✨yazahra✨
📝#یادمون_باشه
گاهی توی فراز و فرودهای زندگی؛
ممکنه همه چیز رویِ سر تو خراب بشه، اونم وقتی که مقصر نبودی
اونجایی که مظلوم واقع میشی؛ اما به «أحسنِ وجه» برخورد میکنی،
کوتاه میای و نادیده میگیری، تا خدا، وکالتش رو بموقع انجام بده؛
سرت رو برای #شکر بالا بگیر؛
تو در ابتدای ماجرای بزرگ شدنت قرار گرفتی
#اللٰهُمَعَجِّلْلِوَلیِکَالفَرَجْبِهحَقِزینب
🌱🌱🌱
مستقیمترین راه برای رسیدن به حال خوب، پرداختن به شکر است.
قرآن میفرماید: **«إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً * إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا وَ إِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا» (معارج/ 19 تا 21) انسان «هلوع» آفریده شده، که نوعی حریص بودن است. خُب حالا چگونه این صفت اخلاقی بد را از بین ببریم؟ قرآن اول این صفت را توضیح میدهد و میفرماید؛ وقتی که شرّی به انسان میرسد شروع میکند به جزع و فزع کردن (إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ؛ معارج/20) وقتی که یک خیری به او میرسد خسیس میشود، آن خیر را از دیگران منع میکند و میخواهد آن را برای خودش نگه دارد. (إِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ؛ معارج/21)
حالا راهحل این اخلاق بد چیست؟ در آیۀ بعد میفرماید: «إِلَّا الْمُصَلِّین» (معارج/22) یعنی آدمهایی که نماز میخوانند اینطوری نیستند. یعنی نماز این سه تا را حل میکند. دأب قرآن اینطور است؛ چرا با بیانهای مختلف اینهمه توصیه به نماز دارد. نماز یک غذایی است که در آن، همهنوع مواد مغذّی و مقوی وجود دارد. خود شکر هم همینطور است
اصلاً قرآن با حمد شروع میشود. حمد، یکنوع سپاس است که در آن شکر هم هست. آدم ناسپاس نمیتواند حمد کند «الحمدُ» در واقع همان کلمۀ آغاز قرآن (فاتحه الکتاب) است؛ مسئلۀ فوقالعادهای است.
خود خداوند متعال در قرآن کریم آمار میدهد: «وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُورُ» (سبأ،13) کم هستند از بندگان من که حالشان خوب باشد، تقربیاً همه حالشان بد است. خیلی جالب است، برای اینکه حال بد خودت را ریشهیابی کنی باید کار طولانیای انجام بدهی، از صدتا ریشه، هر ریشهای که حال شما را بد کرده است از بین ببری، یک ریشۀ دیگر پیدا میشود. شما بیا به شکر بپرداز یکدفعه میبینی تمام رذائل را از بین بردهای. پرداختن به #شکر یعنی مستقیمترین راه برای رسیدن به حال خوب. پرداختن به شکر یعنی مواظبت کردن از حال خوب.🤲
سنگینترین تهدید قرآن، مربوط به داشتن حال بد است یعنی حال ناسپاسی
میخواهم یک بخش دیگر ماجرا را با شما در میان بگذارم و آن تهدیدی است که خدا میکند که اگر این کار را نکنی پدرت را در میآورم. چند آیه بعد از اینکه فرمود «وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُورُ» خداوند متعال میفرماید: «وَ هَلْ نجَُازِى إِلَّا الْکَفُور» (سبأ،17) آیا جز کفران کننده را کیفر مىدهیم؟! اصلاً مجازاتِ ما، برای آدمهای ناسپاس است، این بزرگترین تهدید است. خداوند در یک آیۀ دیگر هم آدمهای ناسپاس را تهدید میکند و اینطور نیست که این بحث فقط با تشویق جلو برود. میفرماید: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدید» (ابراهیم،7) ببینید چقدر تهدید بزرگی است، این تهدید هم برای این است که تو از حال بد، دست برداری. چرا حالت بد است؟ بزرگترین نهیبهای قرآن اینجاست.
یکی از آیات قرآن که بسیار تکاندهنده است همین آیه است: هَلْ نجَُازِى إِلَّا الْکَفُور آیا ما کسی غیر از آدم ناسپاس را مجازات میکنیم؟ اینهمه بحث در مورد جهنم و عذاب الهی و... همهاش مال آن آدم است. سنگینترین تهدیدها مال داشتن حال بد است؛ یعنی حال ناسپاسی.