توآفتاب هشتمین 🎵ولایت عشق eitaa.com/banoyealam

‍ شیوه زیارتی #آیت_الله_بهجت (ره)در آستان #امام_رضا (ع) فرزند مرحوم آیت الله بهجت : ایشان در حرم امام رضا (علیه السلام) زیارت ها را همیشه بیش از یک ساعت ایستاده می خواند و حتی به دیوار هم تکیه نمی داد. ما هم که جوان بودیم، خسته می شدیم و می نشستیم؛ ولی ایشان خسته نمی شد و با زیارت شاداب تر هم می شد. یادم هست یکی از بزرگان آن جا که منبر می رفت و مسئله می گفت در حرم همراه آقا خیلی خسته و اذیت می شد و می نشست و می گفت: ایشان با این که هشتاد سال دارد، چطور همیشه در حال ایستاده همه زیارت ها را انجام می دهد؟! بعدها که سن آقا زیاد شده بود، به عصا تکیه می داد و باز ایستاده زیارت می کرد که به آن بزرگوار گفتم شما آقا را چشم کردید و حالا با تکیه به عصا زیارت می کند که گفت: من چشم زدم بلکه نایستد و خسته نشود! یکی از شاگردان ایشان می گوید بعد از حرم و زیارت در رواق به ایشان گفتم: آقا ما که جوان هستیم قدرت نداریم این همه وقت بایستیم، شما چگونه خسته نمی شوید؟! آقا چیزی نفرمود تا رسید به خیابان و اشاره کرد رفتم نزدیک؛ پولی داد به من و فرمود: به عطاری مراجعه کن و داروی عین، شین، قاف (عشق) تهیه کن و میل کن تا خسته نشوی.

حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری : #زیارت #امام_رضا اصولاً گاهی بی ‌نصیبی‌ ها که انسان در حرمها مثل حرم آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام دارد، به خاطر عدم مراعات است. مثلا آداب زیارت اقتضا می‌کند که فقط انسان از پایین پا وارد حرم بشود؛ نه از این طرف و آن طرف. توفیقات و برکاتش هم زیادتر است. خدا رحمت کند مرحوم آیت الله مولوی قندهاری را، می فرمود: حضرت بقیة الله روحی له الفداء را دیده ‌اند که اولاً از بیرون صحن و از پایین پای امام رضا علیه السلام کفش‌هایشان را درآورده اند و مسیر را با بدون کفش به سمت قبر مطهر آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام طی می کرده‌اند. اگر این مراعات ‌ها بشود انسان بهره‌ اش زیاد می ‌شود. ادامه دارد...

ادامه مطلب قبل... #زیارت #امام_رضا در گذشته بالا سر حضرت بسته بود و یک پنجره بود که مردم تا پشت این پنجره می ‌آمدند؛ ولی اخیراً اینجا را باز کرده‌اند و مردم گاهی می‌روند و می‌آیند. بالای سر امام نباید رفت و آمد کرد. ‌پشت سر مبارک یک جایی برای نماز بود، اشکالی هم نداشت. خیلی جای خوبی هم بود؛ اما بالا سر حضرت رفت و آمد زیاد، جرأت می‌خواهد. بعضی در حرم فریاد می ‌زنند! دعوا می‌ کنند! خیلی عادی و راحت می ‌روند و می‌آیند! به خاطر همین کارهاست که انسان بی ‌نصیب می ‌شود. مخصوصاً آقا علی بن موسی الرضا یک سبک و حالی داشتند که در ایام حیاتشان هم در خانه‌ شان بسیار رفت و آمد می‌شد؛ ولی هیچ کس با افراد، بلند صحبت نمی‌کرد؛ بلکه همه آهسته صحبت می‌ کردند. اینجا هم یکی از مصادق این آیه است که فرمود: یَا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَکمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِی وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کجَهْرِ بَعْضِکمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُکمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُون (الحجرات،2) (ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده ‌اید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید و در برابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی بلند صدا می ‌کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمی ‌دانید) ‌ ‌ ‌ ‌

سیرۀ علّامه طهرانی در زیارت مشهد مقدّس برنامۀ ایشان این بود که هر روز به زیارت مرقد مطهّر حضرت علیّ بن موسی الرضا علیه السّلام مشرّف شوند. قبل از تشرّف حتّی المقدور غسل نموده و ما را هم امر می کردند که اگر مشکلی نیست برای زیارت غسل کنیم. مقیّد بودند تا جائیکه می شود حتما پیاده به حرم بروند. می فرمودند: سواره مشرّف شدن خلاف أدب است. به کسانی که راهشان دور بود می فرمودند تا نزدیک حرم باوسیلۀ نقلیه بیایند و از حدود میدان شهدا مثلاً پیاده مشرّف شوند واگر با دوچرخه هستند دوچرخه را دستشان بگیرند و در برگشتن سوار شوند. می فرمودند: انسان وقتی به محضر امام علیه السّلام مشرّف میشود باید به عظمت مقام آن حضرت توجّه داشته باشد وحرمت زیارت و آن مکان مقدّس را حفظ نماید. باید هنگام تشرّف بهترین لباس خود را بپوشد و عطر بزند و آراسته و منظّم مشرف شود؛ مانند وقتی که به محضر بزرگی می رود وبهترین لباس را می پوشد و خود را آراسته می نماید. خود ایشان هم بهترین لباسهای خود را هنگام زیارت می پوشیدند و عطر استعمال می نمودند. می فرمودند:در طول مسیر زیارت باید با سکینه و وقار و با حال توجّه و خضوع حرکت نمود. انسان نباید در مسیر به مغازه های اطراف و بازار و افرادی که در حال تردّد هستند توجّه نماید و با کسی صحبت کند بلکه باید حال حضور قلب را در خود حفظ نموده و به ذکر و توجّه مشغول باشد. وقتی در محضرشان پیاده مشرّف می شدیم اگر کسی در مسیر می آمد و مطلبی داشت و صحبتی می کرد اگر مثلاً حقیر خدمتشان بودم، به آن شخص می فرمودند: به ایشان بگویید (و به حقیر اشاره می کردند) و وقتی که وارد حرم می شدند دیگر مطلقاً با کسی صحبت نمی کردند مگر آنکه کسی سلام کند و جواب دهند و به طور کلّی محو در حضرت رضا علیه السّلام بودند. در ورود به حرم مطهّر از دربهای اصلی و بزرگ وارد می شدند و مقیّد بودند که دربها را در هنگام ورود و خروج ببوسند، چه درب صحن و چه دربهای داخل حرم. مسیر تشرّفشان از سمت صحن سقّاخانه (صحن انقلاب) بود، چون منزل در بالاخیابان (خیابان آیة الله شیرازی) قرار داشت و از آن سوی حرم وارد می شدیم. علاوه بر آنکه این صحن را بیش از صحنهای دیگر دوست داشتند و می فرمودند: از همۀ صحنها نورانی تر است. از کفشداری که وارد می شدیم با اینکه به جهت کهولت سنّ حرکت کردن بدون عصا برایشان سخت بود، حتماً عصایشان را تحویل کفشداری می دادند و ایستادن در محضرِ حضرت امام رضا علیه السّلام با عصا را خلاف أدب می دانستند. در مقابل دربی که به راهروی روضۀ مقدّسه متّصل است و سابقاً در آنجا کتیبۀ إذن دخول منصوب بود، إذن دخول می خواندند و هنگام ورود به روضۀ مقدّسه گاهی خم شده و عتبۀ در (پائین چهارچوب در) را می بوسیدند و گاهی هم به بوسیدن کنارۀ چهارچوب و خود درب اکتفاء می کردند. معمولا تشرّفشان نیم ساعت تا چهل و پنج دقیقه طول می کشید. زیارت می خواندند و مقداری هم در محضر حضرت می ایستادند و در بالاسر دو نماز دو رکعتی می خواندند و اگر وقت نماز بود مقداری بیشتر برای أداء نماز و تعقیبات توقّف می فرمودند. در ماه رمضان علاوه بر اینها مدّتی در بالاسر به قرائت قرآن مشغول می شدند. حقیر متوجّه نمی شدم که ایشان چه زیارتی می خواندند،ولی به افراد نوعاً زیارت أمین الله و زیارت جامعه (خصوصاً برای جمعه ها)را سفارش می فرمودند. گمان حقیر بر آن بود که ایشان هم غالباً در حرمها زیارت أمین الله می خوانند، بجز در زیارت حضرت سیّدالشّهداء علیه السّلام که ظاهراً زیارت وارث می خواندند. پس از زیارت و قبل از خواندن نماز هم اگر اطراف ضریح شلوغ نبود جلو می رفتند و دستشان را در پنجرۀ ضریح قرار داده و ضریح را می بوسیدند و گاهی بیشتر توقّف نموده و ضریح را در بغل می گرفتند، و اگر شلوغ بود سعی می کردند از عقب فقطّ دستی بر ضریح بکشند و عبور کنند. پس از زیارت، در هر جا که نزدیکتر بود و خالی بود نماز می گزاردند و ترجیحاً در بالاسرحضرت نماز زیارت را می خواندند و اگر مقارن اذان بود نوافل و نمازهای واجب را هم در حرم بجا می آوردند. از مسجد گوهرشاد و صفا و روحانیّت و نورانیّت آن بسیار تعریف می کردند و خیلی از اوقات نماز را در شبستانهای شرقی یا غربی مسجد می خواندند. می فرمودند: ببینید اسلام با نفوس چه می کند؟ گوهرشاد خانم، زنی بوده از تبار مغول و غیر مسلمان. وقتی اسلام می آورند آنقدر نور و طهارت اسلام عجیب است که نفوس را زیر و رو می کند و این خانم اینچنین با اخلاص مسجد را می سازد که این روحانیّت و نورانیّت را داشته و سالها این برکات از آن ساری و جاری می شود. هنگام خروج از حرم نیز دربها را می بوسیدند و رو به حرم نموده سلام داده و تودیع می کردند. منبع: نور مجرد ج 2 ص 417، تألیف آیت الله حاج سیّد محمّد صادق حسینی طهرانی

آرشیو شرح حال اولیاء خدا {روزهای دوشنبه} http://eitaa.com/joinchat/357105674C526b276d82

#شبنشینی_با_مقام_معظم_رهبری نقل آیت‌الله خامنه‌ای از روایت والده گرامی‌شان درباره مشقت‌های دوران کشف حجاب #سلامتی_فرمانده_صلوات eitaa.com/banoyealam

سوره ملک 🌹 کسی که این سوره را قبل از خواب بخواند پیوسته در امان خدا می‌باشد تا صبح شود و در امان خدا می‌باشد در روز قیامت تا داخل بهشت شود (ثواب ان را به رفتگان خود هدیه دهید ). هر کس سوره "سجده"(الم تنزیل) و " ملک" را بخواند برای او از اجر مثل شب قدر می‌باشد

بسم الله الرحمن الرحیم

#یک_جرعه_قرآن گوش جان میسپاریم به تفسیر ساده, روان, قطره ای یک آیه از کلام الله مجید.باشد که در زندگی مان موثر افتد. هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به اتاق تدبر درقرآن وصل شوید http://eitaa.com/joinchat/405012492Cc725cc528e

هنگامی که بنده ای در نیمه شب تاریک خلوت کرده و با خداوند مناجات می کند، خدا قلب او را نورانی خواهد ساخت.

دل زیبا همان دلی است که جایگاه عشق خداست و اولیاء او، همان دلی که هرگز نمی میرد و حتی پیر هم نمی شود

بعضی ها به نماز یومیه اکتفا می کنند و می گویند همین نماز ما را بیمه می کند لازم نی ست که نماز شب بخوانیم و یا اهمیت نمی دهند. می بینیم که اولیای خدا که پاک هستند  و گرفتار گناه نشدند به وسیله همین نماز یومیه  و نماز شب است. هر کدام از این ها خواص خود را دارد. بزرگان و مردان شب، انتظار شب را می کشند. اگر گناه و خطایی در طول روز انجام  دهند نماز شب آن را پاک می کند. مکمل نماز یویمیه ، نماز شب است.

امام باقر علیه السلام فرمودند: «إنما جُعِلَت النّافلةُ لِیُتَمِّ بها ما أفسَدَهُ من الفریضة؛ همانان (نماز) نافله را به خاطر این جهت قرار دادند که جبران فساد نمازهای واجب را کند.