هر روز وقتی برمی‌گشتیم، بطری آب من خالی بود، اما بطری مجید پر بود، توی این حرارت آفتاب لب به آب نمی‌زد، همش دنبال یک جای خاصی می‌گشت، نزدیک ظهر، روی یک تپه خاک با ارتفاع هفت هشت متر نشسته بودیم و دیدیم که مجید بلند شد، خیلی حالش عجیب بود تا حالا این طور ندیده بودمش، هی می‌گفت پیدا کردم این همون بلدوزره و ... یک خاکریز بود که جلوش سیم خاردار کشیده بودند، روی سیم خاردار دو شهید افتاده بودند که به سیم جوش خورده بودند و پشت سر آنها چهارده شهید دیگر، مجید بعضی از آن ها را به اسم می‌شناخت مخصوصا آنها که روی زمین افتاده بودند مجید بطری آب را برداشت، روی دندان‌های جمجمه می‌ریخت و گریه می‌کرد و می‌گفت: بچه ها! ببخشید اون شب بهتون آب ندادم به خدا نداشتم، تازه، آب براتون ضرر داشت… 🌷سردار تفحص‌ شهید مجید پازوکی🌷 ●تاريخ شهادٺ: ۱۳۸۰/۰۷/۱۷ ●محل شهادٺ: فکه #معاونت_ایثارگران_شهدا_ پایگاه_شهدای _خیبر #یادشهداباذکرصلوات