رفتی و در دامان مجنون روضه خواندی سیمرغ جان خویش را از تن پراندی در گردباد تیر و ترکش های دشمن خود را به هور خسته و بی جان رساندی با پیکر پر زخم با دستان خالی آری شغالان را ز خاک خویش راندی آنقدر جنگیدی که از دستان ارباب با شوق، مزد زحمت خود را ستاندی هرگز نفهمیدیم در آن آتش و تیر خود را چگونه پای نیزاری کشاندی آنقدر عاشق بودی و دلداده ی هور کاینگونه جان دادی و در مجنون ماندی ✅برگرفته از کتاب خورشید هور #امام_زمان #شهیدان #هور