#وفات_حضرت_خديجه_كبری_سلام_الله_علیها روز واقعه: 10 رمضان سال 10 بعثت «بسم الله الرحمن الرحیم» اُمّ‌المؤمنين، حضرت خديجه كبری (سلام الله علیها) دختر خويلد بن اسد بن عبدالعزي نخستين همسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از زنان شريف، اصيل و نامدار عرب و اسلام می باشد. وی با اين كه در عصر جاهليت در مكه معظمه ديده به جهان گشود و در آن شهر قبيله‌گرا و طايفه‌مدار رشد يافت، اما در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صميميت، صداقت، مهر و وفا با همسر كم‌نظير بود و وی را در آن عصر طاهره و سيده نساء قريش می خواندند. در اسلام نیز او به عنوان يكی از چهار بانويی كه بر تمام بانوان بهشت فضيلت و برتری دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) هيچ بانويی اين مقام و فضيلت را نيافت.[1] وی با درايت و خردمندی خويش صاحب دارايی فراوان شد و كاروان‌های متعددی برای بازرگانی به راه انداخت. حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) كه پيش از بعثت، بنا به سفارش عمويش ابوطالب (علیه‌السلام) در يكی از سفرهای كارگزاران خديجه شركت كرد و سود فراوانی نصيب وی نموده بود، علاقه خديجه را به خويش جلب و زمينه ازدواج با وی را فراهم كرد. خديجه كبری (سلام الله علیها) در چهل سالگی با امين قريش، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) كه در سن بيست و پنج سالگی بود ازدواج كرد[2] و زندگی شرافتمندانه و اصيلی را پايه‌ريزی كردند كه در تاريخ بشريت بی همتا و بی مانند است. خديجه كبری (سلام الله علیها) به پيامبر (صلی الله علیه و آله) عشق و علاقه ويژه‌ای داشت و هنگامی كه آن حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و دارايی های خويش را در اختيار آن حضرت گذاشت تا در راه اسلام و باروری آن هزينه كند. او نخستين زنی بود كه به آن حضرت ايمان آورد و در اين راه مشقت‌ها و آزارهای فراوانی از سوی قريش و اهالی مكه متحمل گرديد.[3] وی تا زنده بود در تمام صحنه‌ها يار و ياور رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و موجب تسلی قلب شريف آن حضرت بود و در روزگار سخت تبعيد در شعب ابی طالب هيچ‌گاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از وی پشتيباني و نگهبانی می كرد. سرانجام اين بانوی فداكار پس از يك عمر تلاش و كوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامی (صلی الله علیه و آله) و دين مبين اسلام، پس از بازگشت از محاصره قريش در شعب ابی طالب به مكه معظمه در دهم رمضان سال دهم بعثت جان به جان آفرينان تسليم و روح مطهرش به اعلی عليين عروج نمود. پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) در مدت كوتاهی، دو يار و پشتيبان خويش يعنی عمويش ابوطالب و پس از وی خديجه كبری (سلام الله علیها) را از دست داد و از اين باب، بسيار اندوهگين و ماتم‌زده بود و روزگار سختی را پشت سر می گذاشت. به همين جهت آن سال را "عام الحزن" سال اندوه ناميدند. پس از غسل و كفن بدن مطهر خديجه كبری (سلام الله علیها) پيامبر (صلی الله علیه و آله) وی را در حجون مكه به خاك سپرد.[4] پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) در شأن همسرش خديجه (سلام الله) علیها فرمود: سوگند به خدا پروردگار كسی را بهتر از خديجه نصيبم نكرد. زيرا در حالی كه مردم كفر می ورزيدند، او به من ايمان آورد؛ در حالی كه مردم تكذيبم می كردند، او مرا تصديق كرد؛ در حالی كه مردم محرومم كرده بودند، او با دارايی های خود با من مساوات كرد و خداوند از او به من فرزندانی عطا كرد كه از ساير همسرانم چنين موهبتی نصيبم نشد.[5] _____________ پی نوشت: 1. رمضان در تاريخ (لطف‌الله صافي گلپايگاني)، ص 66. 2. تذكره الخواص (ابن جوزي)، ص 271؛ كشف الغمه (علي بن عيسي اربلي)، ج 2، ص 79. 3. رمضان در تاريخ، ص 72. 4. رمضان در تاريخ، ص 64؛ تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 35؛ المنتخب من ذيل المذيل (طبري)، ص 86؛ البدايه والنهايه (ابن كثير)، ج 3، ص 156؛ كشف الغمه، ج 2، ص 79. 5. تذكره الخواص، ص 273؛ رمضان در تاريخ، ص 76؛ كشف الغمه، ج 2، ص 78. #منبر_مکتوب #منبر_مناسبتی #رمضان_المبارک_۱۴۴۱