. تا عمر داشتم شعار دادم که خودم، مالم، عزیزانم فدای باورها و ارزشهای معنویم، تا تونستم بلوف زدم کاش جزء یاران امام عصر عج باشم! و حالا... درست همین روزها که از لبنان و فلسطین و سوریه عطر ظهور میاد... درست همین شبها که موشک میباره رو سر هم کیش و آیین من... درست همین لحظات که شهید پشت شهید میده این آرمان و باورها... من کجام! واقعا کجای ماجرا ایستادم! این روزها همون سنگ محک شعارهای منه.. این شبها وقت عیارسنجی درونیات منه.. عافیت طلبی و ترس از دست دادن آرامش و دایره ی امن عزیزانم میذاره حق طلب و خونخواه باقی بمونم؟ یا قراره شبیه جماعت کوفی برم یه کنج عزلت سجاده بندازم بگم به من چه سیاست.. به من چه کی راست میگه.. به من چه عرب.. من خودم بمونم و اموالم و دور و بریام بسه.. دنبال سوراخ موش بگردم! من اینم واقعا؟‌؟! 😔 نمیدونم... ولی وقتشه محک بخوریم.. درد داره؟! آره.. سختی داره؟! حتما.. اما می ارزه یبارم که شده ببینیم اینهمه عمرمون رو تو روضه ی امام حسین ع گذروندیم چی یاد گرفتیم! می ارزه یبارم که شده بفهمیم فقط روایت ما رأیتُ الّا جمیلا رو شنیدن و حظ کردن، هنر نیست.. نگاه زینب وار تو روزهای هیاهو هنره! می ارزه یبارم که شده بریم سراغ صندوقچه ی وجودیمون، هرچی شعار و حرف تو این سالها خرج کردیم بیاریم بیرون، بزنیم به سنگ محک، ببینیم عیارش چقدره! باور کن می ارزه.... #به_وقت_نیمه_شب . https://eitaa.com/bashir54