فطرسِ ملَک... آمدنت را زمین از نخستین صبح آفرینش، با تمام لهجه‌هایش سروده است! وقتی که توبهٔ آدم به برکت نامت پذیرفته شد و فطرسِ ملَک، انکسار بال‌هایش را به یمن تبرک قنداقه‌ات، عافیت بخشید. آمدی و چون پلک گشودی، جام‌های عالم از شرابی ناب لبریز شد. به راستی پیش از آمدنت، خورشید به تماشای کدام صبح دل‌انگیز امید بسته بود، در هر طلوعش؟! و خون خدا پیش از تو، چگونه در رگ‌های زمین جاری می‌شد؟ آمدنت، تمام حس باریدن بود بر تشنگی دیرین زمین و چشمان نافذت، تمام دلیل عاشق‌شدن! و خون تو ای قامت تمام‌نمای حقیقت، سرنوشت فصل آخر هستی را بر جریدهٔ عالم رقم خواهد زد، وقتی که منجی، با پرچمی از نام تو بر دوش، باز‌می‌گردد و نجوای «انا المنتقم» او، اهل زمین را فراخواهد خواند!

مژده بده امروز شده شادان دل مهدی میلاد حسین است بیا سائل مهدی کشتی نجات آمده طوفان زدگان را باخود ببرد یکسره تا ساحل مهدی...

تولدتون مبارک آقای کشتی نجات آقای من...