🔆جان در قفس تن حبیب بی تابی می‌کند حبیب به حال خود نیست انگار رخت پیری را کنده است در چشمه عشق وضوی ارادت گرفته است و یکباره جوان شده است جوانی که خویش را به تمامی از یاد برده است و لجام دل به دست عشق سپرده است هیچ کس حبیب را تاکنون به این حال ندیده است گاهی آه می‌کشد گاهی نگاهی به خیام حرم می‌اندازد گاهی به افق چشم میدوزد گاهی خود را در نگاه معشوق گم میکند گاهی می‌گرید و گاهی می خندد. ‹ برشی از کتاب #از‌دیار‌حبیب #بصــــــیرٺ_منتظران