امیرالمؤمنین (ع) همواره می‌فرمود: 
«ای مردم کوفه! در آن روزی که از نزد شما می‌روم، اگر جز اثاث خانه‌ام و چهارپایان باربرم و غلامم
چیز دیگری با خود داشتم بدانید که خائنم.»

هزینهٔ زندگی امیرالمؤمنین (ع) از درآمد مزرعه‌ای که در یَنبُع داشت تأمین می‌شد.
آن حضرت مردم را با نان و گوشت اطعام می‌کرد،
اما خودش نان را در روغن زیتون می‌زد و
با خرمای عَجوه می‌خورد.
حضرت دست بر شکم خود می‌گذاشت و می‌فرمود:
«قسم به آنکه دانه را شکافت و جانداران را آفرید،
 هرچند هیچ چیزی برای خوردن نداشته باشم،
هرگز شکم خود را با خیانت پر نمی‌کنم و گرسنه می‌مانم.»