eitaa logo
بصیر
393 دنبال‌کننده
10.1هزار عکس
7.5هزار ویدیو
536 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✅چه خواهد شد؟! ◀ بسیار عالی/حتما مطالعه کنید این روزها پرسش بالا را خیلی‌ها از خیلی‌ها می‌پرسند اما اساس این سئوال، ریشه در ۲ ضعف ذاتی آدمی دارد؛ ترس و یأس! ترس و یأس اما همان مکر ابلیس است تا مؤمنین و مؤمنات را بیندازد در منجلاب سرخوردگی! پس اولا مراقب نقشه شیطان باشیم و ثانیا خدا را و این همه لطف و مدد الهی را فراموش نکنیم! واقعیت آن است که اول بار نیست که متأثر از خباثت دشمن و خیانت دشمن‌دوست و بلاهت دوست، گاه از خود می‌پرسیم «چه خواهد شد؟!» خوب است به یاد آوریم دیروز و دیروزها را! اولین ساعات روز ۱۲ بهمن ۵۷ که هنوز مطمئن نبودیم از آمدن امام، مگر نپرسیدیم «چه خواهد شد؟!» و حتی بعد از نشستن پرواز انقلاب، مگر باز نپرسیدیم «چه خواهد شد؟!» آری! این سئوال آشنای ما بندگان ضعیف است؛ وقتی که تحریم شدیم، وقتی که تهدید شدیم و وقتی که رسما جنگ شد! «چه خواهد شد؟!» روز سقوط خرمشهر؛ «چه خواهد شد؟!» شب شکست کربلای ۴؛ «چه خواهد شد؟!» فتنه ۱۸ تیر؛ «چه خواهد شد؟!» فتنه بزرگ‌تر ۸۸؛ «چه خواهد شد؟!» اولی اما ختم شد به سوم خرداد و دومی به کربلای ۵ و سومی به یوم‌الله ۲۳ تیر و چهارمی هم به یوم‌العیار ۹ دی! ما در ورای جنگ تحمیلی، با وجود همه حضورمان، درگیر «چه خواهد شد؟!» شدیم اما خدای بالاسر، از جنگ، گنج ساخت تا محسن وزوایی خودی نشان دهد! تا هر آنکه مرد است، عیار خودش را ببرد بالاتر! آیا بدون جنگ، باز هم آن دانشجوی پرشر و شور اصفهانی می‌توانست محمود شهبازی شود؟! اگر ما بندگان ضعیف هستیم، دلیل نمی‌شود خدا قادر نباشد از پیله کرم ابریشم، پروانه بسازد! «جنگ» پیله کرم ابریشم بود و «شهید ابراهیم هادی» پروانه! «ما عرضه نداریم» پیله کرم ابریشم بود و «شهید مجید شهریاری» پروانه! بلاشک بدترین جای دنیا برای زنده ماندن موسی، کاخ فرعون بود لیکن بنگر قدرت خدا را و حکمت خدا را که کلیم‌الله را عدل در همان کاخ فرعون بزرگ کرد! در شبی از شب‌های جبهه، تمام زحمات اروند و والفجر ۸ داشت به فنا می‌رفت اما خدا با رساندن یک بولدوزرچی روستایی به نام «شهید علی‌اشرف مظاهری» ورق معرکه را به نفع رزمندگان اسلام برگرداند! ترس از جنود شیطان است و یأس هم اما ما را امامی بود خداباور که وقتی جنگ شد، آن را تشبیه به سنگ‌اندازی دیوانه‌ای کرد و وقتی خونین‌شهر آزاد شد، آن را به تمامه نوشت پای «الله» پاسدار حرمت خون شهیدان! تو بگذار در این شهر و آن خیابان، عمال دشمن اصل‌کاری با سوءاستفاده از اعتراض مردم، چند تایی هم شعار نثار سیدعلی کنند ولی مگر تنها می‌گذارد خداوند، آن رهبری را که بارها از مردم خواست «دقت کنید به که رأی می‌دهید»؟! حرف، البته زیاد است، من‌جمله با عزیزان شورای نگهبان! اساس بعضی تأیید صلاحیت‌ها خواباندن صدای اعتراض همان جماعتی بود که مع‌الاسف این شب‌ها نشان دادند حتی با گلایه‌های مردم هم خوب بلدند کاسبی کنند و «نقد به قوه مجریه» را بدل به «ناسزا علیه اصل نظام» کنند! ولی مگر اول بار است که فحش ناکثین و قاسطین و مارقین را علی دشت می‌کند؟! از به کار بردن این جمله در رسانه رسمی مملکت، عذرخواهم لیکن فحش‌خور علی، همیشه ملس بوده! گنه کرد در پاستور، وزیری و به جرمش شهید محمد بلباسی باید توضیح دهد که چرا رفت سوریه! شهیدی با ۴ فرزند که آخری یعنی زینب، چند ماه بعد از شهادت پدر به دنیا آمد! واقعا جا دارد اینگونه بنویسم که اگر محمد بلباسی، زن و بچه و زندگی را رها نمی‌کرد تا دشمن در همان کشور دیگر، متوقف بماند و قدوم نحسش خاک پاک وطن را آلوده نکند، آیا باز هم اینقدر راحت می‌توانستیم به روحانی رأی بدهیم لیکن از نظام انتقاد کنیم؟!
🔴 همسر شهید، اسیر شهید نیست‼ ✍ 🔹 ۳۵ سال است فرزند شهیدم اما اعتراف می‌کنم؛ وقتی لاله‌ای غرق در خون خود می‌شود، آنکه از همه بیشتر رنج می‌کشد و از همه بیشتر محکوم به صبر است، نه فرزند شهید است و نه حتی والدین شهید! آری! ادب باید کرد در برابر همه‌ی همسران شهدا! خواه مثل مادر من، قدم در وادی پیری گذاشته باشند و خواه هم‌رده‌ی همسر شهید حججی باشند! شهید که شهید شده و روزی از سرچشمه‌ی نور می‌خورد لیکن بار امانت شهادت شهید، می‌ماند روی دوش همسر او! 🔸بگذار رک بگویم؛ اصلا خوب تا نکرده‌ایم با همسران شهدا! عمدتا در قبال شهدا، سخن از مادر و پدر شهید یا دختر و پسر شهید می‌گوییم و غفلت می‌کنیم از همسران شهدا! سهمی هم اگر مختص‌شان کنیم، غالبا‌ زخم‌زبان است و طعنه و کنایه! از چرت‌ترین پرسش‌ها تا پرت‌ترین فضولی‌ها! که چرا این را پوشیدی و آن را نه! که چرا اینجا رفتی و آنجا نه! و از همه بدتر، این سئوالات واقعا روی اعصاب؛ «چرا ازدواج مجدد نمی‌کنی؟!» یا «چرا ازدواج مجدد کرده‌ای؟!» 🔹به نام خدا! به تو چه! به من چه! به شما چه! والله همسر شهید شدن، گناه نیست که عالم و آدم، وکیل‌وصی این بانوان محترمه شده‌اند! بی‌تعارف بنویسم؛ خدا قبل از آنکه گریبان ما را ناظر بر خون شهدا بگیرد، معطوف بر همسران شهدا خواهد گرفت که خواسته یا ناخواسته، حق زندگی را سلب کرده‌ایم از این شیرزنان! اولا همسر شهید فقط «همسر شهید» نیست! او نیز مثل هر زن دیگری، حق بهره‌برداری از زندگی شخصی خود را دارد! که کوه برود! که سینما برود! که مسافرت برود! که وقت بگذارد برای خودش! جوری جامعه در تقابل با این زنان مظلومه، گارد گرفته‌اند کأنه همسر شهید، اسیر شهید است! نخیر! پدر من وقتی زنده بود، مادرم را به اسیری نیاورده بود و بعد از شهادتش نیز! و این مهم درباره‌ی همه‌ی شهدا و همه‌ی همسران شهدا صادق است! 🔸ثانیا کسانی که همسران شهدا را شماتت می‌کنند که «چرا ازدواج نمی‌کنی؟!» یا «چرا ازدواج کرده‌ای؟!» یا «چرا زود ازدواج کرده‌ای؟!» بی‌بهره‌ترین افراد از راه و رسم شهادتند! بگذریم که توصیه‌ی دین مبین به بوده! ما اما حق دخالت نداریم! حق ما همان تکلیف ماست و تکلیف ما خضوع است و فروتنی! 💢اینکه پدر و مادر حججی- شهیدی که چهره است!- ازدواج مجدد عروس‌شان را تبریک گفتند و بی‌هیچ هراسی از لومه‌ی لوامین، آن را رسانه‌ای هم کردند، استعاره از اوج شناخت و نهایت معرفت والدین شهدا دارد به فلسفه‌ی و فرامین تمدن‌سازش! این وسط، جز «تبریک» تکلیف دیگری روی دوش ما نیست!
🔴 همسر شهید، اسیر شهید نیست‼ ✍ 🔹 ۳۵ سال است فرزند شهیدم اما اعتراف می‌کنم؛ وقتی لاله‌ای غرق در خون خود می‌شود، آنکه از همه بیشتر رنج می‌کشد و از همه بیشتر محکوم به صبر است، نه فرزند شهید است و نه حتی والدین شهید! آری! ادب باید کرد در برابر همه‌ی همسران شهدا! خواه مثل مادر من، قدم در وادی پیری گذاشته باشند و خواه هم‌رده‌ی همسر شهید حججی باشند! شهید که شهید شده و روزی از سرچشمه‌ی نور می‌خورد لیکن بار امانت شهادت شهید، می‌ماند روی دوش همسر او! 🔸بگذار رک بگویم؛ اصلا خوب تا نکرده‌ایم با همسران شهدا! عمدتا در قبال شهدا، سخن از مادر و پدر شهید یا دختر و پسر شهید می‌گوییم و غفلت می‌کنیم از همسران شهدا! سهمی هم اگر مختص‌شان کنیم، غالبا‌ زخم‌زبان است و طعنه و کنایه! از چرت‌ترین پرسش‌ها تا پرت‌ترین فضولی‌ها! که چرا این را پوشیدی و آن را نه! که چرا اینجا رفتی و آنجا نه! و از همه بدتر، این سئوالات واقعا روی اعصاب؛ «چرا ازدواج مجدد نمی‌کنی؟!» یا «چرا ازدواج مجدد کرده‌ای؟!» 🔹به نام خدا! به تو چه! به من چه! به شما چه! والله همسر شهید شدن، گناه نیست که عالم و آدم، وکیل‌وصی این بانوان محترمه شده‌اند! بی‌تعارف بنویسم؛ خدا قبل از آنکه گریبان ما را ناظر بر خون شهدا بگیرد، معطوف بر همسران شهدا خواهد گرفت که خواسته یا ناخواسته، حق زندگی را سلب کرده‌ایم از این شیرزنان! اولا همسر شهید فقط «همسر شهید» نیست! او نیز مثل هر زن دیگری، حق بهره‌برداری از زندگی شخصی خود را دارد! که کوه برود! که سینما برود! که مسافرت برود! که وقت بگذارد برای خودش! جوری جامعه در تقابل با این زنان مظلومه، گارد گرفته‌اند کأنه همسر شهید، اسیر شهید است! نخیر! پدر من وقتی زنده بود، مادرم را به اسیری نیاورده بود و بعد از شهادتش نیز! و این مهم درباره‌ی همه‌ی شهدا و همه‌ی همسران شهدا صادق است! 🔸ثانیا کسانی که همسران شهدا را شماتت می‌کنند که «چرا ازدواج نمی‌کنی؟!» یا «چرا ازدواج کرده‌ای؟!» یا «چرا زود ازدواج کرده‌ای؟!» بی‌بهره‌ترین افراد از راه و رسم شهادتند! بگذریم که توصیه‌ی دین مبین به بوده! ما اما حق دخالت نداریم! حق ما همان تکلیف ماست و تکلیف ما خضوع است و فروتنی! 💢اینکه پدر و مادر حججی- شهیدی که چهره است!- ازدواج مجدد عروس‌شان را تبریک گفتند و بی‌هیچ هراسی از لومه‌ی لوامین، آن را رسانه‌ای هم کردند، استعاره از اوج شناخت و نهایت معرفت والدین شهدا دارد به فلسفه‌ی و فرامین تمدن‌سازش! این وسط، جز «تبریک» تکلیف دیگری روی دوش ما نیست!
🔴 فتح‌الفتوح، نه که بصیرت علی است 🔹 توافقی که حتی دیپلمات‌های دولت اعتدال هم اخیرا آن را کاملا بی‌سود برای ایران می‌خوانند، خیلی هم تهی از دستاورد نبود؛ ثابت کرد که: ▪️ اولا آمریکا حقیقتا شیطان بزرگ و مظهر خلف وعده و حقا لایق شعار دقیق و عمیق است! ▪️ثانیا راه گشایش اقتصادی هرگز سازش سیاسی نیست که ذلت، باش تا دنیایت را آباد کند و گندم ری در پی داشته باشد! ▪️ثالثا تصور جریان غربزده از نتایج پربار(!) مذاکره و رابطه با کاخ سفید فقط و فقط یک توهم بزرگ است! ▪️رابعا علمای دین ما و مراجع معزز ما هم‌چون آیات؛ مصباح و جوادی که در نقد مذاکرات، سخن‌ها گفتند، سخن‌شان کاملا متین بود! ▪️خامسا اصحاب نقد اقلا از آقای روحانی، باسوادتر، باشناسنامه‌تر و آشناتر به زبان دنیا هستند! ▪️سادسا سعید جلیلی حتما دیپلماسی را بسی بهتر و بیشتر از ظریف می‌فهمد که نگرفتن در ازای ندادن، صد شرف دارد به دادن در قبال نگرفتن! ▪️سابعا و از همه مهم‌تر آنکه نصایح، تذکرات و هشدارهای رهبر حکیم انقلاب، نه بر مبنای شعار، که اتفاقا ناظر بر واقعیت، حقیقت و شناخت درست از ایراد شده بود! آری! برجام نشان داد که هزاران مثل حسن و محمود و محمد و اکبر، لنگ باید بیندازند پیش بصیرت نافذ سیدعلی! ⁉️ اما سئوال: چرا حضرت آقا که از قبل فرجام برجام را می‌دانستند، مانع توافق نشدند؟! ▪️جواب اول: مانع نشدند لیکن رهنمود که دادند! ▪️جواب دوم: در جامعه‌ی اسلامی بنای رهبر بر هدایت است، نه دیکتاتوری! لذا افزایش فهم و شعور و تجربه‌ی مردم، از کارویژه‌های یک رهبر انسانی و اخلاقی است! ▪️جواب سوم: البته بعد از رسیدن به این مهم، یعنی از یک جا به بعد، حتما مانع هم می‌شوند، چه اینکه ایشان، اگر چه تصلب دیکتاتورها را ندارند ولی پاپ هم نیستند که فقط ژله‌ای از نور باشند! 🔻الغرض! الحمدلله یا حالا هر چی، هنوز حسن روحانی نمرده که امام‌زاده‌ی برجام، بی‌متولی باشد! واقعا حیف نیست آن فتح‌الفتوح را که حتی از فتح خرمشهر هم بالاتر بود(!) و توانست همه‌ی تحریم‌ها را بالمره لغو کند(!) بزنیم پای خامنه‌ای؟! اذن بدهید این برجام مقدس(!) همان بیخ ریش شیخ باقی بماند! ابرمردی(!) که زبان ابرقدرت‌ها را می‌داند و یا وزیرخاجه‌اش که امضای کری را تضمین می‌خواند! 💢 نه! این یک یادداشت نیست! آب و صابونی است برای شستن صورت حسن و شرکا! عده‌ای تصور نکنند حزب‌الله، بی‌زبان است! زبان حزب‌الله به‌وقتش از شمشیر، برنده‌تر است! بعله! فتح‌الفتوح، بصیرت خامنه‌ای بود و هست، نه برجام زپرتی! پس ثامنا برجام، جام زهری مستدام در کام دریوزگان غرب است! 📝 📡
⁩ که دلنشینی قلم اش بسیاری از جوانان را به خود جذب میکند و تیزی قلمش اصحاب قدرت و ثروت را-بدون ملاحظه جناحها -می نوازد با ⁧⁩ جمهوری و با حکم قطعی باید۶ماه به زندان برود. ‏حزب الله در نظام جمهوری اسلامی هم مهجور است.علت حکم توهین به خانم مولاوردی اعلام شده است 🔗 @Dr_A_Ganji
🔴 ، کار پیمان یا پیمان‌کار؟‼️ 🖌 نوشت: 🔻 سخنان مدیران شهر درباره حذف شهید از پلاک برخی معابر تهران آنقدر متناقض بود که هرگز نمی‌توان از کنار ماجرا ساده گذشت! نه اینکه حرف شهردار، حرف رئیس شورای شهر را رد کند؛ نه! این ساعت، حناچی یک چیز می‌گفت و ساعتی بعد چیزی دیگر! 🔹 این ساعت، هاشمی یک چیز می‌گفت و ساعتی بعد چیزی دیگر! گاه اصل موضوع را منکر می‌شدند و ذیل آنچه "استفاده ابزاری" می‌خواندند، حتی پای فتوشاپ را هم به میان کشیدند؛ گاه زیر فشار افکار عمومی، ضمن تکذیب یا اصلاح گفته‌های قبلی، سخن از توبیخ پیمان‌کار متخلف می‌گفتند! حرفهای عناصر رده‌پایین‌تر که جالب‌تر هم بود؛ اینکه پلاک‌ها گنجایش نام شهید را ندارد! و یا اینکه شهید را چون قرمز می‌نویسند، پایداری کمی جلوی آفتاب دارد! اول قصه هم این‌گونه دلیل آوردند؛ "علت حذف شهید، مسیریابی روان‌تر بود!" الساعه مثلی یادم آمد؛ "با بچه طرف نیستی!" وقتی قبل بعضی از اسامی موجود در شهر، اشاره به آیت‌الله یا استاد می‌شود و هیچ هم خللی در مسیریابی پیش نمی‌آید، لاجرم باید یاد هشدار چند سال پیش رهبر انقلاب افتاد مبنی بر خطر شهیدزدایی! 🔹بگذار رک بگویم؛ اگر عوض استدلال‌های سست و بیانات متضاد، یک جواب واحد از حضرات می‌شنیدیم مبنی بر عذرخواهی و نیز توبیخ واقعی متخلفان، اصلا درست نمی‌دانستم کش‌دادن قضیه را! ولی از قرار باید این‌چنین تحلیل کنیم که گویا آقایان، یک تستی زدند که بینند افکار عمومی آیا هنوز روی نام شهید، حساسیت سابق را دارد یا نه! و صدالبته معلوم شد که شهید، محبوب‌ترین و مقدس‌ترین نام و عنوان برای هر ایرانی آزاده‌ای است که در موضوع اخیر، دل همه ملت شکست، ولو آن آقا و خانمی که ظاهری دیگر دارند! 🔹 تحلیل دیگر این است که شاید زعمای قوم مقابل، فکر می‌کردند اینجا هم یک دوقطبی باب میل‌شان پیش می‌آید که می‌توان آن را تا انتخابات آخر سال کش داد، بلکه ملت کمتر یاد قصور و تقصیر وکیل‌الدوله‌های مجلس کنونی بیفتند اما امواج رنگارنگ انتقاد از شهرداری نشان داد که شهید برای آن زن بدحجاب هم مظهر شرف است! و از قضا معلوم شد هیچ بحث استفاده ابزاری و این حرفها نیست! نهادی دانسته یا ندانسته، قدم‌هایی برای شهیدزدایی برداشته که این به ذائقه ملت خوش نیامده! می‌توان همین جا گله‌مند از روزنامه‌نگاران جناح مخالف شد؛ مگر همیشه مدعی نبودید که شهید برای همگان است؟! 🔹 پس چرا اینجا نقدتان به دست‌اندرکاران را؛ گیرم با دُزی کمتر از متون ما مرقوم نفرمودید؟! بله! اگر کسی به در تنور تیتر بالا بدمد، چه جوابش را بدهیم که را خوش بیاید؟!
🔵 عاقبت نظام چه می‌شود؟‼️ 🖌 🔻 سؤال «عاقبت نظام چه می‌شود؟» را این روزها حتی جوانان پرشور انقلابی هم از خود می‌پرسند، چه برسد به توسری‌خورده‌های قدیمی سیاسی! 🔹 به‌ مجرد تقاضا برای فلان تجمع سراسری که البته آخرینش یعنی ۵ دی ۹۸ اصلا و ابدا نگرفت، ای‌بسا که با خود زمزمه می‌کنند؛ «عاقبت نظام چه می‌شود؟» ازقضا خیلی هم سؤال بدی نیست! اساسا آدمی باید از فرجام هر واقعه‌ای بل‌که از عاقبت خودش یک برآوردی داشته باشد لیکن ایراد بزرگ من و ما این است که عمدتا خدا را در محاسبات خود فراموش می‌کنیم! و این از قلت ایمان و توکل نشئت می‌گیرد! 🔹 بپذیریم که باوجود همه درستی‌ها و راستی‌های نهفته در یک سؤال، گاهی سؤالاتی می‌پرسیم که پرده از بزرگ‌ترین ضعف اولاد آدم برمی‌دارد؛ ترس! چند روزی است که وارد ماه دی شده‌ایم و تو بگذار بنویسم که ناظر بر ۱۹ دی ۵۶ و کربلای ۴ سال ۶۵ مرتب این ۲ پرسش در اذهان شکل می‌گرفت که «عاقبت نهضت چه می‌شود؟» یا «عاقبت جنگ چه می‌شود؟» 🔹 و مگر چه شد عاقبت جنگ، بعد از آن شکست تلخ در نخستین روزهای زمستان ۶۵؟ جز این‌که خداوند خیلی زود بساط کربلای ۵ را راه انداخت تا پیروزی جای‌گزین شکست شود؟ باری در خاطرات حاج قاسم می‌خواندم که بعد از شکست در کربلای ۴ همه درگیر این سؤال روی مخ شده بودند که «عاقبت جنگ چه می‌شود؟» 🔹زمینی هم اگر نگاه کنیم، عاقبت جنگ این شد که حتی مجامع بین‌المللی صحه بر تجاوزگری صدام گذاشتند! آری! به یمن خون شهدای وطن، ایران مشغول مقدس‌ترین دفاع تمام تاریخش بوده و ۸ سال تمام ایستادگی کرد و یک‌وجب هم از خاک پاکش کوتاه نیامد! هم در عصر پهلوی و هم در عصر قاجار، با جنگ یا بی‌جنگ، کم سرزمین شوهر ندادیم به اجنبی! چه می‌گویم که حتی در اعصار تاریخی هم که گاهی زیاده از حد و ناسیونالیستی به آن‌ها می‌پردازیم، گاه مواجه می‌شویم با تلخ‌ترین شکست‌ها از قبیل آن بلا که اسکندر بر سر تخت جمشید آورد! حالا عاقبت هخامنشیان را بی‌خیال! ✅ زمستان سال ۵۶ واقعاً چه کسی فکر می‌کرد که یک‌سال دیگر میوه‌ نهضت انقلاب اسلامی، استقرار نظام جمهوری اسلامی شود؟ آری! ما غافلیم از الطاف الهی! ما توهم زده‌ایم خدا این نظام را با این دولت می‌سنجد ولی نه! الله پاس‌دار خون شهیدان است! و خدا نهضت و نظام ما را از کانال بچه‌های کانال کمیل محاسبه می‌کند و قصور و تقصیر هیچ دولتی را پای خمینی و خامنه‌ای و این‌همه شهید نمی‌نویسد! اگر نظام ثمره نهضت شد، ثمره خون شهدا هم گشایش راه ظهور است ان‌شاءالله...
دوست قالیباف، سلیمانی و دشمنش روحانی است ح‌سین ق‌دیانی: دوم اسفند بیش از آن‌که انتخابات مجلس باشد، انتخابات ریاست‌جمهوری است؛ را در جنگ با و را در مصاف با تنها نمی‌گذاریم! کوچه‌ی فرعی باز نکنیم! همه می‌دانیم که دوگانه‌ی واقعی، دوگانه‌ی و و نیز دوگانه‌ی و است؛ اتکای حاج‌باقر به کوهی از کار و کارنامه از دوره‌ی دفاع‌مقدس تا شهرداری است. قالیباف بیش از زبان و بیان، برنامه دارد و این نیز به محک تجربه ثابت شده است. شأن بلندبالای رفیق شفیق حاج‌احمد کاظمی و حاج‌قاسم سلیمانی را با بردن قالیباف به جنگ با ضدانقلاب‌های انقلابی‌نما پایین نیاوریم! این‌ها حریف باقر نیستند؛ حریف باقر و فی‌الواقع رقیب باقر، شیخ بنفشی است که ۶ سال تمام فقط داد و گفت! اگر می‌خواهیم؛ اگر هم‌چنان که امنیت، مجهز به حاجی‌زاده است، می‌خواهیم اقتصاد را نیز قوی کنیم؛ اگر مترصد تماشای آستین‌های بالازده هستیم؛ اگر باز هم بوستان ولایت و اتوبان امام‌علی و عطش خدمت و افتتاح پروژه و پل طبیعت و تونل نیایش و کار و کار و کار و باز هم کار می‌خواهیم و اگر مردی از تبار می‌خواهیم، بسم‌الله! جمعه‌ی بعد، جمعه‌ی ما جمهور است! و قالیباف، هم به شهادت حاج‌احمدها و حاج‌قاسم‌ها و حاجی‌زاده‌ها و هم به شهادت خدماتش ثابت‌ شده است! جوجه‌ها لطفا با افرادی در سطح خودشان دعوا کنند! کلاس‌کار حاج‌باقر بالاست؛ دوست قالیباف و دشمن قالیباف است! یار باقر، خدمت و رقیبش خیانت است! رفیق باقر، کار و خصمش بی‌کاری و بی‌عاری است! ان‌شاءالله جمعه با یک رأی درست، مجلسی تشکیل می‌دهیم که آغازگر دولت تغییر باشد! هیهات! هیچ گفتمانی وجود ندارد، الا گفتمان کار و خدمت! جوانان انقلابی قطعا این‌بار فریب مارهایی که نام را دزدیده‌اند، نخواهند خورد! حاج‌باقر در سال ۹۶ با انصراف به نفع رئیسی، نشان داد حقا و انصافا همان قالیباف زمان جبهه و جنگ است! برخلاف جو مسمومی که بنا دارند راه بیندازند، معتقدم؛ اول‌حامی قالیباف، اتفاقا جوانان بصیر انقلابی هستند که هرگز نظر امثال سلیمانی را به نظر بغض‌آلوده ۴ تا خودعماربین نمی‌فروشند! پس را گم نکنیم! حریف سردار خدمت، سربار ملت است و بس! قالیباف یعنی از اول اتوبان امام‌علی تا آخرش و روحانی یعنی نجفی، یعنی زنگنه، یعنی آخوندی، یعنی جهانگیری، یعنی برادر جهانگیری و یعنی فریدون! قالیباف یعنی تمام مساحت دریاچه‌ی خلیج‌فارس و روحانی یعنی شعار و شعار و شعار! جمعه‌ی جمهور به رأی می‌دهیم...