‌ 🔹 موضوع بحث بنده اشخاص نیستند چرا که در #تحلیل_سیاسی ، نگاه جریان محور دارای اهمیت است نه نگاه شخصیت محور... 🔹 وقتی به صورت جریانی، کُنش‌های رسانه ای رو مورد بررسی قرار بدیم به مطالب قابل توجهی می‌رسیم!! 🔹از سالها قبل جریان رسانه ای در کشور راه اندازی شده که برایشان فرقی نمیکند مقابلشان #شهید_رییسی باشد یا پزشکیان! لاریجانی باشد یا مخبر به هر حال باید هر نام و هر اسمی تخریب که اول راه است باید #لگدمال بشود!! #حس_نگر

🔻امنیت عاریتی؛ تحقیر در ازای بقا 🖊 محمدعلی رنجبر سخنان اخیر دونالد ترامپ درباره هدیه‌ی یک هواپیمای لوکس از سوی دولت قطر، نه صرفاً یک جمله حاشیه‌ای، بلکه نماد عریان یک واقعیت تلخ در روابط بین‌الملل است: حاکمیتی که امنیت خود را از بیگانگان اجاره می‌کند، ناگزیر باید تحقیر را نیز در فهرست هزینه‌هایش بپذیرد. ترامپ بی‌پرده گفت: «ما امنیت عربستان، امارات، قطر و دیگران را تأمین می‌کنیم. اگر ما نبودیم، احتمالاً الان اصلاً وجود نداشتند.» 🔴 این سخن، اگرچه با لحن نیش‌دار و اغراق‌آمیز ترامپ همراه است، اما بازتاب‌دهنده یک حقیقت عمیق درباره ساختارهای وابسته به امنیت بیرونی است؛ چیزی که می‌توان آن را «امنیت عاریتی» نامید. ✅ امنیت عاریتی یعنی چه؟ امنیت عاریتی، امنیتی است که یک دولت یا کشور، نه از درون ساختارهای ملی خود، بلکه با تکیه بر چتر نظامی بیگانگان تأمین می‌کند. چنین امنیتی نه‌تنها پایدار نیست، بلکه هزینه‌ساز و تحقیرآفرین است: ۱. باید دائماً باج سیاسی و اقتصادی بدهی؛ ۲. نمی‌توانی در بحران‌ها تصمیم مستقل بگیری؛ ۳. مهم‌تر از همه، شأن و عزت ملی در چشم ملت‌ها و نخبگان جهانی مخدوش می‌شود. 🔻 نمونه روشن: دولت‌های عربیِ حاشیه خلیج فارس کشورهایی همچون قطر، عربستان و امارات، سال‌هاست میلیاردها دلار صرف قراردادهای نظامی با آمریکا و انگلیس می‌کنند، اما در برابر بحران‌های واقعی یا تهدیدهای منطقه‌ای، نه قدرت پاسخ‌گویی دارند و نه اختیار کامل. حضور پایگاه‌های آمریکایی در خاک این کشورها، نه تنها امنیت ایجاد نکرده، بلکه آن‌ها را به سیبل تهدیدات منطقه‌ای و ابزار چانه‌زنی در بازی‌های قدرت بزرگ تبدیل کرده است. ✅ در مقابل چه باید کرد؟ امنیت پایدار، تنها از دل اقتدار درونی، انسجام ملی، توسعه علمی و اقتدار راهبردی برمی‌خیزد. جمهوری اسلامی ایران، با وجود همه تهدیدات، تحریم‌ها و فشارهای جهانی، توانسته الگویی از امنیت مستقل، مقاوم و غیرقابل معامله ارائه دهد. این همان مدلی است که دشمن از آن واهمه دارد و برخی دولت‌های منطقه، حسرت آن را می‌خورند. 📍 نتیجه: آنچه ترامپ گفت، اگرچه تحقیرآمیز بود، اما آینه‌ای صادق برای بازخوانی یک واقعیت خطرناک است: دولتی که امنیتش را از بیگانه بگیرد، باید همیشه منتظر این باشد که در مقابل دوربین‌ها، حتی هدیه‌اش هم با طعنه بازگو شود. #بینش_راهبردی #امنیت_عاریتی #ترامپ #هزینه_وابستگی #تحلیل_سیاسی @barayeiran_3113

🔺از صف رأی تا مشارکت شبکه‌ای؛ بازاندیشی در چهره مشارکت سیاسی 🖊 محمدعلی رنجبر در دهه شصت و هفتاد، مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران بیش از هر چیز با «حضور فیزیکی در انتخابات» شناخته می‌شد. مردم، به‌ویژه در بزنگاه‌های حساس انقلاب و دفاع مقدس، با صف‌های طولانی در روز رأی‌گیری، مشارکت خود را ابراز می‌کردند و همین حضور، مشروعیت‌بخش نظام سیاسی و نشانه‌ای از همراهی عمومی تلقی می‌شد. در آن دوره، کنش سیاسی تابعی بود از مناسک جمعی، رفتارهای میدانی و مشارکت در چارچوب‌های رسمی. اما امروز، با عبور از دو دهه تحولات شتاب‌دار فناورانه و ظهور جامعه شبکه‌ای، مشارکت سیاسی دیگر نه منحصر به یک روز خاص و یک صندوق خاص، بلکه تبدیل به رفتاری جاری، چندلایه و گاه رادیکال در برابر الگوهای قدیمی شده است. ✅ تفاوت مشارکت دیروز و امروز؛ از مناسک تا پیوستار دیجیتال 🔹 در گذشته، مشارکت «رخدادمحور» و موسمی بود؛ مردم در روز انتخابات به میدان می‌آمدند، رأی می‌دادند و سپس سیاست را به دست منتخب خود می‌سپردند. 🔹 امروز، مشارکت «فرایندمحور» و مداوم است؛ مردم در بستر دائمی شبکه‌های اجتماعی، کنشگرانی ناظر، فعال و مطالبه‌گر شده‌اند. مشارکت محدود به فصل انتخابات نیست؛ بلکه در شکل‌گیری روایت‌ها، اعتراض‌ها، هشتگ‌ها و حتی الگوهای فرهنگی نوین بروز می‌یابد. 📌 ما به‌سوی عصری در حرکتیم که می‌توان آن را "عصر مشارکت پیوسته" نامید؛ عصری که در آن «نمایندگی سیاسی» صرفاً به معنای انتخاب دوره‌ای نیست، بلکه مستلزم پاسخ‌گویی دائمی است. نماینده یا مسئول، دیگر نمی‌تواند برای چند سال از انظار عمومی پنهان بماند. او باید هر روز در برابر افکار عمومی، رسانه‌ها و شهروندان دیجیتال پاسخ‌گو باشد؛ چون مردم هر روز ناظرند، متصل‌اند و فعال. 🔻 مشارکت امروز، دیگر در صف نیست؛ در جریان است امروز، هر تلفن همراه، سنگری برای روایت‌گری سیاسی است. هر کاربر شبکه اجتماعی، می‌تواند بخشی از یک گفت‌وگوی سیاسی، اعتراض مدنی، یا جریان‌سازی گفتمانی باشد. مردم، دیگر صرفاً رأی‌دهنده نیستند؛ بلکه تولیدکننده، پخش‌کننده و تحلیل‌گر کنش‌های سیاسی‌اند. اگر مشارکت دیروز در صف رأی تجلی داشت، مشارکت امروز در لایک، ری‌توییت، کامنت، پادکست، کلیپ و حتی طراحی گرافیکی معنا پیدا می‌کند. 📍 جمع‌بندی: مشارکت سیاسی امروز، ساختار ذهنی و ابزارهای بیان خود را تغییر داده است. اگر سیاست‌ورزان و تحلیل‌گران این دگرگونی را درک نکنند و همچنان مشارکت را به حضور فیزیکی در انتخابات تقلیل دهند، فاصله‌شان با جامعه واقعی هر روز بیشتر خواهد شد. 🔻 صف طویل دیروز، امروز به شبکه‌های طویل معنا، داده، مطالبه و نقد بدل شده است. و این شبکه‌ها دیگر خاموش نمی‌شوند. #بینش_راهبردی #عصر_مشارکت_پیوسته #تحلیل_سیاسی #نمایندگی_پاسخ‌گو #جامعه_شبکه‌ای پ.ن ✍️واقعا تحلیل خوبیه😍 ✅️حتما بخوانید @barayeiran_3113

👌باز هم ثابت شد #تحلیل_سیاسی از دل #تاریخ می گذرد...