🇮🇷 یکی از زیباترین متن‌هایی که دیروز خواندم: جالوت را کلوخی از پا انداخت و نمرود را پشه‌ای. موسی را تکه چوبی در نیل نجات داد و محمد را تار عنکبوتی در ثور. امداد الهی گاهی کلوخ و پشه را آلت قتّاله می‌کند و چوب و تار را آب حیات. خدا گردنکشی را با پشیزی تحقیر می‌کند و اولوالعزمی را به ارزنی گرامی می‌دارد. رجال الله، مسلّح به آلات قتّاله‌ی الهی‌اند و مؤیّد به آب حیات ربّانی. گنبد آهنین برای پهپاد حزب‌الله تار عنکبوت می‌شود تا سربازان صهیون تار و مار شوند. ایهاالناس! اسرائیل رفتنی است، چه با سطل آب، چه با انتفاضه‌ی سنگ. تا خانه ربّی دارد، ابابیل حریف فیل است. این سنت خداست؛ پابرهنه‌‌ی بیابان‌پروری که طعم شِعب ابی‌طالب را چشیده، مزّه‌ی حصر دریایی را به غاصب سرزمین‌های اشغالی می‌چشاند. این خون کودکان غزه نیست که بر زمین می‌ریزد؛ آبی است که به خوابگاه مورچگان می‌رود و ضیافتِ تکاوران کودک‌کش را «شام آخر» می‌کند. در دایره‌ی هستی، جفت و جور کردن پشیز و ارزن کار خداست، اما نصر الهی تنها از آنِ کسانی است که باریکه‌ی غزه را مثل تنگه‌ی اُحد رها نکنند. فتح قبله‌ی اول تنها در گِرو پشت کردن به قبله‌‌ی دنیا (ینگه دنیا) است. کور خوانده‌اند غاصبان خودخوانده‌ی درمانده؛ «نهر تا بحر» مِلک طلق بندگان مستضعف است، نه «ارض موعود» راندگان مستکبر. «النّصر بالرّعب» نصیب کسانی است که نترسند و نترسانند. باذن الله، پیروز این نزاع تمدنی جبهه‌ی مقاومت است. رمز نصرت فئه‌ی قلیله بر فئه‌ی کثیره، خدایی شدن است. ✍ ‌زهرا محسنی‌فر 🇮🇷#عباس‌بابائی

🌹اعمال شب اول ماه رجب (امشب شب اول ماه است) 🌺از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که به هنگام رؤیت هلال ماه رجب، این دعا را مى‌خواند: «اَللّهُمَّ اَهِلَّهُ عَلَیْنا بِالاْمْنِ وَالاْیمانِ وَالسَّلامَةِ وَالاْسْلامِ رَبّى وَرَبُّکَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ»؛ (خدایا این ماه را بر ما به امنیت و ایمان و سلامت و دین اسلام نو کن، پروردگار من و پروردگار تو (اى ماه) خداى عزوجل است.) 🌺و همچنین از آن حضرت نقل شده است که وقتى هلال ماه رجب را مى‌دید، مى‌فرمود: «اَللّهُمَّ بارِکْ لَنا فى رَجَب وَشَعْبانَ، وَبَلِّغْنا شَهْرَ رَمَضانَ، وَاَعِنّا عَلَى الصِّیامِ وَالْقِیامِ، وَحِفْظِ اللِّسانِ، وَغَضِّ الْبَصَرِ، وَلا تَجْعَلْ حَظَّنا مِنْهُ الْجُوعَ وَالْعَطَشَ»؛ (خدایا برکت ده بر ما در ماه رجب و شعبان و ما را به ماه رمضان برسان و کمکمان ده براى گرفتن روزه و شب زنده‌دارى و نگهدارى زبان و پوشیدن چشم و بهره ما را از آن ماه تنها گرسنگى و تشنگى قرار مده.) ✅ غسل کردن: سیّد بن طاووس مى‌گوید در کتب «عبادات» روایتى از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) یافتم که آن حضرت فرمود: هر کس ماه رجب را درک کند و در اول، وسط و آخر آن، غسل کند همانند روزى که از مادر متولد شده، از گناهان خارج شود (و پاک شود). ✅ زیارت امام حسین(عليه‌السلام) در این شب فضیلت بسیار دارد. ✅ بعد از نماز مغرب، ۲۰ رکعت نماز بخواند (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت یک بار سوره «حمد» و یک بار سوره «توحید» بخواند، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در پاداش این عمل فرمود: هر کس چنین کند، به خدا سوگند خودش، خانواده‌اش، مالش و فرزندانش محفوظ بمانند و از عذاب قبر پناه داده شود... و در قیامت به سرعت از صراط بگذرد. ✅ بعد از نماز عشاء، دو رکعت نماز به ‌جا آورد، در رکعت اول «حمد» و «الم نشرح» را یک مرتبه و سوره «توحید» را سه مرتبه بخواند و در رکعت دوم، سوره‌هاى «حمد»، «الم نشرح»، «توحید» و «معوّذتین» (سوره‌هاى ناس و فلق) را یک‌ بار بخواند و پس از سلام ۳۰ مرتبه بگوید: «لا اله الاّ الله» و ۳۰ مرتبه «صلوات» بفرستد، رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: کسى که این عمل را انجام دهد، خداوند گناهانش را مى‌آمرزد و از گناه پاک مى‌شود. ✅ ۳۰ رکعت نماز بخواند، (هر دو رکعت به یک سلام) در هر رکعت یک مرتبه «حمد» و یک مرتبه «کافرون» و سه مرتبه «توحید» را بخواند. در روایتى رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر مرد و زن مؤمنى چنین کند، خداوند تمام گناهان کوچک و بزرگ وى را مى‌آمرزد و تا سال بعد، خداوند نامش را در فهرست «نمازگزاران» مى‌نویسد و از نفاق پاک مى‌شود. ✅ احیاى شب اول ماه رجب: شیخ طوسى در «مصباح المتهجّد» از امام صادق(علیه‌السلام) از جدش از امیرمؤمنان على(علیه‌السلام) نقل کرده است که آن حضرت دوست داشت که در چهار شب از شب‌هاى سال، فارغ از هر چیز، به عبادت بپردازد: شب اوّل ماه رجب، شب نیمه شعبان، شب عید فطر و شب عید قربان. در حدیثى دیگر، از امام صادق(علیه‌السلام) نقل شده است که «تا مى‌توانى بر احیاى شب‌هاى عید فطر، عید قربان و... شب اول رجب مراقبت کن.» ✅ خواندن دعایى که از امام جواد(علیه‌السلام) نقل شده است که فرمود: مستحب است انسان، در شب اول رجب، با این کلمات، دعا کند: «اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ مَلیکٌ، وَاَنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء مُقْتَدِرٌ، وَاَنَّکَ ما تَشآءُ مِنْ أَمْر یَکُونَ اَللّهُمَّ اِنّى اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِنَبِیِّکَ مُحَمَّد نَبِىِّ الرَّحْمَةِ، صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، یا مُحَمَّدُ یا رَسُولَ اللهِ، اِنّى اَتَوَجَّهُ بِکَ اِلَى اللهِ رَبِّکَ وَرَبِّى لِیُنْجِحَ بِکَ طَلِبَتى» 🇮🇷#عباس‌بابائی

پدرِامید امروز «آقا» باز هم از «امید» و «امیدآفرینی» گفتند. تکرار فراوان کلمه‌ی «امید» در بیانات ایشان ناشی از چیست؟ آیا نگرانی و ترسی از عاقبتِ انقلاب باعث این فراوانیِ تکرار شده یا نکته‌ای دیگر در میان است؟ این سؤالات زمانی اهمیت مضاعف می‌یابد که بدانیم بسامد این کلمه در سال‌های اخیر به‌ویژه بعد از صدور «بیانیه‌ی گام دوم انقلاب»، در بیانات ایشان بسیار قابل‌توجه بوده‌است. سخن از «امید» گاهی ناشی از ترس است و گاهی ناشی از دیدن حُسن عاقبت. مدیر ناکارآمدی که نه به توانایی‌های خود و همراهانش باور دارد و نه ایمانی به قدرت لایزال الهی دارد و از طرفی هیمنه‌ی دشمن تمام قلبش را تسخیر کرده، مدام از ناامیدی و شکست سخن می‌گوید؛ اما راه‌بلدِ دانا و توانایی که می‌داند پیچ مقابل، آخرین مرحله برای رسیدن به قله‌ است، به کوهنوردانی که نفس‌هاشان به شماره افتاده و از پیمودن ادامه‌ی مسیر ناامیدند، مدام امید تزریق می‌کند. امیدبخشیِ «پدرِامیدوارِخانواده‌ی‌ایران» این‌گونه است؛ او چون اولاً قله را می‌بیند، و ثانیاً به وعده‌ها و نصرت الهی یقین دارد و ثالثاً ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ی امتش را نیک می‌شناسد، لذا مدام از «امید» سخن می‌گوید. یکی از حکیمانه‌ترین روایات پیرامون «امید» این سخن نبوی(صلی الله علیه و آله و سلم) است که «آقا» در مقام «امام‌جامعه» کاملاً ضرورت آن را لمس‌ کرده‌اند: «إنَّمَا الأَمَلُ رَحمَةٌ مِنَ اللّه‏ِ لاُِمَّتي، لَولاَ الأَمَلُ ما أرضَعَت اُمٌّ وَلَداً، ولا غَرَسَ غارِسٌ شَجَراً!» امید در حقیقت، رحمتی از جانب خداوند برای امّت من‏است. اگر امید نبود، هیچ مادری فرزندی را شیر نمی‏داد و هیچ باغبانی، نهالی نمی‏كاشت! حال سؤال مهم آن است که برای افزایش اکسیری به‌ نام «امید» در جامعه چه باید کرد؟ مهم‌ترین راه، افزایش ایمان است؛ ایمان به عنوان موتور محرک و پیشرانی است که هرچقدر قوی‌تر و گرم‌تر باشد، حرکتی به نام «امید» را قوی‌تر و سریع‌تر و ماناتر می‌کند. بعد از انقلاب بیشترین دشمنی‌ِ‌دشمنان و ناجوانمردیِ بعضی دوستان نسبت به «امامین انقلاب» روا داشته‌شد و حال آنکه این دو در صدر امیدواران عالم قرار دارند! ارتباط مستقیمی بین افزایش ایمان و افزایش امید وجود دارد. رهبرانقلاب درباره‌ی امید امام فرمودند: «امام خود می‌گویند در طول سال‌ها مبارزه تا پس از پیروزی، هرگز دچار یأس نشدم. این امید امام هم ناشی از ایمان او بود.» در طرف دیگر کسانی بودند و هستند که بیشترین امکانات و درآمدها در این کشور از آنِ آنان بوده؛ اما در صدر ناامیدترین ایرانیان قرار گرفته‌اند؛ چراکه رابطه‌ای است مستقیم بین کاهش ایمان و کاهش امید. حال باید به این سؤال مهم پاسخ داد که برای افزایش ایمان فردی و اجتماعی چه باید کرد؟ در کلمات امام جامعه نکاتی ناب پیرامون راه‌های تقویت «ایمان» آمده‌است: ۱) عمل صالح؛ «ما باید ایمان خود را با عمل صالح تقویت کنیم.» ۲) ارتباط با خدا؛ «حفظ ایمان، با رفتار خوب، با تامل و تدبر خوب، با توجه به خدا، با حفظ و تقویت ارتباط با خداست.» ۳) تقوا؛ «تقوا و مراقبت، دل انسان را هدایت و ایمان انسان را راسختر می‌کند.» ۴) کفر به طاغوت؛ «[دشمن میگوید:]ایمان بالله هم داشته باشید، ایمان به طاغوت هم داشته باشید. این نمیشود؛ ایمان بالله با کفر به طاغوت، با هم هم‌دوشند.» ۵) دعا؛ «دستاورد دومِ دعا، تقویت و استقرار ایمان در دل است.» ۶) مطالعه؛ «ایمان عمیق همراه با اخلاص و صفای باطن را، با خواندن کتاب و کتابخوانی تقویت کنید.» راه دوم برای افزایش امید، همان وظیفه‌‌ی سنگین و برزمین‌مانده‌ی سازمان‌های مذهبی و فرهنگی است، که در نوشته‌ی بعد به آن می‌پردازم. ✍ عباس بابائی ۱۹ دی ۱۴۰۳ 🇮🇷#عباس‌بابائی