ادامه ی دانشهای شناسايی شده از سوره حمد و 25 آيه اوّل سوره بقره
هـ- صفات گمراهان (منافقين)
- گمراهان حمد/7
صفات گمراهان (منافقين) بقره/8-20
1 – اظهار ايمان آوردن به خداوند و روز قيامت به زبان بقره/8 وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ
2 – مؤمن نبودن بقره/8 وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِينَ
3 – گمان نيرنگ زدن به خداوند و مؤمنين بقره 2/9 يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا
4 – نيرنگ زدن به خود و نفهميدن آن بقره/9 وَ ما يَخْدَعُونَ إِلاَّ اَنْفُسَهُمْ وَ ما َشْعُرُونَ
5 - بيماردل بودن بقره/10 فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ
6 – روز افزون شدن بيماردليشان توسّط خداوند بقره/10 فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً
7 – رسيدن به عذاب دردناک به دليل دروغگو بودنشان بقره/10 وَ لَهُمْ عَذابٌ اَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ
8 – فساد کردن و خود را درستکار ناميدن بقره/11 وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْاَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ
9– فسادکاری و نفهميدن آن. بقره/12 اَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَكِنْ لايَشْعُرُونَ
10- بی خِرَد ناميدن مردم مؤمن بقره/13 وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا اَ نُؤْمِنُ كَما آمَنَ السُّفَهاءُ ...
11- بي خِرَدی و ندانستن آن. بقره/13 اَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لَكِنْ لايَعْلَمُونَ
12- ابراز ايمان کردن در برخورد با مردم مؤمن و انکار کردن ايمان در خلوت بقره/14 وَ إِذا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى شَياطِينِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ
13- همراهي با شياطين خود و مسخره کردن مؤمنين بقره/14 قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ
14- سرگردان در سرکشي خود بقره/15 اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ
15- برگزيدن گمراهي و زيان کردن 2/16 اُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدی فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ
16- هدايت نشدن. بقره/16 وَ ما كانُوا مُهْتَدِينَ
17- چاره سازي براي به دست آوردن نور بقره/17 مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ ناراً فَلَمَّا اَضاءَتْ ما حَوْلَهُ
18- رها شدن در تاريکي و نديدن بقره/17 ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ فِي ظُلُماتٍ لايُبْصِرُونَ
19- بازنگشتن به صراط مستقيم. بقره/18 صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لايَرْجِعُونَ
20- خودداری منافق از درک حقايق عالم هستی و نظام حسابرسی بقره 2/19 اَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ اَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ مِنَ الصَّواعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَ اللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ
21- بهره وری از فرصت هاي پيش آمده و قوای شنيدن و ديدن تا آخرين مهلت دريافتی از جانب خداوند: بقره/20 يَكادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ اَبْصارَهُمْ كُلَّما اَضاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَ إِذا اَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قامُوا وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ اَبْصارِهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَی كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
#استاد_بصروای
#تفسیر_قرآن
#فرهنگی_تبلیغی
#مدرسه_علمیه_فاطمه_الزهرا_سلام_الله_علیها_البرز
سومین کارگاه تخصصی تفسیر قرآن کریم
«خودسازی با آیات قرآن کریم»
ادامه پاسخگویی به پرسشهای
آيه 26 سوره بقره:
إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيي اَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَاَمَّا الَّذينَ آمَنُوافَيَعْلَمُونَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ اَمَّا الَّذينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ ماذا اَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً يُضِلُّ بِهِ كَثيراً وَ يَهْدي بِهِ كَثيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقينَ (26) »
پرسشها:
1- دانشها، باورها، دستورالعملها در آيه ی 26 سوره بقره کدامند؟
2- چه رابطه ای ميان آيه ی 26 سوره بقره با آيه ی 25 سوره بقره می يابيد؟
3- از دانشها و باورهای مندرج در آيه 26 سوره ی بقره چه بهره ای در خودسازی می توان گرفت؟
پاسخها:
پاسخ پرسش 1:
ب- باورهای متّخذ از آيه ی 26 سوره بقره عبارتند از:
1- با اين قسمت آيه شريفه که می فرمايد: « إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيي اَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها (بقره/26)» انسان به اين باور می رسد که خداوند همه چيز را می داند و هر چه حق است انجام می دهد.
2- از اين جمله که می فرمايد: « فَاَمَّا الَّذينَ آمَنُوافَيَعْلَمُونَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ (بقره/26)» اين باور پديد می آيد که: تنها انسان های مؤمن به خداوند می توانند برای حرکت در مسير حق که همان صراط مستقيم هدايت است آماده باشند و اعتراضی نکنند. برای راضی بودن به رضای خداوند در مسير هدايت بايد ايمان خود را به خداوند و گفتار و فعل خداوند ارتقاء داد.
3- از عبارت « وَ اَمَّا الَّذينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ ماذا اَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً يُضِلُّ بِهِ كَثيراً وَ يَهْدي بِهِ كَثيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقينَ (بقره/26) » اين باور برای انسان حاصل می شود که کفر مانع فهم دقيق از حکمت الهی و راضی شدن به رضای پروردگار است. همين کفر موجب بد عمل کردن و بدکرداری است. بدکرداری انسان را به گمراهی می کشاند. در حالی که خداوند خواهان هدايت همگان بوده است.
ج- در آيه 26 سوره بقره دستورالعمل و فرمان مستقيمی صادر نشده است. ولی از آيه شريفه به دست می آيد که خداوند خواهان هدايت انسان است و اين خواست خداوند متعال تنها در صورت مؤمن بودن فرد حاصل می شود.
بنابراين فرمان غيرمستقيمی که از اين آيه ی شريفه به دست می آيد، اين است که: «ای مسلمان ايمان بياور تا در مسير هدايت الهی و رسيدن به بزرگيهای نفس خود قرار گیری.»
#استاد_بصروای
#تفسیر_قرآن
#فرهنگی_تبلیغی #مدرسه_علمیه_فاطمه_الزهرا_سلام_الله_علیها_البرز
سومین کارگاه تخصصی تفسیر قرآن کریم
«خودسازی با آیات قرآن کریم»
ادامه پاسخگویی به پرسشهای
آيه 26 سوره بقره:
إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيي اَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَاَمَّا الَّذينَ آمَنُوافَيَعْلَمُونَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ اَمَّا الَّذينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ ماذا اَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً يُضِلُّ بِهِ كَثيراً وَ يَهْدي بِهِ كَثيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقينَ (26) »
پرسشها:
1- دانشها، باورها، دستورالعملها در آيه ی 26 سوره بقره کدامند؟
2- چه رابطه ای ميان آيه ی 26 سوره بقره با آيه ی 25 سوره بقره می يابيد؟
3- از دانشها و باورهای مندرج در آيه 26 سوره ی بقره چه بهره ای در خودسازی می توان گرفت؟
پاسخها:
پاسخ پرسش 1:
ب- باورهای متّخذ از آيه ی 26 سوره بقره عبارتند از:
1- با اين قسمت آيه شريفه که می فرمايد: « إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيي اَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها (بقره/26)» انسان به اين باور می رسد که خداوند همه چيز را می داند و هر چه حق است انجام می دهد.
2- از اين جمله که می فرمايد: « فَاَمَّا الَّذينَ آمَنُوافَيَعْلَمُونَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ (بقره/26)» اين باور پديد می آيد که: تنها انسان های مؤمن به خداوند می توانند برای حرکت در مسير حق که همان صراط مستقيم هدايت است آماده باشند و اعتراضی نکنند. برای راضی بودن به رضای خداوند در مسير هدايت بايد ايمان خود را به خداوند و گفتار و فعل خداوند ارتقاء داد.
3- از عبارت « وَ اَمَّا الَّذينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ ماذا اَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً يُضِلُّ بِهِ كَثيراً وَ يَهْدي بِهِ كَثيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقينَ (بقره/26) » اين باور برای انسان حاصل می شود که کفر مانع فهم دقيق از حکمت الهی و راضی شدن به رضای پروردگار است. همين کفر موجب بد عمل کردن و بدکرداری است. بدکرداری انسان را به گمراهی می کشاند. در حالی که خداوند خواهان هدايت همگان بوده است.
ج- در آيه 26 سوره بقره دستورالعمل و فرمان مستقيمی صادر نشده است. ولی از آيه شريفه به دست می آيد که خداوند خواهان هدايت انسان است و اين خواست خداوند متعال تنها در صورت مؤمن بودن فرد حاصل می شود.
بنابراين فرمان غيرمستقيمی که از اين آيه ی شريفه به دست می آيد، اين است که: «ای مسلمان ايمان بياور تا در مسير هدايت الهی و رسيدن به بزرگيهای نفس خود قرار گیری.»
#استاد_بصروای
#تفسیر_قرآن
#فرهنگی_تبلیغی
#مدرسه_علمیه_فاطمه_الزهرا_سلام_الله_علیها_البرز
تبيين تکامل انسان در شعری از مولوی ره
در ذيل، ابياتِ ديگری از شعرِ مولوی ره در مثنوی معنوی می آيد، که امام خمينی ره به يک بيت آن اشاره فرموده است و درباره ی تبيينِ تکاملِ انسان و وجودِ سيری برای حرکت او از جماد تا ملک می باشد:
از جَمـادي مُـردم و نامــي شـدم
وز نـَما مُـردم بـه حيـوان بـرزدم
مُــردم از حيـــواني و آدم شــدم
پس چه ترسم کي ز مُردَن کَم شدم
حملــه ی ديگـــر بـميرم از بشــر
تـا بـر آرَم از ملايـک پـر و سـر
وز ملک هَـم بايَـدَم جستن زِ جُـو
کُـلُّ شَــيءٍ هَالِـک الّـا وَجْهُــــهُ
بـار ديگـر از مَلَـک پــرّان شـوم
آنـچ انـدر وَهْـــم نايـد آن شـوم
پس عدم گردم عـدم چون ارغنون
گويـدم کـه انّـا اِلَيْــــه رَاجِعُـون
(مولوی ره، «دفتر سوّم مثنوی معنوی»)
#استاد_بصروای
#تفسیر_قرآن
#فرهنگی_تبلیغی
#مدرسه_علمیه_فاطمه_الزهرا_سلام_الله_علیها_البرز