ابعاد استراتژیک محتوا در رسانه محتوای رسانه از دو حیث بررسی می‌شود؛ یکی پیامی که در این محتوا نهفته و دیگری اثر قهری و نامحسوس آن در ناخودآگاه مخاطب. به عنوان مثال وقتی صحبت از رنگ «سبز» می‌شود، یک موقع صحبت از این است که معنا و مفهوم این رنگ‌ «سیادت» و‌ «اسلام» است و یک موقع اثر روانی آن بر مزاج افراد که «نشاط» می‌آورد، مد نظر قرار می‌گیرد. بنابراین محتوایی که در فضای مجازی منتشر می‌شود، از دو جهت «پیام» و «اثر» قابل بحث است و این می‌طلبد که در مواجهه با محتوای فضای رسانه، بصیرتی دوچندان داشته باشیم. از جمله جنگ‌هایی که دشمن میان جنگ‌های ترکیبی فضای مجازی به ما تحمیل کرده، «جنگ سیاسی» است و از جمله مواقعی که پیام‌های رسانه‌ای کاربرد داشته و مقدمه «جنگ سرد» قرار می‌گیرد، رجزخوانی به واسطه «پیام» محتوا است و لذا باید مراقب باشیم از این طریق به دشمن امتیاز ندهیم. غالباً «پیام محتوا» جنبه «اعتباری» دارد و «اثر محتوا» جنبه «تکوینی»؛ اگرچه این تقسیم بندی اطلاق ندارد و ارتباط آن از نوع عموم و خصوص من وجه است. به عنوان مثال اینکه «زن» در مفهوم ثانویه خود در رسانه نماد «سرزمین» است، اگرچه اعتباری است، اما چون بین سه غیرت «دینی»، «ملی» و «ناموسی» رابطه منطقی برقرار است، شاید لایه‌ای از جنبه تکوینی هم داشته باشد و به تناسب این جنبه تکوینی اعتبار شده باشد. از جمله کاربردهای اثر محتوا می‌توان به اموری همچون «ذائقه سازی»، «تربیت» و «فرهنگ سازی» اشاره کرد و کاربردهای پیام محتوا را نیز می‌توان در «رجزخوانی جنگ سیاسی»، «جنگ الفاظ»، «جنگ سرد» و «نمادسازی» جستجو کرد. حمیدی‌زاده #سواد_رسانه #جنگ_سیاسی