همه آمده بودند.... برای #بزرگداشت و تکریم مردی که زندگی خود را وقف مردم کرده بود. خود را ساخته بود و به ساخته شدن دیگران هم همت گمارده بود. #مرحوم_علی_مویدی از مردان کم نظیر معاصر ما بود، او رتق و فتق علوم صرفا حوزوی و پرداخت به اجتهاد و... را واگذارده بود و به کف جامعه آمده بود و #دستگیری کودکان و نوجوانان و جوانان عصر خویش را سرلوحه برنامه و امور #سلوکی خود قرار داده بود. بابل و مازندرانی‌ها، همگی #مدیون اویند، چه شاگرد #اشراقی داشته باشند و چه نداشته باشند، امروز در تشییع پیکر او غم بود که از چهره ها می بارید. این نفوذ در دلها و احساس دین و بدهکاری همگان به سالیان #مجاهده او پیدا و هویدا بود. از همه شهرها آمده بودند تا سر تعظیم در برابر مردی فرود آورند که دغدغه و استرس بسیاری از خانواده های نگران به تربیت فرزندانشان را فرونشانده و برطرف کرده بود. نه تنها استرس تربیت فرزندان آنان را زدوده بود بلکه بسیاری را راه و چاه نمایانده بود و به #رشد جمعی کشانده بود. علامه #کرباسیان، مرحوم #مویدی، مرحوم #خواجه_ابوسعید_آملی، شاگرد برجسته #علامه_حسن_زاده_آملی، همگی به ما که در تعلیق و تردید گرفتن تصمیم بزرگ ورود به عرصه تعلیم و تربیت بودیم، جرأت مندی ورود به این میدان را دادند و چراغ راه همه #جرأت_مندان آینده خواهند بود. همه آمده بودند تا بگویند همیشه تاریخ مردم به #خدمتگزاران خالص و یک رنگ و حقیقی خویش، ارج می نهند و قدردان #جهاد آنانند، همچون سنگ تمامی که برای سرباز خدوم خود #شهید_سلیمانی گذاشتند. این #راه، همچنان #رهرو می طلبد... بسم الله. #مویدی #دلنوشته #مردان_میدان