((دوستت دارم)) های من برف است تا رد پایی نیوفتاده سپیدی مرا بخوان! و اگر نخوانی مرا؛ خواهی نخواهی آب خواهم شد..... @bavareparvanegi

تا به حال به عمق پاییز فکر کرده ای؟! عمق پاییز همه چیز تمام می شود حتی یک میوه سر شاخه ها نمی ماند همه ی کالها به بلوغشان رسیده اند و اگر دستی آنها را نچیند یا به پای درخت خویش می افتند و یا برای دلخوشیِ خوابِ شاخه ها همانجا سر شاخه جاخوش میکنند با اینکه نیازی به شاخه ندارند اما می مانند! سرمای برف را تحمل میکنند آنقدر می مانند تا همانجا بر سر شاخه می پلاسند و از پرنده های گرسنه زخم به تن میگیرند اما آنقدر می مانند تا شاخه بیدار شود و با اولین قدم بهار فدا می شوند و به پای درخت خویش می میرند... بر روی میوه ی ناکالِ من حساب کن @bavareparvanegi

شاید در پاییز پروانه شدن محال باشد اما باور کن که من تمام پروانه های قلبم را با گرمای وجود تو از پیله ها رها میکنم، چون دگردیسی پروانه هایم را مدیون تلاش و همت تو هستم! در دل همین پاییز سرد و متروک وقتی قرار است تو به دنیا بیایی، دیگر هیچ پیله ایی هیچ دلی را رها نمیکند، همه عزم پریدن دارند تا با بال های زیبای تو همرنگ و اندازه شوند پروانه های خیال را ببین ! که در آسمان شب ولادتت چگونه بی قرار تو شده اند؟! و آمده اند تا بر شمع وجودت بگردند و بسوزند و زیبا شوند! #ولادت_شهید #محمودرضابیضایی #هجدهم_آذر @bavareparvanegi

❤️ تولدت مبارک ❤️

کاش میشد غمهای کهنه را از صندوقچه دل بیرون آورد و رویشان را دستمالِ صبوری کشید و باز هم مثل قبل گذاشت سر جایش کاش زخم های کهنه وقتی سر باز می کنند به جای خونابه ؛ حرف بزنند حرف زدن حال آدم را خوب می کند... @bavareparvanegi

حرفهایم زخم بستر گرفته اند از بس که مسکوت مانده اند @bavareparvanegi

پاییز از میان عروق ذهن عبور میکند زمستانِ دیگری در راه است اندیشه ایی سرد و طاقت فرسا که گنجشکهای خیال را گوشه گیر خواهد کرد @bavareparvanegi

کاش میشد صدایش را بوسید🌸 @bavareparvanegi