حسین جان! می‌شود خیر کسی در نیامدن باشد؟ شاید تو سوختن کسی را که دلش زائر تو شده، بیشتر از شادی دلش دوست داشته باشی وقتی که با تنش در کنار زائر تو حاضر شده باشد. این طور نیست؟ حالا تو برای امسال من، سوختن را پسندیده‌ای یا شادی را؟ هر کدام را که پسندیده‌ای، دلم را راضی کن به رضای خویش!

ردای سرخ شهادت بر قامت استوار زائران حرم شاهچراغ علیه السلام مبارک خون پاک این عزیزان، پرچم هدایت خواهد شد.»

هر طرف که می نگری شهیدی را می بینی که با چشمان نافذ و عمیقش نگران توست که تو چه می کنی؟ سنگین است و طاقت فرسا زیر بار نگاهشان حس می کنی که در وجودت چیزی در هم می ریزد!

جمعه است؛ با کدامین ندبه خواهی آمد؟

جمعه‌های دلگیر را دریاب! از دل این جمعه‌ها بوی فراق می‌آید، و نمی‌شود بوی فراق را استشمام کرد و با همۀ وجود خوشحال بود. عاشقان تو از وقتی رفته‌ای، جمعه‌ها را روز تعطیلی خوشحالی نام گذاشته‌اند. جمعه‌ها اگر برای مردم روز استراحت است،‌ برای عاشقان تو روز استقامت است؛ استقامت در برابر بار فراقی که هر هفته سنگین‌تر از هفتۀ پیش می‌شود. تو باید مدد کنی تا سد این استقامت نشکند. چه روزی است جمعه‌ای که تو می‌آیی و فلسفۀ استقامت در برابر فراق تو از میان می‌رود.