یا بقیه الله! در این مصیبت عظیم به شما پناه می آوریم و همراه اجداد طاهرینتان کنار در سوخته به عزای مادرت سیاه پوشیم و برای همیشه اشک می ریزیم و برای ظهورتان دعا می کنیم تا بیایید و از قاتلان مادرتان انتقام بگیرید. اکنون که هزارو چندین سال از شهادت دخت نبی اکرم صلی الله علیه و آله می گذرد و هر مسلمانی که این وقایع را می شنوند با خود می پرسد چرا حرمت تنها دختر و یادگار پیامبر صلی الله علیه و آله شکسته شد برای چه شبانه به خاک سپرده شد و قبرش مخفی ماند؟ بر همین اساس گروه فرهنگی جهادی بانوی عالمین برای شما بزرگواران مطالبی در مورد حضرت زهرا سلام الله علیها تهیه و در این کانال بارگزاری می کند تا بتوانید از آنها در ایام فاطمیه برای تبلیغ نام و یاد حضرت استفاده نمایید تا صدای فریاد مظلومیت فاطمی را به گوش همگان برسانیم.

«ايام فاطميه» ، مجموعه اي از جگرهاي سوزان و چشم هاي گريان عزاداران سيه پوش و عاشقان درد آشناست .فاطميه ، «فهرست غم» ، «سند مظلوميت» و «ادعا نامه ي شيعه» است.اين روزها ، ايام مرور اوراق کتاب رنج زهراست و هر ورق ، شامل چندين «سوگ سروده» و «رنج نامه» است . سر فصل هاي اين کتاب با واژه هايي همچون «پهلو» ، «بازو» ، «سينه» ، «درب سوخته» ، «شعله ي آتش» ، «ميخ در» ، «بستر بيماري» و «دفن شبانه» تدوين يافته است 

خدا را شاکريم ، که نعمت «غم زهرا» و «عشق فاطمه» را ارزاني ما کرده و نسل فاطمي ما را نمک گير سفره ي گسترده ي «اهل بيت» ساخته است . همنوايي روح هاي مان با اندوه هاي علي و فاطمه ، نشان سيراب شدن جان از «کوثر ولايت» و تغذيه ي روح از مائده ي بهشتي است . اين غم ، نشانه «محبت» است . و ... «تا نسوزد دل ، نريزد اشک و خون از ديده ها .» هر چند ايام فاطميه ، داغ ما تازه مي شود، اما مرور بر اين «فهرست غم» ، ما را به فاطمه نزديک تر مي کند ، و ضربان قلب مان با عترت ، هماهنگ تر مي گردد . جانمان جرعه نوش «زمزمه ولا» مي شود ،

گريه ها شفيع ما مي گردد ، تا در آسمان عترت ، عزت يابيم ،قطرات اشک در سوگ «اهل بيت» ، ما را هم اهل اين «بيت» مي کند و مهمان سفره تولا و جرعه نوش جام نوشين ولا .بگذار با خود آن بي بي نجوا کنيم :

اي فاطمه !اي گل پر پر بوستان رسالت! اي مادر مظلوميت!مادر زينب بودي ، و چه نشانه اي گوياتر از اين؟ حسن و حسين (عليهم السلام) را در دامان کمال خويش پروراندي و به کمال حسن و فضل رساندي .

دو گوهري که هر يک ، اسوه ي استقامت و ايثار و معلم صلح و جهاد بودند . اي فاطمه، اي صحيفه دار نيايش و عرفان! سخنانت قدسي ، محمدي و علوي بود . عبادتت ، الگوي زنان مسلمان ، حق باور و پارسا بود.مادر پدر بودي و يادگار و يادآور پيامبر !

ولي ... خفاشاني شب دوست و گريزان از نور ، تو. را چون خاري در دل و ديده ي خويش ديدند .به گريه ها و ناله هايت راضي شدند و مظلوميت تو را خوش داشتند ، با آن که رضاي تو رضاي خدا بود و نارضايي ات، قهر پروردگار .

گريه هاي تو ، سند اين مظلوميت بود و اشک هايت ، پشتوانه ي حقانيت علي . بودن تو ، دشمن آزار بود و «حضور» تو ، آيتي روشن از رسالت و نشانه اي گويا از دين به حساب مي آمد و چون از «ياد» بدشان مي آمد ، تو را از مردم گرفتند و امت را به داغ تو نشاندند ، تا «آيه» اي قائم نباشد و شاهدي شهادت ندهد و آينه اي پيامبر نما ، در پيش نگاه مردم به حق نمايي نايستد .