فَلا تَقُل لَهُما اُفٍ وَ لا تَنهَر هُما وَ قُل لَهُما قَولاً کریماً (سوره اسراء/23) یک سنگ ریزه از اسمش پیداست، ریز است و ناچیز . اما همین سنگ اگر در جوراب یا کفشت باشد. تو را از راه رفتن باز می دارد.بعضی چیزها ریز است و ناچیز. اما انسان را از حرکت در راه خدا و به سمت خوبی ها باز می دارد. یکی از آن‌ها نامهربانی به پدر و مادر است، هرچند کم باشد و درحد گفتن اُف باشد. این حرف خداست که فرمود: لا تَقُل لَهُما اُفٍ؛ به پدر و مادر خود، اف هم نگو.

بعد رحلت و دفن عزیزان این کارها فوق العاده است

«درد عشق» و «زهر هجر» و «غم نگار»...  «یوسف گمگشته» و آن «یار غایب از نظر»... هربار که حافظ می‌خوانم، با خودم فکر می‌کنم چقدر ما شبیه همیم… هردو گم‌کرده‌ای داریم و چشم‌انتظار یاریم…

کیفیت‌ نمازوالدین 🔝

اگر کل دعای کمیل را فرصت ندارید گوش کنید حداقل پنج دقیقه بهره مند شوید

نمازی برای حاجت‌روایی و دفع شر دشمن (نماز امام زمان علیه السلام در شب جمعه)

وقتی که بیایی... تو از دل عمیق‌ترین چاه دلتنگی برون خواهی آمد و بوی پیراهن یوسفی‌ات چشم‌های منتظرمان را همچو یعقوب بینایی می‌بخشد. تو قفل بستهٔ کعبه را خواهی گشود، وقتی که بر دیوار بلندش تکیه می‌زنی و طنین فریاد «انا بقیة الله» تو ابرهای سنگین جهالت و تردید را از هم خواهد پاشید. وقتی که بیایی بهار خواهد شد.

وقتی که بیایی وقتی که بیایی، خطوط منکسر چهره‌های رنجورمان، سپیدی گیسوان حسرتمان و کثرت سنین انتظارمان، به دلجویی نگاه مهربانت از جسم‌های خسته‌مان محو خواهد شد…و زلیخای وجودمان از جمال یوسف‌وارت دوباره جوان خواهد شد.

وقتی که بیایی وقتی تو بیایی، جنگل‌های با‌طراوت، از دل کویری‌ترین جغرافیای زمین خواهند رویید. و با نسیم نفس‌هایت، دشتی از نرگس‌ها بر سینهٔ تفتیدهٔ بیابان‌های حجاز سر از خاک برمی‌آورند. وقتی که بیایی، طائفه‌های کنعانی به سمت مصر احسان و کرمت هجرت خواهند کرد و در بارگاه عزت تو، چشم هزاران یعقوب به تماشای قامت رعنایت روشن خواهد شد! وقتی که بیایی زمین دوباره سبز خواهد شد.