شب جمعه از کوچه راه انتظار آمده است ..و ما، به زیارتی روحانی "قرار"دلهایمان را میجوییم ...

دست‌هایم روی سینه‌ام، روبه روی حرم تو... این فاصله‌ها دنیایی است والّا من دلم شبِ جمعه‌ها پیش توست...

مَثَل امام حسین، مَثَل یک کشتی بزرگ است که می تواند تمام جمعیت دنیا را هم سوار کند. او نجات دهنده ای است که انسانها را از طریق دلهایشان جذب می کند و نجات می دهد

اما در این کشتی، بعضی ها ملوان می شوند. اینها پیش ناخدای کشتی عزیزترند

اینها کسانی هستند که باعث می شوند محرم بهتر برگزار شود و تاثیر بیشتری بر دلهای مردم داشته باشد. 

اینها کسانی هستند که به حرکت کشتی امام حسین (ع) کمک می کنند.

حرکتِ کشتیِ نجاتِ آدمیان احتیاجی به دریا ندارد این کشتی از قطره اشک مقدّسی می گذرد که برای حسین(علیه السلام) ریخته می شود.

اشکی که از اعماق دل بر می آید و جان را می شوراند

 و آنگاه رهسپار پیشگاه اقدس خداوندی می شود.

تو کشتی نجات منی یا حسین!!!  ای حسین!!!

حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام با مرکز دل و عواطف، ارتباط دارد و شاید هیچ جریانی از جریان‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام این‌طور نباشد. گریه کردن بر حضرت صدیقه طاهره سلام‌الله‌علیها هم طهارت، هم تحمّل و هم ثبات قدم می‌‌خواهد

ولی «سفینة الحسین اسرع»؛ کشتی امام حسین علیه‌السلام همه را سوار می‌‌کند به علت تعدد الگوهای پاک و مهذبی که خیلی از آن‌ها مثل ما بودند، ولی یک‌مرتبه رزق برای آن‌ها آمد.

این ارتباط و پیوند حاصل نمی‌‌شود، مگر اینکه انسان، در طول شبانه‌روز بخشی را برای تأمّل و تفکّر برای جریان حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام و مطالعه مَقتل بگذارد یا به‌گونه‌ای پیوندی برقرار کند. در این ‌صورت به تدریج، دل می‌‌شکند و بعد از آن، این پیوند نباید قطع شود.