پدری شفیق و دلسوز فرزندی، خسته از راه، با پاهای تاول زده...با دلی شکسته و بریده از مردمان دنیا.. که پناه آورده به پدری که گاهی، در هیاهوی دنیا، فراموشش می‌کند.. اولین لحظه ی دیدار ، سر درد دلها باز می‌شود... و امام، آغوشش را باز می‌کند.. آرام میگیری.. در آغوش امن و گرمش، اشک می‌ریزی و امام، می شنود تمام درد ها و غصه هایت را... هرچند که خطاکار باشی.. هرچند در حقش کم گذاشته باشی..ولی او، با همه اینها، پذیرای توست... پدر است دیگر...

لحظه وصال تو، چه شیرین است... وقتی آغوشت را بگشایی و در آغوشت بفشاری، تن های خسته و رنجور زائرانت را.. 🥺

و مقصد... ، بین الحرمین، حرم ارباب و علمدار باوفایشان.... به نیابت از امام و شهدا، امام خامنه ای، و عزیزانی که التماس دعا داشتند... ان شاء الله، این قليل را از حقير بپذیرند... ان شاء الله قسمت آرزومندان..

واما زیبایی های این سفر

ایشون ساعت سه صبح، داشتند برنج آبکش می‌کردند... با چاشنی صلوات هم، معطرش می‌کردند... 👌☺️

ساعت دو عصر، تو اوج گرمایی که اصلا قابل تحمل نیست، باز مسیر مشايه، خالی ازجمعیت نیست.. و این یعنی همون جاذبه مغناطیس حسینی (عبارتی که مقام معظم رهبری در موردروز اربعین فرمودند)

از لحاظ شلوغی، تو نیمه شب...

نترسید... با چماق فقط میخوان به زور، به زوار غذا بدن 😁 اونم چه غذایی... چلوگوشت زورکی کجای دنیا به آدم میدن؟!! 😳 تو مسیر مشايه 😄