#معارف #با_علماء شیخ بهائی رضوان الله علیه می‌نویسند چون درسفر عتبات عالیات به حرم امامین عسکریین در سامراء مُشرَّف شدم این اشعار را سرودم : أَسـرِعِ السَّیـرَ أیُّـها الحـادِي إنَّ قَلبي إلی الحِمی صادِي وإذا مـا رَأَیـتَ مِـن کُـثَبٍ مَشهَدَ العَسکَـرِیّ والهَـادِي فَالثَمِ الأَرضَ خَاضِعاً فَلَقَد نِـلـتَ وَاللهِ خَـیـرَ إِسـعَـادِ وإِذَا مـا حَـلَـلتَ نـَادِیَـهُـم یا سَـقـاهُ الإِلهُ مِـن نَـادِي فَاغضُضِ الطَّرفَ خاشِعاً وَلِهاً وَاخــلَـعِ النَّــعـلَ إنَّـه الـوَادِي ترجمه : ای ساربان اندکی شتاب کن که قلبم تشنه دیدار آن مَرغزار سرسبز و خرّم است. چون از فراز تپه‌ها حرم امام عسکری و امام هادی علیهما السلام را مشاهده کردی، خاضعانه بر خاک آن زمین مطهر بوسه زن، زیرا به خدا قسم که به برترین نیک‌بختی‌ها نائل شده‌ای. و هرگاه که سعادت تشرُّف به حرم ایشان تو را دست داد ـ که خداوند مجلس‌نشینان آن را سیراب گرداند ـ از فروتنی و اشتیاق دیدگانت را فرو افکن و کفش از پای بَرکن، زیرا که هم اکنون به وادی [مقدّس] رسیده‌ای.* *: اشاره به آیه‌ی شریفه‌ی: «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِي الْمُقَدَّسِ طُوًى» (طه/١٢) 📜 الکشکول ،للشیخ بهاءالدّین محمدالعامِلی ، کتابخانه مجلس شورای اسلامی، تاریخ کتابت: ۱۰ جمادی الثانی ۱۰۸۳ هجری قمری، شماره بازیابی: ۴۵۸۷ @baquranvatrat 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹