#زینبی_زیستن #زیبایی #مسیر_هدف سلام دلتنگ کربلا! حال دلت چطور است؟ می خواستم سوالی بپرسم میان خودمان بماند ! به نظرت الان حال و احوال زندگیت چطور است؟ ساده بگویم خودت را خوشبخت می دانی؟ شاید بگویی با این همه دردسر و مشکل و فقر گاه و بی گاه چطور خوشبختم؟ اصلا مگر می شود خوشبخت بود؟ حالا که راه حرم را هم بسته اند ، مگر از این بدتر هم می شود؟ همین جا توقف کن! یک سوال ، فکر می کنی غم تو بزرگ تر است یا غم بانوی حماسه آفرین کربلا؟ غم تو بزرگ است یا غم زنی که با گروهی از کودکان، در بیابانی خشک ، بدون ذره ای آب ، به دست نا اهلان افتاده است؟ همان بانویی که برادرش را کشتند و سر از بدنش جدا کردند و در آخر هم در شهر به عنوان خارجی اورا گرداندند و هلهله کنان به او خندیدند . اما دست آخر چه شد؟ آن زن چه گفت؟ چه کرد؟ زاری کرد؟ ذره ای از وقارش کاسته شد؟ ایستاد و عزتمندانه فریاد زد «ما رایتُ الاّ جمیلا» مگر می شود؟ این همه سختی ببینی این همه تشنگی بکشی ، عزیزانت را از دست بدهی و آخرش هم بگویی «هیچ چیز جز زیبایی ندیدم» فکر می کنی چرا ؟ اصلا چطور می شود ؟ مگر حضرت زینب تعارف داشت؟ مگر آن بانو دروغ می گوید؟ نه اینگونه نبود. وقتی هدفت مقدس باشد، وقتی دلت را به دل کسی داده باشی که همیشه همراهت است ، وقتی به یک موجود بی نهایت متصل و متکی باشی، همه چیز برایت زیباست . مسیر نجف _ کربلا را یادت هست ؟ این همه آدم با عشق آمده بودند برای قدم برداشتن در یک جاده خاکی ، در یک مسیر پر از فراز و نشیب . چرا؟ برای رسیدن به هدف! ما نیز در مسیر زندگی هستیم تا زمانی که دل به بی نهایت داده ایم نباید جز زیبایی چیزی ببینیم ! تا وقتی هدف زیباست پس مسیر هم زیباست با تمام سختی هایش! به قلم مهاجر @banooyeab