦋🌷 🌹🦋🌷«هوالسّاقی»🌷🦋🌹 🍀 در مدح و رثای؛ 🌹علمدار عشق و وفا، قمر بنی هاشم 🏵 حضرت ابالفضل العباس 💐(علیه افضل التحیات والثنا) 🦋🌷🦋#مثنوی «#علمدار عشق»🦋🌹🦋 🌷گل یاس وگل یاس وگل یاس نباشد عاشقی مانند عباس 🌹گلی کز بوی عطرش یاس مدهوش گلی کز ماه رویش ، دشت گلپوش 🥀به سرو قامتش کرده قیامت بدستش کرده یک عالم شفاعت 🌷به جانبازی به راه دین و مولا نیاید مثل او تا هست دنیا 🌹کجا دیگر بزاید مادر دهر چو عباس علی در مهر و در قهر 🥀 به مهرش مؤمنان در التهابند ز قهرش کافران غرق عذابند 🌷همان که غیرت اللّه هست در جنگ همان گُردی که گَردش هست ارژنگ 🌹همان سقّای بی دستی که عطشان نموده مست جمع اهل ایمان 🥀نگهبان حریم مهرورزان همان سقّای دشت داغ و سوزان 🌷گل امّ‌البنین یعنی؛ ابالفضل! چو حیدر ذوالیمین یعنی؛ ابالفضل! 🌹«وانشق القمر» یعنی؛ ابالفضل! خطرها را خطر یعنی؛ ابالفضل! 🥀 سوار بادپای دشت طوفان یل صرصر سوار رزم و میدان 🌷طنین نعرهٔ «اللّه ‌اکبر» صفیر تیغ آتشبار حیدر 🌹فروغ چهره شب‌ زنده‌داران سپهسالار خیل سربداران 🥀 مه فرخ لقا سرو تناور علمدار خدا شیر تکاور 🌷علمدار سپاه عشق عباس چراغ سبز راه عشق عباس 🌹هلا سردار میر عشقبازی! که عزّت از تو دارد سرفرازی! 🥀 شهاب شب شکن ماه شب افروز! که از سوزت چراغ لاله در سوز! 🌷چه گویم!؟ کاندرآن دشت بلاخیز؛ حسین از مرگ تو می‌کرد پرهیز! 🌹حضورت گرمی خون خدا بود پناه اهل‌البیت سر جدا بود 🥀 تو که بودی کسی جرأت نمی‌کرد شود نزدیک اهل البیت نامرد 🌷همه اهل حرم آرام بودند تمام دشمنان ناکام بودند 🌹 تو شام تیره را مه پاره بودی حسینت را امید وچاره بودی 🥀 ز بودت بود زینب در فراغت نبودت برد از او صبر و طاقت 🌷ز داغت پشت کوه صبر بشکست امید ملجاء امید بگسست 🌹ز شرم غیرت تو آب شد آب ز طوفان غمت بر آب شد تاب 🥀دمی بی یاد دلبر سر نکردی که عطشان بودی و لب تر نکردی! 🌷 چنان عشق حسینت کرد بی‌تاب که جان تو نشد آلوده با آب! 🌹نشد آلوده با آن آب لعلت اگرچه بوسه زد بر خاک نعلت 🥀 فرات تشنه از مشک تو نوشید و آب دجله از اشک تو جوشید 🌷مگر دستان تو دست خدا بود!؟ که قطعش، قحطی مهر و وفا بود!؟ 🌹چرا دست خدا را قطع کردند!؟ و آب رحمت از ما قطع کردند!؟ 🥀چو تیر ناکسی مشک تو را دوخت تو گویی گلشن جان تو را سوخت! 🌷بمیرم تیر دیگر باز چون کرد!؟ که باغ نرگست را لاله‌گون کرد!؟ 🌹یل بی‌دست چون از زین نگون شد نگاه چشمهٔ خورشید خون شد 🥀سرش چون دید بر دامان زهرا خدا را دید در چشمان زهرا 🌷 چو رمز«یا اخاء!» سر داد عباس تو گویی پر به سرور داد عباس 🌹حسین آمد شتابان رو به سویش دو دستش بوسه داد و کرد بویش 🥀چنان آهی زد و آنسان به سر زد که بر جان همه عالم شرر زد! 🌷فتاد از اسب بر روی برادر چو مهر و مه که جمع آید به محشر 🌹«بر آن آزاده سرو جویباری بسی بگریست چون ابر بهاری»(۱) 🥀«برآمد ابری از دریای اندوه فرو بارید سیلی کوه تا کوه»(۲) 🌷 «ز روی دشت بادی تند برخاست هوا را کرد با خاک زمین راست»(۳) 🌹خروش عرشیان پیچید در دشت زمین از خون یحیی گشت چون طشت! 🥀چه گویم!؟ کز رسای آن جوانمرد؛ ‌خدا از چشم زهرا، گریه می‌کرد! 🌷هنوز آن داغ بر دشت جنون است و دستانش قلم در نهر خون است 🌹هنوز از خیمه‌گاه آل قرآن غریو یا عمو آید ز طفلان! 🥀 تمام لاله‌ها از خون اویند هَزاران غزل مجنون اویند 🌷 بنفشه تابدار تاب مویش شقایق آینه افروز رویش 🌹فرات و دجله عطشان لب اوست فروغ مهر ومه از کوکب اوست 🥀طنین رعد آوای دل اوست و برق آذرخش از منزل اوست 🌷تمام سروها در سایهٔ اوست و خورشید جهان همسایهٔ اوست 🌹شقایق‌ها همه آینهٔ اوست چکاوک ها صدای سینهٔ اوست 🥀 بنفشه سوگوار ماتم اوست و هر جا لاله سر زد پرچم اوست 🌷دو عالم عاشق ودیوانهٔ اوست اسیر نرگس مستانهٔ اوست 🌹نوا «نی نوا» هم از دم اوست بهار باغ شعرش در غم اوست! 🥀 حدیث راه پرخون «نی نوا» کرد سرودش کربلا در کربلا کرد! 🍀 #صلوات! ❤️ #ابوالفضل فیروزی(نی نوا) 💐 #محلات؛ شعبان المعظم ۱۳۶۹ 🔻تذکر؛ابیات شمارهٔ(۱-۳) وامیست از مثنوی «خسرو وشیرین» حکیم نظامی گنجوی، شاعر سترگ ق۶ 🆔@banavayeneynava 🌷🌹🥀🌷🌹🥀🌷🌹🥀🌷🌹🥀