#کتاب_من_میترا_نیستم🦋 #قسمت_پنجاه_و_پنجم💙 مادرم که حال من را می‌دید پشت سرم همه جا می آمد می گفت کبرا من رو سوزوندی کبرا آروم بگیر. آن شب تا صبح خواب به چشمم نیامد از پشت پنجره به آسمان خیره شده بودم همه زندگیم از بچگی تا ازدواج تا به دنیا آمدن بچه ها و جنگ مثل یک فیلم از جلوی چشم هایم می گذشت. آن شب فهمیدم که همیشه در زندگی‌ام رازی وجود داشته. رازی نگفتنی انگار همه چیز به هم مربوط می‌شد زندگی و سرنوشت من طوری رقم خورده و پیشرفته بود که باید آخرش به اینجا می‌رسید. آن شب حوصله حرف زدن با هیچکس را نداشتم دلم میخواست تنهای تنها باشم خودم باشم و خدا. در دومین شب گم شدن زینب بعد از ساعت ها فکر کردن در تاریکی و سکوت وقتی همه گذشته خودم و زینب را کنار هم گذاشتم به حقیقت جدیدی رسیدم. من، کبری نذر کرده حسین(علیه السلام) به دنیا آمدم تا بتوانم زینب را به دنیا بیاورم او را شیر بدهم و بزرگ کنم من یک واسطه بودم واسطه ای برای آمدن زینب به این دنیا. زینب حقیقت من بود همه عشق و ایمانی که به واسطه کربلا در من به امانت گذاشته شده بود در زینب به اوج رسید و به بالاترین جایی رسید که من نرسیده بودم. وقت نماز صبح شده بود بلند شدم و چادر نماز زینب را سرم کردم و روی سجاده اش ایستادم و نماز صبح را خواندم. نماز عجیبی بود در نماز حال غریبی داشتم همه جا را می‌دیدم خانه آبادانم، خانه محله دستگرد، خانه شاهین شهر، گلزار شهدا. ترسی که در دو روز گذشته به جانم نیشتر می‌زد رفته بود می دانستم که زینب گم شده اما وحشت نداشتم انگار که او در جای امنی باشد. با این وجود خودم را آدم دردمندی می‌دیدم درد مند ترین آدمی که با روشنایی روز باید تکیه گاه همه خانواده می شد. #بانوان_بهشتی ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┅┄┄ 🧕@banovanebeheshti ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┄┄

🌹#من_زنده_ام 🌹 #قسمت_پنجاه_و_پنجم خانم خردمند به این پوشش مشروعیت داده بود و این کار آنها باعث خشم و نفرت هر چه بیشتر خانم سبحانی شده بود. خانم سبحانی هر روز سر کلاسها حاضر میشد و می گفت: مثل اینکه مرض آباد به شما هم سرایت کرده به هر که روسری سرش می کرد می گفت نکنه مرض آباد رو گرفتی؟ همتون رو خونه نشین می کنم اینجا جای خاله خان باجی ها نیست این همه روشنفکر خطابه و بیانیه و خون دل خوردن تا این لچک ها رو از سر ننه هاتون انداختن حالا شما دخترای جوون و ترگل و ورگل میخواید ادای کلفتها رو در آرین نسیم بهاری حال همه را جا آورده بود اما من باید همچنان تمارض می کردم مادرم هر روز می پرسید دل دردت خوب نشد؟! مجبور بودم کنار دل درد و سردرد یک درد دیگر هم اضافه کنم تا بتوانم غیبتم را موجه کنم. برادرم رحیم که دانشجوی مکانیک دانشگاه شهید چمران و کارمند شرکت ملی نفت اهواز بود پنجشنبه های هر هفته میآمد آبادان اما ناگهان وسط هفته یعنی روز دوشنبه به خانه آمد یک هفته از مدرسه نرفتن من می گذشت. من در تمارض با خواب کشتی میگرفتم. طوری زیر پتو مچاله شده بودم که همه مریضی مرا باور کرده بودند رحیم بالای سرم نشسته چیزی نگذشت که آقای زارعی شوهر آبجی فاطمه که او هم از مهندسین پالایشگاه آبادان بود آمد و پدرم هم به جمع دو نفری آنان اضافه شد. ریز ریز و بریده بریده حرف میزدند با تلگرافی حرف زدن آنها گوش هایم بیشتر تیز شده بود. رحیم میگفت هر روز تعداد بیشتری به صف معترضین اضافه میشه و ساواک دنبال اینه که چند نفر رو دستگیر کنه تا از بقیه زهر چشم بگیره، ما هم بیانیه دادیم شاید از این طریق هم حقوق و کارگرا اضافه بشه و هم خواسته ی کارمندا و مهندسا برآورده بشه. یه خواسته دیگه مون، اخراج شرکتهای خارجی از پالایشگاه و شرکت نفته. #بانوان_بهشتی ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┅┄┄ 🧕@banovanebeheshti ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┄┄