eitaa logo
پایگاه بسیج کارمندان دانشگاه صنعتی
37 دنبال‌کننده
2هزار عکس
2.1هزار ویدیو
48 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 چرا مذاکره و چرا غیرمستقیم؟ 🔹اگرچه دولت جدید امریکا سیاست خارجی خود را در قبال جمهوری اسلامی ایران در چارچوب قاعده کلی چماق و هویج ذیل دوگانه «مذاکره و تهدید» دنبال می‌کند، اما دو ویژگی متفاوت از سایر دولت‌های امریکا دارد که یکی «سیالیت راهبردی» به جای برنامه‌ریزی و قاعده‌مندی و دومی «دیپلماسی عمومی» به جای رابطه‌های دیپلماتیک و رایزنی‌های پشت پرده است.   به عبارت دقیق‌تر ترامپ تلاش می‌کند با مخاطب قرار دادن مردم هم فضای «جنگ و تهدید» و احساس «توافق و صلح» را ملموس و قابل درک و هم از فشار افکار عمومی در راستای منافع خود استفاده کند، از همین رو، رهبر معظم انقلاب از این نوع دعوت به مذاکره تحت عنوان «مذاکره تحکمی» از سوی یک دولت قلدر تعبیر فرمودند که هدفش وادارسازی طرف مقابل به تسلیم یا مقصرسازی وی تحت عنوان ترک‌کننده مذاکره است؛ سیاست کهنه‌ای که در ادبیات امریکایی به آن «گربه مرده» اطلاق می‌شود.  🔹نکته مهم در این میان اطلاع دقیق جمهوری اسلامی از اهداف غرب در بود که صراحتاً در قالب نقشه جامعی برای مهار حداکثری ایران تدوین شده بود. برای طرف غربی مشخص بود که نظام اسلامی تن به چنین مذاکره‌ای نخواهد داد، بنابراین طرف غربی تلاش کرد هزینه‌های عدم‌مذاکره را با ترسیم فضای جنگی با ارسال نیرو و تجهیزات نظامی و اتخاذ رویکرد جنگی در یمن و غزه برخلاف وعده‌های قبلی افزایش دهد. این اقدامات در راستای تحریک افکار عمومی، دوقطبی‌سازی جامعه و ایجاد التهاب در بازار و طلا دنبال می‌شد که از طریق فعالیت‌های سنجیده سیاسی، تبلیغاتی و رزمایش‌های نظامی با پاسخ لازم مواجه و در واقع بی‌اثر خنثی می‌شد.  🔹در این شرایط طرف مقابل با نامه‌نگاری دست به ابتکار عملی زد تا از منظر خودش توپ را به زمین جمهوری اسلامی بیندازد که با مقابله‌به‌مثل ایران مواجه شد و پیشنهاد «مذاکره غیرمستقیم» هم طرف مقابل را در موقعیت دشواری قرار داد و هم از زمین بازی دشمن خارج شد.  🔹جمهوری اسلامی ایران با این طرح از یک سو مذاکره تحت فشار را رد کرد و از سوی دیگر نگذاشت امریکا ایران را مخالف مذاکره و جنگ‌طلب معرفی کند تا ناگزیر باشد پیامد‌های شرایط تهدید را بپذیرد، البته مذاکره غیرمستقیم فرصت‌های دیگری را نیز برای دستگاه دیپلماسی کشور خلق کرد که مهم‌ترین آنها عبارتند از: ۱- با این طرح جمهوری اسلامی در حالی پای میز مذاکره می‌رود که مذاکره در سایه تهدید را رد کرده و طرف مقابل امکان بازی رسانه‌ای و روانی مبنی بر تضعیف جبهه مقاومت را از دست می‌دهد.  ۲- مذاکره غیرمستقیم مفهوم توافق را نداشته و تأثیر در افزایش انتظارات افکار عمومی ندارد که طرف مقابل بخواهد از این طریق به سایر اهداف خود در امیدوار‌سازی جامعه و سپس نومید‌سازی آن اقدام کند و دست به فتنه بزند.  ۳- چنانچه هدف ترامپ صرفاً میز مذاکره بدون نگاه به نتیجه آن باشد تا میان اضلاع مثلث قدرت شرق شامل ایران، روسیه و چین فاصله ایجاد کند نیز چنین امکانی را نخواهد یافت چراکه وجود میانجی شائبه زدوبند‌های مخفیانه را کاهش داده است و خود روس‌ها می‌توانند یکی از میانجی‌های آینده باشند.  ۴- مذاکره غیرمستقیم آزمون بسیار خوبی برای مذاکره با امریکاست. اگر ترامپ در فرض بسیار بعید در چارچوب خواسته‌های جمهوری اسلامی قصد حل مسائل فی‌مابین را داشته باشد و تحریم‌ها را کاهش دهد که برنده آن نظام اسلامی بوده و افکار عمومی متوجه تلاش دولت برای کاهش مشکلات اقتصادی کشور و مردم می‌شود، اما اگر ترامپ بخواهد مقاصد شوم خود را عملی و خواسته‌های نامعقول خود را مطرح کند، ملت ایران متوجه می‌شود میان امریکای ترامپ و ترامپ‌های دور اول و دوم تفاوتی نیست و شیطان بزرگ همچنان به دنبال خدعه‌ها و نیرنگ‌های بزرگ است، از این رو جمهوری اسلامی با طرح مذاکره غیرمستقیم توانست دولت امریکا را در شرایط دشواری قرار دهد. ترامپ از یک سو، می‌تواند گذشته خباثت‌آمیز کشورش در ایران را از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا امروز تطهیر کند و وجه تمایز خودش را با اسلاف خویش نشان دهد و از سوی دیگر، می‌تواند خبث طینت و ذات پلید امریکا را به نمایش بگذارد و بر امواج نفرت ملت ایران از این دولت بیفزاید. ✍ حسین عبداللهی‌فر 🆔https://eitaa.com/serat12110
⭕️ دیپلماسی آرمانگرای واقع‌بینانه 🔹داستان آرمان‌ها و واقعیت‌ها، داستانی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به یکی از مهم‎ترین مسائل و مناقشات فکری و عینی انقلابیون بدل شده است. پیش از انقلاب آرمانی نبود و از دل جامعه مرده دوران پهلوی، آرمانی متولد نمی‌شد! با آمدن انقلاب، جامعه مرده احیا شد و صاحب آرمان شد و امیدوارانه برای تحقق آن به تکاپو افتاد؛ اما این همه ماجرا نبود! که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها... . حقیقت آن است که مسیر دستیابی به آرمان‎ها آنقدر هموار نیست که به سهولت دست‎یافتنی باشد. «واقعیت‎ها» محدودیت‌هایی هستند تا آرمان‌ها را در دوردست قرار دهند. برای دستیابی به آرمان‌ها باید از دالان واقعیت‌ها گذشت و برای این کار نیازمند تلاش و مجاهدت و مبارزه و استقامت خواهیم بود! همین‌جاست که مفهوم با شکوه «آرمانگرایی واقع‎بینانه» خلق می‌شود. این روزها در صدر اخبار کشور مسئله مذاکرات ایران و آمریکا قرار دارد. رویدادی که تحولات آن را مبتنی بر منطق آرمانگرایی واقع‎بینانه باید دنبال کرد. خروج از این منطق یا ما را به مسیر انحرافی رویاگرایی می‌کشاند یا آنکه به پرتگاه وادادگی و انفعال و تسلیم در برابر دشمن می‌اندازد! 🔸جمهوری اسلامی امروز در تلاش است تا اراده خود را مبتنی بر ابزارها و امکان‌های در اختیار به پیش ببرد. جمهوری اسلامی می‌خواهد در شرایط حساس منطقه‌ای و جهانی، میز مذاکرات را به بستر تقویت منافع ملی بدل کند و از رقیب پرادعا، اما ناتوان خود امتیازاتی بگیرد. جمهوری اسلامی تلاش دارد در ایجاد شده از سوی رسانه‌های آمریکایی – صهیونیستی، اجازه ندهد تا تصویری بسته و ضدگفت‎وگو از خود به نمایش بگذارد و در نهایت تهدیدهای نظامی دشمن مشروعیت یابد! جمهوری اسلامی می‌کوشد تا زمین بازی را خود تعریف کند و اجازه ندهد میز مذاکرات به نفع رقیب سنگینی کند. حاصل این شده که غیرمستقیم، با تعیین مکان مشخص (عمان) و موضوع معین (هسته‌ای) در دستورکار قرار گیرد و تا به اینجای کار اراده خود را به پیش برده است. هر چند آنچه در عمان اتفاق افتاد، تنها یک گام بیش نبوده و گام‌های متعددی باقی مانده است که باید با هوشمندی کامل برای ادامه آن برنامه‌ریزی کرد و در این مسیر از مکر دشمنان غافل نبود. 🔹آنچه تکمیل‎کننده دیپلماسی آرمانگرای واقع‌بینانه است، آن است که فراموش نکرده‌ایم که ورود ما به آوردگاه مذاکره، همه توان ما نیست؛ بلکه در میدان دفاع نظامی، مجاهدان راه خدا در نیروهای مسلح ما که مستحضر به نصرت الهی و حمایت تمام قد ملت ایران هستند، آماده‌اند که در برابر چنگ‎اندازی‌های احتمالی بدخواهان آنچنان پاسخ جانانه‌ای دهند که هیچ کس را یارای تعدی به خاک و بوم سرزمین‎مان نباشد. ✍ مهدی سعیدی 🆔https://eitaa.com/serat12110
⭕️ تناقض‎گویی به سبک ویتکاف 🔹 مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در عمان، با چرخش اخیر مواضع استیو ویتکاف، نماینده ویژه دونالد ترامپ، به صحنه‌ای پیچیده و سیال از واقعیت‌های میدانی و آنچه در اذهان و آرمان‌های دو طرف است، تبدیل شده است. 🔹 موضع‎گیری‎های متعدد و گاه متناقض تیم آمریکایی مذاکره‎کننده و شخص «دونالد ترامپ»، بازتاب‎دهنده دو واقعیت انکارناپذیر در این دور از مذاکرات است: ۱. تیم آمریکایی سردرگم و هیجان‌زده بوده و کاملاً نیازمند و دستیابی به توافقی تازه با ایران است. ۲. فشار لابی‌های سیاسی و اختلافات داخلی میان نهادهای تأثیرگذار سیاسی در آمریکا موجب شده است که آمریکای ترامپ مجبور به چرخش‌های یکباره و خلق‎الساعه شود. 🔹 تناقض‎گویی استیو ویتکاف که پیشینه‌ای در املاک و روابط نزدیک با ترامپ دارد، از آن جایی شروع شد که ابتدا با ادعای محدودسازی غنی‌سازی اورانیوم ایران وارد میدان شد، اما در موضع‎گیری جدید خود، خواستار توقف و حذف کامل برنامه غنی‌سازی هسته‌ای و تسلیحاتی ایران شد. او ابتدا در مصاحبه با «فاکس نیوز» ادعا کرد: «ایران نیازی به غنی‌سازی بیش از ۳/۶۷ درصد ندارد»، اما تنها ساعاتی بعد در شبکه اجتماعی ایکس تأکید کرد هر توافق باید شامل «حذف کامل برنامه غنی‌سازی هسته‌ای» باشد. 🔹 به نظر می‌رسد این چرخش، به دنبال آن است که اولاً فضای را به سمت پذیرش حداکثری خواسته‌های آمریکایی‌ها برده و در ثانی تلقی پیروزی ایران یا عقب‎نشینی تیم آمریکایی از سیاست‌های گذشته خود را از بین ببرد. صحبت‌های یک بام و دو هوای آمریکایی‌ها همچنین تلاشی برای القای این تصور است که گزینه نظامی و جنگ همچنان روی میز است، اما واقعیت این است که ترامپ با توجه به شکست سیاست فشار حداکثری خود در دوره اول ریاست جمهوری، نیازمند دستیابی به یک توافق جدید با ایران به عنوان یک دستاورد ارزشمند دیپلماتیک است. 🔹 از سوی دیگر شرایط امروز مذاکرات کاملاً متفاوت با زمانی است که آمریکا از برجام خارج شد. توانمندی‌ها و دستاوردهای فنی صنعت هسته‌ای ایران در سال‌های اخیر به همراه انسجام و هماهنگی ساختار حاکمیت دولت و ملت و افزایش تاب‎آوری‌ها در برابر سیاست فشار حداکثری و تحریم‌های ظالمانه آمریکایی سبب شده است تا ایالات متحده ناگزیر مجبور به پذیرش اراده و خواست ایرانیان شود. با آغاز مذاکرات، آمریکا عملاً برنامه هسته‌ای ایران را به رسمیت شناخته است. این نقطه، تفاوت بنیادین با مواضع افراط‎گرایانه ترامپ در سال ۱۳۹۷ و درخواست انحلال کامل برنامه‌های هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم در داخل ایران دارد؛ موضعی که همچنان به عنوان مطلوب‌ترین و ایده‌آل‌‎ترین حالت ممکن بعضاً مطرح می‌شود، اما توان عملیاتی شدن ندارد. ✍️ رامین نصیری 🆔https://eitaa.com/serat12110
🔰پیوست رسانه‌ای مذاکرات 🔹دور دوم مذاکرات غیرمستقیم جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا در رم ایتالیا با هماهنگی وزیر خارجه عمان برگزار شد. این مذاکرات با حضور «سیدعباس عراقچی» وزیر خارجه کشورمان و «استیو ویتکاف» نماینده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا در امور خاورمیانه انجام شد. 🔸موضوع اصلی غیرمستقیم دو کشور، همانگونه که جمهوری اسلامی ایران اعلام کرده است، صرفاً بر فناوری صلح آمیز جمهوری اسلامی متمرکز است؛ اما فرای روند مذاکرات و آنچه طرفین در میز مذاکره غیر مستقیم با واسطه سلطنت عمان مطرح کردند و فرای مباحث مطرح شده درباره میزان پیشرفت مذاکرات، نکته مهم این است که به دلیل تجربیاتی که از فضای غیرشفاف مذاکره در برخی دوره‎ها داشتیم، پیوست رسانه‌ای مذاکرات و مدیریت فضای افکار عمومی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در این میان، پیوست رسانه‌ای وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران و اعلام فرآیند و نتایج مذاکرات از سوی سیدعباس عراقچی نکته بسیار مثبتی است که به کاهش التهابات و فضاسازی‌های جریان‎های ضد ایرانی برای اثر‌گذاری منفی بر فضای داخلی، اقتصاد و بازار کمک ویژه‌ای کرده است. برای نمونه، وقتی فاصله کوتاه در بین مذاکرات دیروز که به گفته رسانه‎ها برای ادای نماز تیم ایرانی بوده، به توقف روند مذاکره تعبیر شده و به سرعت در رسانه‎های جهان بازتاب‎های گوناگون پیدا می‎کند، نقش و اهمیت رسانه در انعکاس واقعیت‎های میدان مذاکره اهمیتی دوچندان می یابد. واقعیت این است که مدیریت فضای رسانه‌ای و ارائه اطلاعات شفاف به افکار عمومی، نقش کلیدی در ایجاد اعتماد و کاهش تنش‌های احتمالی دارد. پیوست رسانه‌ای در مذاکرات بین‌المللی، به‌ویژه مذاکرات حساسی مانند مذاکرات ایران و آمریکا، نقش بسیار مهمی در مدیریت افکار عمومی و کاهش اثرات منفی احتمالی دارد. این پیوست شامل برنامه‌ریزی دقیق برای اطلاع‌رسانی، روایت‌سازی و مدیریت فضای رسانه‌ای است. هدف اصلی آن، ایجاد تصویری واقع‌بینانه و متوازن از مذاکرات برای جلوگیری از ایجاد انتظارات غیرواقعی یا تنش‌های اجتماعی و سیاسی است. 🔹برخی از نکات کلیدی در پیوست رسانه‌ای موضوع مذاکرات اخیر عبارتند از: 🔻۱. شفافیت در اطلاع‌رسانی: ارائه اطلاعات به‌موقع به رسانه‌ها و افکار عمومی برای جلوگیری از شایعات و تحلیل‌های گمراه‌کننده؛ 🔻۲. روایت‌سازی هوشمندانه: تیم مذاکره‌کننده باید تلاش کند روایت غالب و منطقی از مذاکرات ارائه دهد تا از سوءاستفاده طرف مقابل جلوگیری شود. 🔻۳. مدیریت انتظارات عمومی: جلوگیری از ایجاد امیدهای غیرواقعی یا تصویرسازی رویایی که ممکن است در صورت عدم توافق، به نارضایتی اجتماعی منجر شود. 🔻۴. استفاده از کارشناسان رسانه‌ای: بهره‌گیری از متخصصان برای هدایت افکار عمومی به‌صورت واقع‌بینانه و منطبق با منافع ملی. ✍ علی حیدری 🆔@serat12110
14.89M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مهم 👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼 فرض کنید همین الان درست شد! همه تحریم ها هم لغو شد ! مشروب خوری هم آزاد شد مرگ بر آمریکا هم تعطیل شد بعد چی ؟...... خودتان ببینید ♻️ استدلالش قشنگ بود ، احسنت.
⭕️ تأخیر در مذاکرات؛ ضعف تصمیم‌گیری در واشنگتن 🔸علی رغم ارزیابی‌های مثبت طرفین از سه دور ، به یکباره مرحله چهارم گفتگوهای ایران و امریکا در ساعات پایانی به تعویق افتاد! تحلیل‌گران دلایل متعدد و مختلفی از جمله: گزارش جدید و جهت‌دار گروسی به ، بهانه نمودن حمایت از انصارالله و یا اختلاف درونی دولت ترامپ را مطرح کرده‌اند. 🔻ضعف تصمیم‌گیری در طرف آمریکایی به نظر مهم‌ترین دلیل ضعف در تصمیم‌گیری سخت از سوی آمریکا می‌تواند باشد! ایران از همان ابتدا با قدرت و عزت حتی با تحمیل خواسته‌های اولیه خود وارد مذاکرات شده است، مهم‌تر از آن ما به وضوح می‌دانیم از این دور از مذاکرات چه می‌خواهیم و در خواسته خود مصمم و به‌ویژه متحد هستیم همچنین دقیقاً به آنچه که باید بدهیم و بگیریم واقفیم خطوط قرمز و چارچوب‌ها نیز با هماهنگی کامل مشخّص است، امّا طرف آمریکایی نشان می‌دهد که این‌گونه نیست! 🔺پیشرفت در دور سوم مذاکرات ظاهراً در دور سوم مذاکرات فنی، چارچوب کلی بحث مشخص‌شده و طرفین جزئیات خواسته های خود را مطرح نموده‌اند و پس از گفتگوهای فشرده و دشوار نهایتاً برای اخذ همان تصمیم سخت به پایتخت‌ها رجوع کرده‌اند تا در دور چهارم کار را جلو ببرند. 🔺بهانه‌جویی و سردرگمی آمریکا چنانچه گفته شد تیم ایران در تهران به جمع‌بندی مطلوب رسیده و آماده دور بعدی است، اما بهانه‌جویی واشنگتن با توییت وزیر دفاع و تکرار آن توسط ویتکاف و صدور تحریم‌های جدید نشان از ناتوانی، سردرگمی و عجز ترامپ در اثبات ادعایی است که مکرر مطرح می‌کند! 🔚در هر صورت توپ در زمین آمریکاست و حنای تهدیدات متعدد دولت ترامپ نیز برای ایران رنگی ندارد؛ اگر قرار است کسی تجدید نظر یا عقب‌نشینی کند او حتماً دونالد جان ترامپ است. ✍ محمدتقی احمدی 🆔https://eitaa.com/serat12110
8.67M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⭕️ دفاع غافلگیر کننده قیس قریشی از شهید رئیسی در پخش زنده بی‌بی‌سی! 🔹قیس قریشی، تحلیلگر مسائل غرب آسیا: دولت مرحوم آقای رئیسی در بُعد سیاست خارجی عملکرد قابل قبولی داشت؛ اتّفاقاً همین الان بعضی از ابتکارات مرحوم امیر عبداللهیان و آقای باقری روی میز است، اما نرسید که انعکاس آن را در کشور و سفره‌های مردم ببیند. | 🆔https://eitaa.com/serat12110
⭕️ روایت‌سازی به سبک رویترز! 🔹در پی انتشار گزارشی از سوی خبرگزاری «رویترز» درباره سفر اخیر «خالد بن سلمان» وزیر دفاع عربستان سعودی، به تهران، مقامات رسمی کشورمان صراحتاً این ادعاها را رد کردند. رویترز مدعی شده بود که وزیر دفاع عربستان با پیامی از سوی «ملک سلمان» برای رهبر معظم انقلاب اسلامی، به تهران آمده و توصیه کرده است ایران پیشنهاد از سوی دولت جدید را جدی بگیرد تا از بروز تنش نظامی با رژیم صهیونیستی جلوگیری شود. 🔸با این حال، شواهد موجود، اظهارات رسمی و محتوای سفر، روایت متفاوتی را نشان می‌دهد که اساساً با تحلیل ارائه‌شده توسط رویترز همخوان نیست. «اسماعیل بقائی» سخنگوی وزارت امور خارجه، در واکنش به این گزارش، صراحتاً اعلام کرد که چنین مطالبی «تحریف اهداف واقعی سفر» است. او تأکید کرد که سفر خالد بن سلمان در چارچوب تقویت همکاری‌های دوجانبه و گفت‌وگوهای منطقه‌ای صورت گرفته و هیچ ارتباطی با موضوعات مرتبط با گفت‌وگوهای یا توصیه درباره واکنش به تهدیدات خارجی نداشته است. 🔹از منظر محتوایی نیز، ترکیب هیئت سعودی شامل بیش از ۷۰ مقام نظامی و امنیتی و دعوت رسمی از سوی «سرلشکر باقری» رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ، نشان‌دهنده برنامه‌ای ساختاریافته برای توسعه روابط دفاعی و امنیتی میان دو کشور است. دیدار رسمی وزیر دفاع عربستان با رهبر معظم انقلاب و انتقال پیام کتبی ملک سلمان نیز، نه به‌عنوان تلاشی برای میانجی‌گری در پرونده هسته‌ای، بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از عزم ریاض برای تقویت روابط دوجانبه تلقی می‌شود. چنین اقدامی را می توان در ادامه توافق‌نامه سال ۱۴۰۱ میان ایران و ، که با میانجی‌گری چین به امضا رسید، ارزیابی کرد. 🔸همچنین، گزارش رویترز فاقد منابع مستند و شفاف بوده و صرفاً به نقل از منابع آگاه مجهول منتشر شده است؛ مسئله‌ای که اعتبار آن را به‌طور جدی زیر سؤال می‌برد. این البته نخستین باری نیست که این رسانه غربی ادعاهایی بدون پشتوانه مستند، درباره ایران مطرح می‌کند؛ پیشتر هم ادعاهایی نظیر تعلیق غنی‌سازی یا ارسال تسلیحات به خارج، بارها از سوی مسئولین کشور تکذیب شده است. 🔹نکته قابل تأمل دیگر، هم‌زمانی انتشار این گزارش با تحولات منطقه‌ای، از جمله مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا و گسترش همکاری‌های ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس است. این هم‌زمانی، تردیدهایی را درباره هدف‌گذاری رسانه‌ای این گزارش ایجاد کرده و می‌تواند بخشی از تلاش‌ها برای تأثیرگذاری بر روند تثبیت روابط تهران و ریاض ارزیابی شود. 🔸در نهایت، آنچه در میدان واقعی سیاست خارجی مشاهده می‌شود، تقویت روند دیپلماسی منطقه‌ای و تلاش مشترک ایران و عربستان برای کاهش تنش و مقابله با چالش‌های امنیتی مشترک است. در چنین شرایطی، روایت‌هایی نظیر آنچه رویترز مطرح کرده، تناسبی با واقعیات دیپلماتیک ندارد. تمرکز اصلی سفر خالد بن سلمان، بنا بر شواهد موجود و اظهارات رسمی، بر تقویت همکاری‌های دوجانبه و منطقه‌ای بوده است؛ نه میانجی‌گری برای مذاکرات هسته‌ای و نه انتقال پیام‌هایی از سوی طرف ثالث. ✍ علیرضا سلیمانی‌نژاد 🆔https://eitaa.com/serat12110
⭕️ مذاکره؛ ضرورت، ملاحظات و راهبردهای کلان در مواجهه با دشمن 🔹مذاکره به‌عنوان یکی از ابزارهای مهم در عرصه سیاست خارجی و دیپلماسی، نقش کلیدی در مدیریت بحران‌ها و مواجهه با دشمنان دارد. در شرایط حساس کنونی که رژیم صهیونیستی و آمریکا به‌عنوان دشمنان اصلی کشورمان، تهدیدات و فشارهای گسترده‌ای را علیه ایران اعمال می‌کنند، بررسی ضرورت، ملاحظات و راهبردهای کلان در مواجهه با میز مذاکره اهمیت ویژه‌ای می‌یابد. هدف از این بحث، ارائه چند نکته در مورد جایگاه در سیاست کلان نظام، بررسی چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌رو برای حفظ حقوق ملی و منافع کشور در این مسیر است. 🔹۱. هرچند مطالبه‌ی محکومیت رژیم صهیونیستی و آمریکا از سوی مجامع بین‌المللی، خواسته‌ای کاملاً به‌حق و ضروری است که باید با جدیت پیگیری شود، اما واقعیت این است که آمریکا و متحدان اروپایی‌اش بر این سازمان‌ها سلطه دارند و بعید است این نهادها بتوانند محکومیت مؤثری علیه جنایتکاران اعمال کنند. 🔹۲. با وجود بهره‌برداری‌های مکرر دشمن از میز مذاکره، آیا باید این مسیر را به‌کلی کنار بگذاریم؟ اگر چنین کنیم، چه دستاوردی نصیب‌مان خواهد شد؟ حضور در مذاکرات فی‌نفسه ایرادی ندارد؛ آنچه اهمیت دارد، نوع تعامل و بده‌بستان در این عرصه است. همان‌گونه که در پنج دور مذاکره پیش از جنگ، ایران با هماهنگی کامل حاکمیت، هیچ‌گاه از حقوق خود کوتاه نیامد و به خواسته‌های نامعقول طرف مقابل تن نداد، در مذاکرات احتمالی آینده نیز همین رویکرد را حفظ خواهد کرد. باید بپذیریم که در عرصه جهانی، کشوری که از مذاکره فرار کند، نه تنها امتیازی به دست نمی‌آورد، بلکه حمایت افکار عمومی جهان را نیز از دست خواهد داد. بنابراین باید به مذاکرات از این زاویه نگاه کرد و نه صرفاً به‌عنوان ابزاری برای وادار کردن دشمن به عقب‌نشینی. 🔹۳. مطمئن باشید اگر ایران میز مذاکره را ترک کند، این اقدام فرصتی طلایی برای رژیم صهیونیستی و آمریکا فراهم می‌کند تا با بهره‌گیری از جنگ رسانه‌ای، هجمه‌های بیشتری علیه کشورمان به راه بیندازند و شکست خود در عرصه افکار عمومی را به پیروزی بدل کنند. 🔹۴. افزون بر نکات یادشده، تا تعیین تکلیف نهایی درباره مکانیسم ماشه، حتی اگر صرفاً برای جلوگیری از همراهی سایر کشورها با زیاده‌خواهی آمریکا و سه کشور اروپایی باشد، باید با احتیاط و تدبیر، حضور خود را در مذاکرات حفظ کنیم. 🔹۵. اگر برخی دوستان دغدغه‌مند تصور می‌کنند رئیس دولت یا رئیس مجلس برخلاف نظر رهبر معظم انقلاب خواهان مذاکره هستند، باید پرسید چه کسانی قرار است سیاست‌های کلان نظام را اجرایی کنند؟ دامن زدن به این دوقطبی‌ها تنها به سود دشمن خواهد بود. مطالبه‌ی صحیح آن است که حتی اگر مذاکراتی صورت گرفت، همچون گذشته، بر حفظ حقوق ملت ایران پافشاری کنیم. 🔹۶. فراموش نکنیم همان رهبر بصیر که مذاکره مستقیم را غیرشرافتمندانه خواندند، برای ارتقای فکری و سیاسی مردم و مقابله با جنگ رسانه‌ای دشمن، اجازه پنج دور مذاکره غیرمستقیم را دادند و امروز نیز اگر مذاکره‌ای در کار باشد، همچون گذشته بر آن نظارت خواهند داشت. شاید تشخیص نظر و راهبرد ایشان دشوار باشد، اما وظیفه ما همراهی و تبعیت از این سیاست کلان است و نباید کار را به جایی برسانیم که ایشان ناچار به تبیین مجدد شوند، چنان‌که در گذشته نیز نقدهای سطحی و سخنان نسنجیده برخی انقلابیون با تذکر رهبر معظم انقلاب مواجه شد. 🔹۷. در نهایت، همان‌گونه که رژیم صهیونیستی وارد جنگی موجودیتی شده، نگاه کلان نظام نیز به این مقطع، نگاهی موجودیتی است. امروز هماهنگی میان میدان و دیپلماسی در بالاترین سطح قرار دارد و در این نبرد سرنوشت‌ساز، از تمام ابزارهای ممکن، از جمله مذاکره، بهره خواهیم برد. بی‌تردید مذاکرات احتمالی آینده نیز با چالش‌های بیشتری همراه خواهد بود و صرف حضور در مذاکرات، به معنای اعطای امتیازات یک‌طرفه از سوی ایران نخواهد بود. ✍🏼 جواد فتحی 🆔https://eitaa.com/serat12110
⭕️ مذاکره روی میز بمب‌خورده! 🔹رایزنی‌های ایران و آمریکا که از بهار امسال آغاز شده بود، پس از حمله ۲۳ خرداد رژیم صهیونی به ایران، با تصمیم دستگاه دیپلماسی کشورمان متوقف شد. حالا اما زمزمه‌هایی از احتمال ازسرگیری گفت‌وگوها به گوش می‌رسد. آمریکا هم‌زمان با پیشنهاد آتش‌بس در تیرماه، در حال زمینه‌سازی برای دور جدید مذاکرات است. شنیده‌ها حاکی از آن است که عمان دیگر نقش میانجی را ایفا نخواهد کرد و احتمالاً نروژ یا چین این مسئولیت را بر عهده خواهند گرفت. این تحولات در حالی رخ می‌دهد که افکار عمومی ایران، پس از تجربه مذاکرات پیشین، به‌شدت نسبت به نیت طرف مقابل بدبین شده است. 🔸نظرسنجی اخیر مرکز «متا» نشان می‌دهد ۷۸ درصد مردم ایران مذاکرات قبلی را نوعی عملیات فریب می‌دانند که نه‌تنها تنش‌ها را کاهش نداده، بلکه زمینه‌ساز حمله نظامی رژیم صهیونی شده است. کاهش ۳۰ درصدی موافقت عمومی با مذاکره طی سه ماه گذشته، نشان‌دهنده عمق این بی‌اعتمادی است. این فضای بدبینی، کار دیپلمات‌های ایرانی را دشوارتر کرده است؛ آن‌ها در این شرایط باید هم با تهدیدات واقعی مقابله کنند و هم اعتماد عمومی را بازسازی نمایند. 🔹«سیدعباس عراقچی» وزیر امور خارجه، روز ۲۱ تیر در حاشیه نشست با نمایندگان خارجی، در تشریح موضع ایران تأکید کرد که موضوع هسته‌ای راه‌حل نظامی یا ارجاع به شورای امنیت ندارد و تنها از مسیر مذاکره قابل حل است، مشروط به تأمین منافع ملی ایران. عراقچی در ادامه، با اشاره به حق غنی‌سازی، حمله نظامی اخیر را ناکام در سلب این حق اعلام کرد و با توجه به تجربه تلخ مذاکرات پیشین، خاطرنشان ساخت که تغییر رویکرد آمریکا به سمت گزینه نظامی، نوعی خیانت به دیپلماسی بود. به گفته او، ایران برای بازگشت به میز مذاکره به اطمینانی نیاز دارد که نشان دهد این سناریو تکرار نخواهد شد. وی همچنین با تأکید بر نبود عجله برای ورود به گفت‌وگوهای نسنجیده، گفت که ایران هر زمان منافع ملی اقتضا کند، آماده است. 🔸تیم مذاکره‌کننده در شرایط جدید باید سه رویکرد را دنبال کند: نخست، ایجاد فرصتی برای بازسازی توان دفاعی ایران، به‌ویژه در برابر حملات ترکیبی و سایبری؛ دوم، تقویت موضع حقوقی و اخلاقی ایران در برابر اقدامات رژیم صهیونی با نمایش حسن‌نیت در مذاکرات؛ و سوم، بهره‌گیری از فضای بین‌المللی برای محکوم کردن تجاوزات رژیم صهیونی و تقویت جایگاه ایران در نهادهای جهانی. اما چالش اصلی، غلبه بر بی‌اعتمادی عمومی است. مردم می‌پرسند اگر مذاکرات قبلی فریب بود، چه تضمینی برای تکرار نشدن آن وجود دارد؟ این پرسش، همراه‌سازی جامعه با دیپلماسی را دشوار می‌سازد. 🔹از سوی دیگر، تمرکز بیش‌ از‌ حد بر مذاکرات با آمریکا نباید سایر ظرفیت‌های دیپلماسی را تحت‌الشعاع قرار دهد. وزارت خارجه باید هم‌زمان با این پرونده، روابط منطقه‌ای و بین‌المللی را نیز تقویت کند. حضور فعال در ائتلاف‌هایی مانند بریکس و شانگهای یا پیمان‌های منطقه‌ای، می‌تواند توازن استراتژیک ایجاد نماید. دیپلماسی ایران باید با هوشیاری و اعتمادبه‌نفس، این مسیر پیچیده را مدیریت کند تا منافع ملی حفظ شده و فرصت‌های راهبردی از دست نرود. ✍🏻 حسن نوروزی 🆔https://eitaa.com/serat12110
⭕️ میدان و دیپلماسی با دستان پر 🔹آمریکا که به اتفاق رژیم صهیونی و با اهداف مشخص، اقدام نظامی علیه ایران اسلامی را طراحی کرده بود، چون خود را در یک قدمی شکست دید، موضوع توقف جنگ را مطرح کرد؛ درخواست آتش‌بس از طرف آمریکا مطرح و چند واسطه به‌طور همزمان پیگیر تحقق آن بودند و در حالی که ایران هنوز پاسخ رسمی نداده بود، ترامپ آتش‌بس مورد تقاضای خود را اعلام کرد. معنای این رخداد برای صاحبان تحلیل بسیار معنا دارد. 🔸بیان این نکته اهمیت دارد که طرفی که را ترک و مداخله نظامی کرده، بعد از درخواست آتش‌بس، اکنون دوباره در تلاش برای بازگشت به میز مذاکره است. تلاش برای بازگشت به میز مذاکره نشانه پذیرش شکست از سوی آمریکا در استفاده از گزینه نظامی علیه ایران است. 🔹در اینجا توجه به یک نکته کلیدی و تعیین‌کننده است؛ جمهوری اسلامی ایران در همه ادوار گذشته مسیر دیپلماسی را برای دفاع از منافع کشور باز نگه داشته است. مذاکره در هیچ دولتی متوقف نشده و به اقتضای منافع ملی درباره آن تصمیم گرفته شده است. مهم مذاکره یا عدم مذاکره نبوده و نیست؛ مهم اصرار بر خطوط قرمز ترسیم شده است که نباید از آن‌ها عقب‌نشینی صورت گیرد. 🔸جنگ ۱۲ روزه از یک منظر، جنگی جامع و مستمر است و از این نگاه جنگ تمام نشده است؛ نه در بعد نظامی آن و نه در ابعاد سیاسی، رسانه‌ای و تبلیغاتی آن. دشمنان در جنگ ترکیبی پیش رو از همه ابزارها و مسیرها برای تحت فشار قرار دادن ایران اسلامی استفاده می‌کنند. در شرایط سرنوشت‌ساز کنونی، میدان نظامی، میدان سیاسی و دیپلماسی، میدان رسانه و اقتصاد همگی در هم تنیده‌اند. 🔹در شرایط حساس کنونی، دیپلماسی از قضا مسیری است که می‌تواند به یک روش مبارزه برای دفاع از حقانیت نظام و منافع ملی تبدیل شود. دیپلماسی و مذاکره به معنای سکوت و تسلیم نیست؛ در این شرایط، مسیر سیاست خارجی دقیقاً ابزار مبارزه ملت ایران است. به طور طبیعی، کم و کیف اقدامات مهم و رویکردهای حساس در عرصه سیاست خارجی، آن هم در شرایط جنگی، توسط مسئولان عالی نظام با مدیریت شورای عالی امنیت ملی معین خواهد شد. 🔸این نکته صحیح است که دستگاه دیپلماسی در جنگ تحمیلی و شرایط فعلی همسو و در کنار میدان بوده و توانسته به تقویت میدان کمک کند؛ لذا دوگانه‌بینی و دوگانه‌انگاری میدان و دیپلماسی امری خطاست. البته شرایط موجود می‌تواند دغدغه‌های مهمی برای افراد جامعه ایجاد کند، لذا مذاکرات در صورتی مقبول حاکمیت قرار می‌گیرد و به آن پاسخ مثبت داده می‌شود که منطبق بر منافع ملی و خطوط قرمز معین شده باشد. ✍🏻عزیز غضنفری 🆔https://eitaa.com/serat12110