#شبهه_تبعيت_زن_در_ارزشها 🖊گاهي ممكن است اينچنين برداشت شود كه قرآن به مذكرها بهاي بيشتري مي دهد، و غلبه را از آن مذكرها مي داند و اگر زني را به مقام فضيلتي مي ستايد آن را در زمره مردها به شمار مي آورد نه اين كه براي زن حساب جدايي باز كند. قرآن خطاب به حضرت مريم عليها السلام مي فرمايد: (صدقت بكلمات رَبّها وكتبه وكانت من القانتين) (سوره تحریم، آیه 12) كلمات پروردگارش را تصديق نمود و از عبادت پيشگان بود. و نمي فرمايد «وكانت من القانتات». (یعنی) خداي سبحان به مردها استقلال مي دهد و مريم را در زمره مردها مي شمرد. 🔹جواب اين توهّم همان است كه، فرهنگ محاوره غير از فرهنگ ادبيات كلاسي و كتابي است. (بعنوان مثال) در سوره آل عمران ارزشها را با الفاظ مذكر مي آورد و مي فرمايد: (الصابرين والصادقين والقانتين والمنفقين والمستغفرين بالأسحار)(آل عمران، آیه 17) شكيبايان و راست گويان و عبادت پيشگان و انفاق كنندگان و استغفار كنندگان در سحرگاهان. و همه را به صورت مذكر بيان مي كند، امّا در سوره احزاب مشخص مي كند كه در اين فضائل، زن و مرد همتاي هم هستند و به هر دو صنف استقلال مي دهد و مي فرمايد: (إنّ المسلمين والمسلمات والمؤمنين والمؤمنات والقانتين والقانتات والصّادقين والصّادقات والصّابرين والصّابرات والخاشعين والخاشعات...)(سوره احزاب، آیه 35) مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان عبادت پيشه و مردان و زنان راستگو و مردان و زنان شكيبا و مردان و زنان فروتن و... . 📖نتیجه: 🔹اولاً: خود قرآن بيان فرموده كه من با جان انسان ها سخن دارم و جان نه مذكر است و نه مؤنث. 🔹ثانياً: آنجا كه جاي ذكورت و انوثت است، تن آدمي است و تن، كاري با فضائل و معارف ندارد. 🔹 ثالثاً: اگر قرينه اي خاص در كلام نباشد و قوانين ادبي ايجاب نكند، آيات قرآن و كلام خداوند را بايد بر اساس فرهنگ محاوره اي بين الملل حمل نمود. 🔹رابعاً: آنها كه داعيه تساوي زن و مرد را دارند، وقتي بخواهند از توده ناس ـ مجموع زن و مرد ـ سخن بگويند آيا مي گويند: مردها و زنها قيام كردند، مردها و زنها اعتراض دارند، مردها و زنها رأي دادند؟ يا مي گويند: مردم قيام نمودند، مردم رأي دادند و...؟ اين فرهنگ محاوره و عرف بين الملل است. بنابراين نبايد گفت: قرآن مذكرگرا است. #آيت_الله_جوادی_آملی #زن_در_آینه_جمال_و_جلال