🎙برش صوتی از شرح #خطبه_۱۲۹ نهج‌البلاغه استاد بخشعلی قنبری

هم اکنون سلسله جلسات سیر و سلوک عرفانی تهران موسسه قرآنی ولی عصر عج الله تعالی فرجه الشریف

🍁سلسله‌جلسات پاییز ۱۳۹۸🍁 موضوع: تفسیر عرفانی نهج‌البلاغه 🌺 با تدریس: #استاد_قنبری 🗓 #شنبه‌- ۴ آبان ۱۷:۰۰ الی ۱۸:۰۰ 🏢 مکان: #تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی خیابان انقلاب، خیابان ابوریحان، خیابان شهید نظری، پ۴۷ ✅حضور برای عموم #رایگان است✅ 🌹 کسب اطلاعات بیشتر: 📞 09389515993 📞 09386581871 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 💠کانال‌های رسمی استاد قنبری👇 🌐 telegram.me/Dr_qanbari 🌐 sapp.ir/bang_e_mana 🌐 eitaa.com/bang_e_mana 💠 نهج‌البلاغه‌ای شویم....

▪️رحلت پیامبر از منظر امام علی(ع)▪️ ✍🏻 یادداشتی از بخشعلی قنبری، استاد دانشگاه آزاد اسلامی و نهج‌البلاغه‌پژوه به‌مناسبت رحلت حضرت رسول(ص) «حضرت امیر(ع) در مورد رحلت پیامبر(ص) فرمود: پدر و مادرم فدایت ای پیامبر خدا(ص). با مرگ تو چیزی قطع شد که با مرگ دیگری قطع نگشت و آن، نبوت و اخبار و آگاهی از آسمان بود». قاعده‌ای وجود دارد درباره ارزش‌شناسی یک چیز و آن اینکه انسان قدر منزلت یک چیز را به هنگام فقدان آن بیشتر درک می‌کند. به تعبیر دیگر ارزش یک چیز زمانی دانسته می‌شود که اگر از بین برود در زندگی ما تغییر شگرف و بی‌بدیل ایجاد کند وگرنه معلوم می‌شود که در زمان حضور آن چیز هم ارزش و اثرگذاری مهمی نداشت. این قاعده درباره همه چیز و همه کس مصداق دارد. در ۲۸ صفر سال ۱۱ هجری، پیامبر(ص) از میان مردم رخت برچید و به‌سوی محبوب ازلی رفت؛ در حالی این جهان فانی را ترک کرد که سر در دامن حضرت علی(ع) داشت و امیرمؤمنان(ع) غزل خداحافظی را خواند. پس از ساعاتی خود را برای غسل پیامبر(ص) آماده کرد و او را برای دفن مهیا ساخت. او به آنجایی که بایسته‌اش بود، رفت و به مقامی که می‌خواست، دست یافت، اما این رحلت برای بازماندگان در رده‌های مختلف اثرگذار شد. به‌طبع کسانی‌که بیشترین بهره را از آن حضرت می‌بردند و بیشتر به آن حضرت وابسته بودند و ارادت بیشتری به او می‌ورزیدند فقدانش را بیشتر احساس می‌کردند. حضرت علی(ع) به‌عنوان یکی از مریدان خاص بلکه مرید ویژه آن حضرت، در سوگ آخرین پیامبر(ص) ناله‌هایی کرده که میزان اثرگذاری شخصیت پیامبر در او حکایت دارد. این ارادت به‌حدی بوده که امام علی(ع) در جمله‌ای خود را یکی از بندگان آن حضرت معرفی می‌کند. نقل است که در لحظات آخر عمر حضرت علی(ع) کسی از آن حضرت سؤال کرد که نسبت شما با پیامبر اکرم(ص) در منزلت چیست؟ فرمود: «أنا عَبْد مِن عَبید محمد؛ من بنده‌ای هستم از بندگان محمد(ص)». در جای دیگر هم نقل شده که یکی از احبار یهودی به آن حضرت عرض کرد که آیا تو پیامبری؟ حضرت در جواب فرمود: «وَیْلَکَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ؛ وای بر تو من بنده‌ای از بندگان محمد(ص) هستم». بگذریم از اینکه معنای بنده در این سخن به چه معنایی به‌کار رفته است. آنچه مسلم است اینکه امام با این سخن به جایگاه عظیم پیامبر(ص) و نقش تعیین‌کننده آن در شکل‌گیری شخصیت خودش اشاره کرده است. ازاین‌جهت وقتی پیامبر(ص) از دنیا می‌رود حضرت علی(ع) با همه وجود این فقدان را احساس می‌کند و البته سعی می‌کند که به‌گونه‌ای زندگی کند که وقتی کسی علی(ع) را می‌بیند به یاد پیامبر(ص) بیفتد و همین‌طور هم می‌شود و پیامبر(ص) در همه هستی علی(ع) جاری‌وساری می‌شود و بدون درود بر روان آن حضرت لب به سخن باز نمی‌کند تا نشان دهد که او هرچه هست و هرچه دارد از محمد(ص) است و بس و او یکپارچه رنگ محمد(ص) به خود گرفته است.

سوگنامه علی(ع) در نهج‌البلاغه حضرت علی(ع) تقریباً در همه‌جای نهج‌البلاغه راجع به پیامبر(ص) سخن گفته که برخی از آنها به رحلت آن حضرت مربوط‌اند. در ادامه یکی از سوزناک‌ترین این خطبه‌ها را می‌آوریم:  ۱) بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ؛ جان فدای تو باد!  ۲) لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ‏ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْأَنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ؛ به‌راستی که با مرگ تو بریده شد چیزی که با مرگ دیگران (پیغمبران) نبوّت و احکام الاهی و اخبار آسمانی بریده نشد. ۳) خَصَّصْتَ حَتَّی صِرْتَ مُسَلِّیاً عَمَّنْ سِوَاکَ وَ عَمَمْتَ حَتَّی صَارَ النَّاسُ فِیکَ سَوَاءً؛ مرگ تو ویژه بود تا جایی که تسلی‌دهنده سایر مرگ‌ها شد و مرگ تو همگانی شد به‌حدی که همگان به یکسان سوگوار تو شدند.  ۴) وَ لَوْ لَا أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَیْکَ مَاءَ الشُّئُونِ وَ لَکَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلًا وَ الْکَمَدُ مُحَالِفاً؛ و اگر امر به شکیبایی و نهی از ناله و فریاد و فغان نفرموده بودی هر آینه (در فراق تو) سرچشمه‏‌های اشک چشم را (با گریه بسیار) خشک می‏‌کردیم، و دردمان همیشگی و اندوهمان غمّ پیوسته می‌شد.  ۵) وَ قَلًّا لَکَ وَ لَکِنَّهُ مَا لَا یُمْلَکُ رَدُّهُ وَ لَا یُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ؛ اینها در فراق تو اندک‌اند اما نمی‌توان جلو مرگ ایستاد و دفعش نمود.  ۶) بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی اذْکُرْنَا عِنْدَ رَبِّکَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِک ؛ جانم فدایت باد! ما را نزد پروردگار یاد آر و همیشه ما را به خاطر بسپار! درد و رنج علی(ع) در فقدان رسول(ص) از آن‌جهت سخت آمد که در رفتن او، نه‌تنها فراق مرادش را شاهد بود بلکه خود را می‌دید که با پیامبر می‌رود و بلکه سختی فراق از آن جهت بود که دیگر در فردای رحلت پیامبر(ص) جای خالی را باید ببیند و درعین‌حال مجبور است بماند و همه کارهای ناتمام پیامبر را باید به اتمام رساند درحالی‌که برخی از یاران دیروز، نغمه بازگشت به عصر جاهلیت را ساز کردند و سودای کلیدداری و اشرافی‌گری در دل‌هاشان زنده شده و مودت دیروزی را به باد نسیان سپرده‌اند. اینک این همه مسئولیت مانده و علی تنها مانده است. او وارث علم و حلم و کوشش بی‌انتهای پیامبر است. او اینک میراث معنوی پیامبر(ص) را در حال کم‌رنگ شدن می‌بیند و باید با تمام توان بکوشد همه آنها را بی‌کم و کاست احیا کند و به عصرها و نسل‌های پس از خود برساند. ... و علی نیز کار خویشتن را به انجام رساند و اینک بالغ بر سی جلد از بیانات او در احیای سنت نبوی باقی مانده است و اکنون نوبت ماست که از خود بپرسیم که آیا می‌توانیم ادعای قرار گرفتن در میان امت مرحومه را داشته باشیم؟ باید از خود بپرسیم که آیا توانسته‌ایم از دروازه علوی وارد شهر علم نبوی بشویم و با افزایش علم و اخلاق و دینداری‌مان ثابت کنیم که یگانه امت پیرو پیامبریم؟ سوگ پیامبر فرصتی است تا در جامعه خویش علم و آگاهی و خردورزی و حلم و ظرفیت و کار و رواداری را بسط بدهیم. امیرمؤمنان(ع) در خطبه ۲۲۶ نهج‌البلاغه درباره ارتحال پیامبر رحمت(ص) فرمود: اگر نبود که امر به صبر و شکیبایی فرموده‌ای و از بی‌تابی نهی نموده‌ای، آنقدر گریه می‌کردم که اشک‌هایم تمام شود و این درد جانکاه همیشه برای من باقی بود و حزن و اندوهم دائمی و تازه اینها در مصیبت تو کم بود؛ اما حیف نمی‌توان مرگ را بازگرداند و آن را دفع نمود. پدر و مادرم فدایت باد. ما را در پیشگاه پروردگارت یاد کن و ما را هرگز فراموش منما. 📌برگرفته از #خبرگزاری_مهر #استاد_قنبری #رحلت_پیامبر(ص) @bang_e_mana

هم اکنون شرح عرفانی خطبه ۲۲۹ نهج البلاغه

هم اکنون شرح خطبه اشباح #نهج_البلاغه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی تهران