#حدیث #دنیا 🟢دنیا از منظر علی (علیه السلام) بخش اول 🔸از امیرالمومنین علی(علیه السلام) روایت شده است: «ان السعداء بالدنیا غدا هم الهاربون منها الیوم؛ به راستی که نیکبختان دنیا در فردای قیامت همان کسانی هستند که امروز از آن گریزانند»(1). 🔸مطابق آیات قرآن کریم، جهان خلقت بامعنا و هدفدار است و همه موجودات عالم از جمله انسان، به سوی غایتی مشخص در حرکت است. انسان در طریق کمال و سعادت جاودانه، موانعی را پیش روی خود دارد که تا از این موانع عبور نکند و آنها را کنار ننهد، به حقیقت کمال و کمال حقیقی دست نمی یابد. این موانع همان غبار راه و حجاب‌های ظلمانی‌اند که مانع تابش نور حقیقت بر دل سالک می‌گردند. به قول حافظ: تو کز سرای طبیعت نمی روی    بیرون کجا به کوی طریقت گذر توانی کرد جمال یار ندارد نقاب و پرده ولی          غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد 🔸دلبستگی به دنیا و متعلقات آن از مهمترین موانع سیر معنوی انسان است؛ چنانکه امیرالمومنین علی(علیه السلام) می‌فرماید: «اعظم المصائب و الشقاء الولع بالدنیا؛ بزرگترین مصیبتها و بدبختیها، شیفتگی به دنیاست»(2) و نیز می‌فرماید: «الولع بالدنیا اعظم فتنه؛ شیفته شدن به دنیا بزرگترین فتنه است»(3) در کلمات حضرت علی(علیه السلام)، دنیا با تعابیری همچون «ظل زائل: سایه‌ای زائل شدنی»، «سوق الخسران: بازار زیان و خسران»، «منیه الارجاس: آرمان پلیدان»، «محل الآفات: جایگاه آفتها»، «غرور الحمقی: فریب دهنده احمقان»، «مصرع العقول: لغزشگاه عقلها»، «دار المحنه: سرای محنت و اندوه»، «معدن الشر: مرکز بدی» توصیف شده است(4). ایشان حب به دنیا و دلبستگی بدان را، سرچشمه هر خطا: «حب الدنیا راس کل خطیئه»(5) و ریشه فتنه ها و محنتها: «حب الدنیا راس الفتن و اصل المحن»(6) و تباه کننده عقل انسان: «حب الدنیا یفسد العقل»(7) دانسته است. 🔸امیرالمومنین علی(علیه السلام) در بیانات گوناگون، به تقابل «محبت دنیا» و «سعادت آخرت» اشاره کرده و همه مردم را به دنیاگریزی و آخرت طلبی ترغیب نموده، می‌فرماید: «صلاح الآخره رفض الدنیا؛ صلاح آخرت در ترک علاقه به دنیاست»(8) نیز می‌فرمایند: «اخسر الناس من رضی الدنیا عوضا عن الآخره؛ زیانکارترین مردم کسی است که به جای آخرت به دنیا راضی و خشنود گشته است»(9) ایشان دنیا را همچون ماری می‌داند که ظاهر آن و دست کشیدن به آن نرم است ولی زهر کشنده در درون دارد(10). @baquranvatrat 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸

#حدیث #دنیا 🟢دنیا از منظر علی (علیه السلا) بخش دوم 🔸از آنچه گفته شد معلوم می‌شود که مذمت دنیا مربوط به جهان طبیعت نیست، بلکه محبت و دلبستگی به دنیاست که مورد نکوهش است. امیرالمومنین(علیه اسلام) در این خصوص می‌فرمایند: «به راستی دنیا خانه صدق و راستی است برای آن کس که با آن به راستی رفتار کند و خانه تندرستی است برای آن کس که از آن چیزی بفهمد و سرای بی‌نیازی است برای آن کس که از آن توشه برگیرد و جای اندرز است برای آن که از آن پند گیرد. دنیا سجده گاه دوستداران خدا و نمازخانه فرشتگان خدا و جای فرود وحی خدا و بازار یاران خدا است که در آن رحمت را به دست آورند و بهشت را سود برند»(11) 🔸زندگی در دنیا فرصت و مجالی است برای فراهم کردن زاد و توشه در راه سفر به سوی آخرت؛ زیرا عالم ملک مظهر جمال و جلال است و تا آن زمان که تعلقی را به خود جلب ننماید و مانع حرکت نشود، مذموم نیست؛ اما آن هنگام که در قلب کدورت و غباری به واسطه توجه و انس به دنیا برآید، آن غبار و کدورت و صورت آن تعلق، دنیای مذموم است که انسان را از طاعت حق و توجه به آخرت باز می‌دارد و میان انسان و خداوند، هزاران پرده از ظلمت می‌افکند. بنابراین، تعلق و دلبستگی و دوست داشتن آنچه حق را از نظر تو دور می‌سازد، دنیای مذموم و مورد نکوهش است. 🔸تعلقات دنیوی بر دیده دل حجاب ظلمت می‌افکند و آدمی را از دیدن و شنیدن آنچه کمال او در آن است، باز می‌دارد و هر چه حب به این تعلق و دلبستگی به آن فزون تر باشد، به همان میزان قلب از درک مفاهیم معنوی و بهره مندی از معارف مهجور است. به فرموده امام صادق(ع): «مثل دنیا، مثل آب دریاست، هر چه تشنه از آن بیاشامد، تشنگی اش را زیادتر می‌کند تا او را بکشد»(12). @baquranvatrat 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸