(ناله های حیدر) شب‌ها به یاد محنت و اندوه زهرا بر زانوی غم می‌نهد مولا سرش را فریاد زهرا پشت در آتش به دل زد فضّه خُذینی گفت ، با آهی مشدّد بر گِرد او جمع اند اطفال پریشان از داغ مادر جملگی با آه و افغان مولا نوازش می‌کند اطفال خود را شاید کند درد یتیمان را مُداوا با غربت و غم در بقیع و در مدینه می‌سوزد و از غم بُوَد داغش به سینه بعد از وفاتِ آن گل باغ پیمبر طبق وصیت‌نامه با دستان حیدر در خاک، دور از چشم نامحرم شبانه مدفون شد آن آرام جان‌ها مخفیانه پرپر نمود ،اهل سقیفه یاس حیدر از بعد زهرا شد علی بی یار و یاور پیمان شکن بودند ونامرد وستمکار نفرین بر آن قوم پلیدِ پستِ خونخوار پهلوی یاس وحُرمت احمد شکستند درهای رحمت را بروی خویش بستند مولا که قلبش کوهی از آتشفشان بود نور دوچشم خاتم پیغمبران بود آهسته و آرام ، با ذکر شبانه با چاه نجوا می‌نماید مخفیانه دیگر مگو ای "عامر" ز آلام مدینه مسمار در آتش زده بر قلب و سینه #ابوالفضل عامری 🧕🌐🔊 @basaer_resane