✳️ بشر امروز از چه می‌نالد؟! 🔻 بشر امروز پس از این همه «موفقیت‌های علمی»، دردمندانه می‌نالد. از چه می‌نالد؟ کسری‌ها و کمبودهایش در کدام ناحیه است؟ آیا جز در ناحیه خُلق و خوی و «آدمیت» است؟ ‼️ بشر امروز از نظر علمی و فکری پا به جایی نهاده که آهنگ سفر افلاک کرده و سقراط‌ها و افلاطون‌ها باید افتخار شاگردی‌اش را بپذیرند، اما از نظر روح و خوی و منش، یک «زنگی مستِ تیغِ بُرّان به دست» بیش نیست. انسان امروز با همه پیشرفت‌های معجزآسا در ناحیه علم و فن، از لحاظ مردمی و انسانیت گامی پیش نرفته بلکه به سیاه‌ترین دوران سیاه خویش بازگشته است با یک تفاوت، و آن اینکه از برکت قدرت علمی و فلسفی و ادبی خویش، برخلاف گذشته، تمام جنایت‌ها را در زیر پرده‌ای از تظاهر به انسانیت و اخلاق، نوع‌پرستی، آزادی‌خواهی و صلح‌دوستی انجام می‌دهد. صراحت و یکرویی جای خود را به دورویی و فاصله میان ظاهر و باطن داده است. 🔺 در هیچ دوره‌ای مانند عصر جدید درباره عدالت، آزادی، برادری، انسان‌دوستی، صلح و صفا، راستی و درستی، امانت و صداقت، احسان و خدمت سخن گفته نشده است، و در هیچ عصری هم مانند این عصر بر ضد این امور عمل نشده است. 👤 #شهید_مطهری 📚 از کتاب #سیری_در_سیره_نبوی 📖 صفحات ۱۳ و ۱۴ ✅

اثر مداومت در اعمال مستحبی 👤 #شهید_مطهری یکبارها اثرش کم است، چرا؟ یک بار نماز مستحبی خواندن، یک بار انفاق کردن [از این جهت است که‏] گاهی انسان تحت تأثیر یک حالت موقت قرار می‌گیرد و این کار را می‌کند. مثلًا یک واعظی به یک شکل مؤثری برای انسان صحبت می‌کند؛ در آن وقت در انسان حالت عبادت پیدا می‌شود. بعد ممکن است برود هزار رکعت نماز پشت سر همدیگر بخواند. ولی آن حالت موقت که رفع شد، تا پنج سال دیگر هم دنبالش نمی‌رود. یا یک کسی تحت تأثیر گفتار یک نفر قرار می‌گیرد و یک‌دفعه به اصطلاح لوطی‏‌گری‏‌اش گل می‌کند، می‌بینید مثلًا یک ثلث مال خودش را می‏‌بخشد و می‌گوید این قدرش را من دادم. ولی این لوطی‏‌گری یک بار است. آن یک حالت موقت است، اعتبار ندارد؛ برخلاف آنچه که انسان مداومت کند. وقتی که انسان مداومت بر یک عمل داشته باشد این نشانه‏‌ای است از اختیارش و اینکه از عمق روح خودش برخاسته است نه اینکه دیگری او را تحت تأثیر خود قرار داده باشد. 📗 آشنایی با قرآن، ج۹، ص۱۱۱ 📎 #عبادت 📎 #اعمال_مستحبی