#حساب_کتاب سر سال باید دفتر #حساب_کتاب امسال‌مان را ببندیم! دارایی‌ها، دخل و خرج‌ها، بدهی‌ها و طلب‌ها را دقیق‌تر مـرور کنیم؛ تا ببینیم؛ چرا باز هم کم آوردیم ! خودمانیم حالا ... دنیا شده تمام دغدغه‌مان، که وقتی به اولویت‌های خدا، می‌رسیم آنقدر خسته‌ایم که نای فکر کردن هم نداریم! اصلاً این اولویت‌های خدا، کجای طلب‌ها و خواستن‌های ماست؟ آیا آن بقیّه‌الله که خدا می‌گوید؛ " خیرٌ لَکُمْ "... واقعاً بهترین است برایِ ما؟ این‌است که ما سالهاست هر جور #حساب_کتاب می‌کنیم، باز هم بدهکار مانده‌ایم ! دفتر #حساب_کتاب سال نو را با دغدغه‌ای نو باید گشود، تا بالاخره جایی این بدهی‌ها، تمام شوند! هر سال بهار می‌آید و زمین زنده می‌شود، امــا قرآن گفته؛ حیاتِ بی او، چیزی شبیه مُردگی‌ست! ٭ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ٭ نو نَوار باید شُد... مگر از زمینِ مُرده، کمتریم؟

آغاز سال ۱۴۰۰ هجری شمسی مبارک باد در شروع سال جدید همدیگر را بخاطر محبت امیرالمومنین و اهل بیت(علیهم السلام) حلال کنیم. ببینید یونس بن عبدالرحمن که یکی از اصحاب امام کاظم و امام رضا (علیهماالسلام) هست، چه روح پاکی داشت: عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، قَالَ حَدَّثَنِي اَلْفَضْلُ، قَالَ حَدَّثَنِي عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا: أَنَّ يُونُسَ بْنَ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ قِيلَ لَهُ: إِنَّ كَثِيراً مِنْ هَذِهِ اَلْعِصَابَةِ يَقَعُونَ فِيكَ وَ يَذْكُرُونَكَ بِغَيْرِ اَلْجَمِيلِ! فَقَالَ: أُشْهِدُكُمْ أَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ فِي أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) نَصِيبٌ فَهُوَ فِي حِلٍّ مِمَّا قَالَ. 🌹به یونس بن عبدالرحمن که از اصحاب امام کاظم و امام رضا (علیهماالسلام) است گفته شد: کثیری از مردم تو را مذمت کرده و به زشتی از تو یاد میکنند. یونس بن عبدالرحمن گفت: شاهد باشید هر کسی که محبت امیرالمومنین (علیه السلام) را داشته باشد، حلال کردم. 📚رجال کشی، ۱/۴۸۸

آیا می توان عید نوروز را عید دینی و مذهبی به حساب آورد یا صرفا یک عید باستانی و ملی است؟ پاسخ: بدون شک عید نوروز یکی از سنتهای ملی و اعیاد ایرانیان است، که از دیرباز مورد توجه بوده و قوم ایرانی ارزش و اهمیت خاصی برای این عید قائل بوده است. اما در مورد اینکه آیا می توان آن را عید دینی تلقی کرد به چند نکته اشاره می کنیم: 1- در متون روایی شیعه، در موضوع یادشده با دو دسته روایت روبرو هستیم؛ که در دسته ای تایید و در دسته ای رد شده است. در دسته اول می توان به روایت معلی بن خنیس از امام صادق (ع)، اشاره کرد که بر اساس آن نوروز، روزی است که خداوند در آن از بندگان خویش میثاق گرفت که جز او را پرستش نکرده و به او شرک نورزند و به فرستادگانش ایمان بیاورند؛ ... نوروز روزی است که کشتی نوح بر کوه جودی کناره گرفت؛ و نوروز روزی است که افرادی که از خانه های خود خارج شده و به آزمایش الهی از دنیا رفتند، مجددا به دنیا بازگشتند. در این نوروز است که جبرئیل بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد و درست در همین روز است که پیامبر اسلام، حضرت علی را بر شانه خود گذاشت تا او بتهای قریش را از بیت الحرام پایین کشید و آنها را درهم شکست. نوروز روزی است که برای حضرت علی(ع) بیعت گرفته شد ... و نوروز روزی است که قائم اهل البیت(ع) در آن روز ظاهر می گردد و بالاخره نوروز روزی است که حضرت قائم (عج) بر دجال پیروز می شود «هیچ نوروزی نیست مگر آنکه ما[اهل البیت] در آن روز توقع فرج را داریم چرا که این روز، از روزهای ما و شیعیان ما است که غیر عرب (ایرانیان) آنرا گرامی داشته ولی شما(عرب ها) آنرا ضایع نمودید» ... .(وسائل الشیعه، ج 8، ص 173) در دسته دوم در کتاب ابن شهر آشوب حکایت شده که منصور به سوی امام کاظم علیه السلام فرستاد تا در روز نوروز برای تهنیت جلوس کند. حضرت فرمود من اخبار جدم رسول خدا را بررسی کردم و در آنها برای این عید خبری نیافتم و این سنت ایرانیان است که اسلام آنرا محو کرده است....( المناقب، ج 4، ص 319) واضح است که سند این روایت ضعیف است چون ابن شهر آشوب سندی را برای روایت ذکر نکرده است. داشتن معارض و إعراض (= روی گردانیِ) فقها از آن نیز بر ضعف این روایت صحه می گذارد: مرحوم مجلسی در نقد روایت می فرماید: این خبر با اخبار معلی بن خنیس مخالفت دارد، اما اخبار معلی از نظر سند قویتر بوده و در نزد اصحاب شهرت بیشتری دارد.( بحارالانوار ج 56 ص 100) بر همین اساس روایت دوم از اعتبار فقهی برخوردار نبوده و مورد إعراض فقها قرار گرفته؛ و در مقابل، روایت اول که دلالت بر اعتبار شرعی و دینی نوروز و همچنین احکامی فقهی نظیر استحباب پوشیدن لباس نو و غسل نوروز دارد مورد توجه قرار گرفته و بر اساس آن فتوا نیز داده شده است. (برای نمونه ببینید: جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج 5، ص 42؛ العروة الوثقی (المحشی)، ج 2،ص 152) 2- مسأله جشن و بزرگداشت عید نوروز یک مسأله فراگیر و رایجی بوده که اگر مخالف با اسلام و دین و آئینش بوده حتما ائمه (ع) صراحتا و با تأکید از آن نهی می کردند که بدون تردید به ما می رسید و روشن است که نزد ائمه از نوروز صحبت می شده است ولی ایشان از آن نهی ننموده و باطل نشمرده اند (ببینید: کافی، ج 5، ص 142؛ من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 300) و بدیهی است که برای خشکاندن ریشه یک چنین عادتی ریشه دار و محکم نمی شود به یک روایت آنهم مرسل و بدون سند اعتماد نمود. 3- به فرض اینکه با توجه به روایات فوق نتوانیم اعتبار شرعی آن را به دست بیاوریم باید به اصول عملیه مراجعه کرد و روشن است که اصل اولیه در چنین مواردی اباحه و برائت است و جواز چنین اعمالی را نتیجه می دهد. 4- گذشته از اینکه بزرگداشت چنین ایامی مصادف است با روزهایی که عظمت خالق طبیعت و زنده شدن پس از مرگ را به ما گوشزد می کند، مردم نیز طبق رسومات به کارهایی اقدام می کنند که شارع مقدس به آن کارها تشویق نموده است؛ مثل: نظافت و خانه تکانی، صله رحم، خوشحال کردن مؤمنان، از بین بردن دشمنی ها و کینه ها، کمک به محرومان، آزادی زندانیان و ... که این خود می تواند حاکی از مطلوبیت آن نزد شارع مقدس باشد. 5- بر اساس آموزه های بلند اسلامی، عید حقیقی آن روزی است که انسان به سمت خدا، معنویت و کارهای خیر باز می گردد(از عود به معنای بازگشتن) و « هر روزی که در آن معصیت خدا نشود آن روز عید است»(نهج البلاغة، حکمت 428) بنابراین در صورتی که مردم بر اساس سنت های دیرینه اقدام به کارهای خوب و خداپسندانه کنند (که در نکته قبلی اشاره شد) حقیقتا می توان آن ایام را از نظر شرعی نیز عید نامید.

#راهیان_نور #دلتنگی چشماتو ببند خیال کن ببین ...

هـــــرسال این روزها ما میهمان شهدا بودیم..اما حالا ڪه تقدیر به جاماندن است، با پای دل به زیارت شهدا می‌رویم

شهدای گمنام کبوتران پر و بال شکسته ای هستند که قرار است در آسمان بهشت خداوند، پر بگشایند و بالاتر از هر کسی پرواز کنند. آنها جان شان که بزرگترین دارایی شان بود را فدا کردند به شکلی که هیچ نام و نشانی از آنها باقی نمانده و این نزد پروردگار پاداش و اجری بزرگ دارد.

شهید گمنام، گرچه نامی ندارد اما همه او را به مردانگی اش و شجاعتش می شناسند. او گرچه معلوم نیست چطور به شهادت رسیده اما این مهم است که به این مقام نائل شده و مردم ما خوب بلدند قدر این مقام را بدانند.

کاش میشد همسفر شما می شدم و کاش می شد که می فهمیدم چه در دل شما می گذرد. کاش میشد میفهمیدم چه در سر دارید که بدون آنکه از شما نامی بر جا بماند، حاضر شدید برای کشورتان بجنگید و از خون خود بگذرید. اکنون به شما تبریک می گویم چرا که شما به خواسته ی خود رسیده اید. اکنون شما به مقام شهادت رسیده اید همان مقامی که بلندترین جایگاه را در نزد پروردگارمان دارد.

اینجا طلائیه است؛ سرزمین شهیدان در هر گوشه این خاک، شهیدان قدم گذاشتند. طلائیه روزهای سخت عملیات خیبر را از یاد نمی‌برد؛ تو هم از یاد مبر. روزهایی که رعنا قامتان جوان، پا در معبر شهادت گذاشتند و آتش توپ و خمپاره ها و مسلسل ها و چه میدانی تو که آتش نشان های طلایی چه بود.

اینجا روزهای سختی را به یاد دارد. جنگاورانی که با دستان خالی به نبرد با دشمن رفتند. محمد ابراهیم همت و یارانش، حسین خرازی و خیل جنگاورانش، آن روزها، همه در اینجا بودند. در آن روزها، در هر گوشه این دیار خون می بارید. و اگر خوب گوش بسپاری، می توانی زمزمه شبانه جنگاوران را با گوش دل بشنوی. و صدای چکاچک شمشیرهاشان را.

کفش ها را در بیاورد و پا برهنه شو، آنگاه گام بردار بر هر گوشه خاک همانند آنکه بر کربلا و مشهد شهیدان قدم می گذاری.شهدا راهنما هستند، برای همه ما از قافله جاماندگان،در طلائیه می توان چشم دل باز کرد. در اینجا می توان نفس را زیر پا گذاشت. در طلائیه می توان خدا را پیدا کرد و به شهر بازگشت.