ماه شعبان که به نیمه می‌رسد، غربتی از جنس دلتنگی دلم را می‌پوشاند. راستش سخت‌تر از ندیدنت، بی‌خیالی من است از این ندیدن. دل من سال‌هاست به نبودت عادت کرده و عجب واژهٔ بی‌رحمیست این عادت. می‌ترسم؛ آقا! از دلی سرمازده که جا برای شما ندارد. از روزهای بدون شما که برایم بی‌تفاوت می‌گذرد؛ می‌ترسم. حتی من از لذت‌های بی شما می‌ترسم. از لذت‌هایی که رنج هستند در لباس لذت. از لذت‌هایی که در چشم‌برهم‌زدنی تبدیل به ذلتی دامن‌گیر می‌شوند. از لذتی که تا ابد نماند می‌ترسم. از لذتی که گذر زمان کم‌رنگش کند، می‌ترسم و شما راهنمایی به سوی بزرگترین لذت‌ها و من از دور شدن از شما می‌ترسم. می‌ترسم اما امید دارم. مگر می‌شود بهترین خلق روی زمین به من امید داشته باشد و من امید خویش را ببازم؟ ایمان دارم که تنها نیستم... خدا بهترین خلقش را در مسیر زندگی، راهنمای من قرار داده است.

آقا شهر را برايت آذين بندى كرديم تا قدوم مباركت را بر روى چشمانمان بگذارى چشم انتظـار روى ماهت هستيم آقا تا روشن كنى عالم هستى را ...

هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به #اتاق کنفرانس های مهدویت وصل شوید🔻 https://eitaa.com/joinchat/1560608780C8083fa479c

#عناوین_جشن_نیمه_شعبان #فضای_مجازی

#عناوین_جشن_نیمه_شعبان #فضای_حقیقی

دسته‌گل‌های ضریحت کمتر از گلدسته نیست «بینید روح و روانتون تازه بشه»