کلاس مکتب امام امروز تشکیل نمی گردد.

🔶 مدرسه بانوی انقلاب برگزار می‌نماید: «سلسله نشست شناخت فضای مجازی، مقدمه تبلیغ مجازی بانوان طلبه» 1⃣ جلسه اول: آنچه یک مبلغ باید از فناوری های دیجیتال، اینترنت و شبکه ملی اطلاعات بداند. 🔸با حضور: خانم دکتر سیده عاطفه موسوی - مشاور امور زنان و خانواده وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ⌛️ زمان: پنجشنبه ۱ دی ماه، ساعت ۱۵ الی ۱۷ 🖇 پیوند جهت حضور در جلسه: https://vclass.ecourse.sharif.edu/ch/m-emam 🦋 جهت اطلاعات بیشتر با آیدی زیر ارتباط بگیرید: 🆔 @Sheykhi4 به #بانوی_آب 💧بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e

#گزارش_تصویری 💠 «سلسله نشست شناخت فضای مجازی، مقدمه تبلیغ مجازی بانوان طلبه» 1⃣ جلسه اول: آنچه یک مبلغ باید از فناوری های دیجیتال، اینترنت و شبکه ملی اطلاعات بداند. 🔸با حضور: خانم دکتر سیده عاطفه موسوی - مشاور امور زنان و خانواده وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات 🦋 @banooyeab

🔳 #ایام_فاطمیه 🌴عرض سلام ما به حضرت زهرا 🌴انسیة الحورا صدیقه‌ی کبری 🎤 حسین سیب سرخی 🦋 @banooyeab

ایت الله تحریری، امروز درس اخلاق: وقتی بی حجاب را کسی داره امربه معروف می کند، ما باید کمکش کنیم، نه اینکه نگاهش کنیم. نگاه کنند و جسور بشوند که علیه مومنین و مومنات در بازار مسلمین، راه بروند. ما باید چهره در هم کنیم از دیدن اینها که جرئت نکنند (بی حیا) بیایند و بدانند کارشان مشتری ندارد. مبادا کاسب لبخند بزند و جنسش هم بیشتر فروش برود... @banooyeab

📹 اللهُ مولانا 🔻 روایت رهبر انقلاب از دلیل قدرت ملت ایران و اعتقاد به حمایت و پشتیبانی الهی 👈 خیلی این انقلاب چیز عجیبی است، حالا حالاها دردسرها برای اربابان دنیا خواهد داشت 💻 Farsi.Khamenei.ir به #بانوی_آب 💧بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e

#فاطمیه 🕯 یکی بود یکی نبود، غیر از خدا برای علی کسی نبود. روزی روزگاری، در لابلای کتابِ کُهنِ تاریخ، انسان‌هایی که از تاریکیِ شب تغذیه می‌کردند و ظلم می‌نوشیدند،به‌سوی مادری جوان، جلوی چشمان پسرکَش، حمله‌ور شدند و او را در سِیلی از سیلی غوطه‌ور کردند، بیت‌اَش را به آتش کشیدند و میخ دَر را شرمند‌ه‌ی پهلوی نحیفش کردند و جوانه‌ای که در بدنش رشد کرده بود را از بیخ و بُن نابود کردند. و اما این زن که بود؟ 🕯فاطمه، بنت محمد مصطفی، رسول الله و برگزیده‌ی خدا، همسر علی، خیبرشِکن و مایه‌ی وحشتِ کُفار، مقصودِ خودِ خدا از آیه‌ی الذین یقیمون الصلاة و یوتون زکات و هم راکعون. وَ من چه بگویم از این بانوی نور؟ از این اُسوه از این علتِ خلقتِ هستی؟ که کلمات، عرق شرم نریزند و همراهی‌ام کنند؟ و چطور از دنیای علی، آن مظهرِ پیروزی در شکست، آن آشکارترین حقیقت، آن همای رحمت، بعد از فاطمه‌اش بِسُرایم که کلمات از غمش تابِ در کنار هم ایستادن داشته باشند؟ همین قدر بَس که همدم غم هایش، بعد از ماه دل آرایش، چاه شد. همین قدر بَس که بعد از فاطمه‌ی پهلوشکسته‌اش، کَمر فاتحِ جَمَل خم شد. 🕯 همدم خورشید و مادرِ ماه! بانوی علی و مادر نبی! تو مادر آبی و علی هم پدر خاک، آب و گِل ما، مِهر تو وَ اولادِ توست. مادر جان ما گرچه گناهکاریم، ولی گناه داریم. ملتمسانه‌تر از هر لحظه میخوانیمت، اجابتمان فرما. ✍فاطمه اِکرارمضانی 🦋 @banooyeab

#پناه_برای_دختران #سردار_دلها 🦋 @banooyeab

#هیأت_دخترانه_هداة #نوجوان_پیشرفت #دختران_فاطمی 🥀 هيأت دخترانه هداة برگزار می‌نماید: «تجمع دختران فاطمی برای حفظ حریم محله ایران تکریم شهدای امنیت و میثاق با ولایت» 📌 مکان: تهران، خیابان گوته، مسجد سیدالشهداء(علیه‌السلام) ⌛️ زمان: سه‌شنبه ۶ دی‌ماه، ساعت ده الی دوازده 🦋 @banooyeab

#صابر_خراسانی #شعرخوانی ✨ قایم که می شدیم کسی کارمان نداشت 🌹 در چادر گرفته به دندان مادرم ✨ وقتی که از زمین و زمان خسته می شدیم 🌹 سر می گذاشتیم به دامان مادرم 🦋 @banooyeab

💠 انفعال در مسجد، اغتشاش در محله : محله‌گردی به‌مثابه روایتِ امروزینِ از طبیب دوّار 1⃣ سخن حاج‌قاسم دربارۀ این‌که باید امام جماعت، «امام محله» باشد و نه‌فقط «امام محراب»، و او باید دایره و دامنۀ کنشگریِ خود را «محله» تعریف کند و نه‌تنها «شبستانِ مسجد»، سخن پخته و دقیقی بود. او در این گفته، تجربۀ خود را در «جنگ نظامی»، مبنا قرار داد و از آن زاویه به «مسجد» به‌مثابه «قرارگاه فرهنگی» نگریست. چه در «جنگ نظامی» و چه در «جنگ فرهنگی»، ما محتاج «امام» هستیم و امام، کسی‌ است که تنها در «محراب» نمی‌نشیند، بلکه در «میدان» می‌ایستد. و هرچه که میدانِ خویش را گسترده‌تر تعریف کند، فتوحات و توفیقاتش نیز بیشتر خواهد شد. این امر، وابسته به «افقِ فکریِ امام» است؛ اگر امام جماعت، کوته‌نگر و سطحی و اداری باشد، در همان محراب می‌نشیند و فاصلۀ میان دفتر و محراب را طی می‌کند و فقط به آنانی که برای مصافحه و سئوال و طلب دعا و استخاره «نزد او» می‌آیند، نظر می‌کند. در مقابل، «امامِ میدانی»، همچون «طبیب دوّار» است؛ یعنی «محله‌گرد» است و می‌رود تا دردهای معنوی و رنج‌های فرهنگی را علاج کند. 2⃣ «امامِ میدانی» نمی‌نشیند تا به نزدش بیایند، بلکه می‌رود تا به مسجد بیایند؛ یعنی می‌کوشد با «تعامل‌های عینی» و «ارتباط‌های میدانیِ» خویش، ظرفیّت انسانی برای مسجد پدید بیاورد و از مسجد، یک «پاتوقِ قدسی» و «چهارراه انقلابی» بسازد. او باید «نقطۀ آغاز» باشد و نه نوجوانان و جوانان. او باید به سراغ آنان برود و خود را عرضه کند و آنچنان جذابیّتی بیافریند که این آهوانِ گریزپا، صیدِ مسجد شوند. اگر چنین نباشد، هیچ اتّفاقِ تازه‌ای در مسجد روی نخواهد داد و همچنان، حضور نوجوانان و جوانان در مسجد، به «روندهای نامنظم» و «مناسبات غیرساختاری»، محدود خواهد شد. «منطقِ جذب» باید از چهارچوب‌های از پیش ‌طرّاحی‌شده تبعیّت کند و این منطق، جز با «حضورِ ساختاریافته» و «فاعلیّتِ هوشمندانۀ» امام جماعت در صحنۀ میدانِ محله، تحقّق نمی‌یابد. وضع شبستانِ مسجد، نمایانگرِ کنشگریِ امام جماعت در عرصۀ محله است و تلاش‌های بیرونی و مجاهدت‌های میدانی او را روایت می‌کند. هر اندازه که او در میدان محله، توفیق کسی کند، حاصل آن را در مسجد مشاهده خواهد کرد. پس انتخاب در معرکۀ دوگانۀ «محراب/ محله»، نشان می‌دهد که ما با «امام» مواجه هستیم یا «پیش‌نماز». 3⃣ این خصوصیّتِ عامّۀ مردم است که سخت، دلبستۀ «مواجهه‌های عینی» و «ارتباط‌های مستقیم» هستند و از این نوع تعامل، اثر جدّی می‌پذیرند. مردم باید «مشاهده» و «حس» کنند که امام جماعت در میان آنها و در کنارشان است. مردم باید «زندگیِ روزمرّۀ امام جماعت» را لمس کنند و بسنجند که دعاوی و خطبه‌ها و منبرها و مواعظ او، چه اندازه در واقعیّت زندگیِ خودش، متجلّی است؛ اگر تطابق ببینند و بیابند، شیفته و دل‌داده خواهند شد و او را به‌راستی و در مقام عمل، امامِ محلۀ خویش خواهند دانست. پس امامت محله، حاصل یک «اتّفاقِ طبیعی» و «انتخاب خودجوش» است و نه «انتصاب رسمی» و «حکم قانونی». کسی‌که نتواند در متن محله، مقبولیّت به دست آورد و دل‌ها را مجذوب خویش سازد و در عمق باورهای مردم نفوذ کند، از جانب مردم به‌عنوان امام، پذیرفته نشده است. مردمان محله باید به این جمع‌بندی دست یابند که او، شایستۀ «پیشتازیِ معنوی» و «جلوداریِ اخلاقی» است. این «جمع‌بندیِ اجتماعی» نیز، از «چگونگیِ ارتباط‌ها»ی امام جماعت با محله برمی‌خیزد و «سفارشی» و «دستوری» نیست. ازاین‌رو، همۀ این واقعیّت‌های فرهنگی، فرع بر آن است که امام جماعت، «میدانی» و «مواجهه‌ای» باشد و از «محراب» و «شبستان»، پا فراتر بنهد و قدرت قدسی و اقتدار ایمانیِ خویش را در پهنۀ محله بگستراند. 4⃣ تجویزهای پیش‌گفته، مبالغه‌آمیز و آرمانی نیستند، بلکه حاصل تجربۀ تاریخیِ روحانیّت شیعه است. در دوره‌های گذشته، روحانیّت به معنای واقعی کلمه، «در میان مردم» بود و هیچ «گسست» و «فاصله»‌ای احساس نمی‌شد. ازاین‌رو، روحانیّت، فقط منبر و محراب را در اختیار نداشت، بلکه چون امام محله بود، در تمام شئون و ساحات زندگیِ روزمرّۀ مردم، حضور داشت. این حضور، حاصل یک انتخاب طبیعی و مهندسی‌نشده بود و به پاره‌ای از فرهنگ و هویّتِ جمعیِ ایرانیان تبدیل شده بود. حضورِ «همه‌جایی» و «همه‌گیرِ» روحانیّت، او را به «نیروی پیشرانِ اجتماعی» تبدیل کرده بود که از سطح خُرد و حریم خصوصی زندگیِ مردم تا سطح کلان و ساختارهای اجتماعی، «حیات کارکردی» داشت. ✍مهدی جمشیدی 🦋 @banooyeab