#ولیّ مطلق از مستی غدیر زیاد شنیده بودم ولی هیچ گاه آن را نچشیده بودم. غدیر عید ولایت بود و هست ولی کسی که غرق ولایت نیست مگر می‌داند عید ولایت چیست؟ من که از ولایت جز واژه، چیز دیگری نمی‌دانم بهره‌ام از عید ولایت هم جز واژه‌ها چیز دیگری نیست ولی امسال فرق می‌کند با سال‌های قبل. تو دوستی را نشانم داده‌ای که غرق در ولایت توست. مستی غدیر را دارم می‌بینم هم در رفتار و هم گفتارش. او همیشه وقتی «علی» می‌گفت کامم را شیرین می‌کرد. من خودم اگر هزار بار علی بگویم به اندازۀ یک بار علی گفتن او کامم شیرین نمی‌شود. امّا امشب علی گفتن‌های او فقط طعم عسل ندارد، مزۀ شراب می‌دهد این علی گفتن‌ها. تا وقتی که علی علی گفتن‌های او را در شب غدیر نشنیده‌ بودم نمی‌دانستم مستی با نام علی یعنی چه. امشب باید خودم را نگه دارم تا در کشاکش این مستی حرفی که بوی کفر بدهد نگویم. برایم عجیب است که او خودش چطور این همه مستی را تاب می‌آورد و کفر آمیز سخن نمی‌گوید. این، خودش از عجایب ولایت است. زندگی با مستی غدیر طعم دیگری دارد. حالا کمی می‌فهمم که چرا باید برای نگه داشتن غدیر کربلایی به پا شود و حسینی فدا شود. زنده ماندن غدیر، یعنی پابرجا بودن زندگی. در کویر بی‌ولایتی دارم تکه تکه جان می‌دهم مرا هم غرق دریای ولایت کن!