‏فتنه صهیونیستی-انگلیسی/ ‏یک فیلم داستانی انگلیسی به اسم مستند، با بازی مهرجویی/ ‏سه احتمال علّت قتل ‏۱- الحمد لله انتشار اوّلین اخبار و تحلیل‌ها درباره‌ی قتل مرحوم ‌ #داریوش_مهرجویی⁩ و مرحومه ‌ #وحیده_محمدی‌فر⁩ در این صفحه و بازنشر آن‌ها توسّط مدافعان واقعیّت و حقیقت، باعث شد تا سرعت و شفّافیّت در فرآیند اطّلاع‌رسانی رعایت شود و به تبع آن، اینترنشنال و بی‌بی‌سی فارسی -که پیش‌رو هستند در اجرای جنگ روانی علیه ایران و ایرانی- نتوانند به لاشخوری خبری و دروغ‌بافی‌هایی بپردازند که ناشی از پنهان‌کاری‌هایی غیر منطقی و غیر حرفه‌ای است که گاه توسّط برخی تصمیم‌گیران ما اعمال می‌شود، در مسیر مخابره اخبار خاص، در بزنگاه‌های ملتهب. ‏نقشه طرّاحان خارجی و نیروهای داخلی‌شان، این بود که فعّال کردن و تحریک شدید دو گسل، آرامش مردم و امنیّت کشور را مختل کنند؛ ‏دوقطبی نظام-مردم و دوقطبی ایرانی-افغانی که در هر دو مورد، ناکام ماندند. ‏۲- بی‌بی‌سی فارسی، اینترنشنال، منوتو، صدای آمریکا و رادیو فردا، هیچ‌کدام نتوانستند مثل همیشه، در فقره‌ی قتل این «عضو پیوسته‌ی فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران» و همسرش، مرجعیّت خبری را در دست گرفته و با تکبه بر این مصدریّت، انواع تحلیل‌ها و اخبار دروغ را به عنوان مشتّقّات تولیدی خود به مخاطب القاء کنند. ‏بعد از آچمز شدن رسانه‌های ضدّ ایران، جز دست و پا زدن‌های مذبوحانه، هیچ برگی برای رو کردن نداشتند، جز بی‌بی‌سی فارسی؛ ‏البتّه بی‌بی‌سی هم منفعلانه ورود کرد چون مجبور شده بود برخلاف همیشه، برای خالی نبودن عریضه، مستندی را که بنا داشت یکی دو ماه بعد به رخ بکشد، صحنه‌های زهردار و محوری‌اش را همان ساعات اوّلیّه رونمایی کند. ‏پس از سکوت مهرجویی در حضورهای خارجی‌اش بعد از اغتشاشات ۱۴۰۱، جریان شورش‌طلب ضدّ ایرانی و رسانه‌های آن‌ها، از این کارگردان مشهور ایرانی، مأیوس می‌شوند. ‏در این میان، بی‌بی‌سی فارسی ولی هنوز امیدوار است؛ ‏‌ #حسن_صلح‌جو⁩ دست به کار می‌شود و از طریق رفقای مشترکش با مهرجویی و نیز آشنایی خودش با او، آقای کارگردان را راضی می‌کند تا این بار، فیلم نسازد بلکه فیلمش را بسازند و مقابل دوربین صلح‌جو قرار گیرد. ‏این اتّفاق می‌افتد؛ ‏‌ #الماس_در_گام_لامینور⁩، انتقام انگلیسی بی‌بی‌سی، با فیلم‌نامه‌ای حساب‌شده، از ۱۴۰۱ شروع و ۱۴۰۲ به پایان می‌رسد. این فیلم، مستند نیست؛ یک فیلم داستانی است که به اسم مستند «مستند پرتره، زندگی‌نامه یا بایوپیک» ‏نیاز به تأکید و تکرار هست؛ ‏از قراین برمی‌آید، دور از انتظار نیست اگر مشخّص شود علاوه بر کینه‌های شخصی، با یک فیلم‌نامه صهیونیستی-انگلیسی مواجهیم. ‏۳- اسفند ۱۴۰۰ ‌ #داریوش_مهرجویی⁩ ویدئویی از خود منتشر می‌کند که در آن با عصبانیّت در حال اعتراض است به مشکلاتی که برای نمایش فیلم ‌ #لامینور⁩ او پیش آمده و بعد چند روز ویدئویی منتشر و در آن ابراز ندامت می‌کند. هر ناظر عاقلی با تماشای این دو ویدئو، متوجّه وضعیّت رنجور احساسی و روحیات هیجانی این کارگردان برجسته سال‌خورده کشورمان می‌شود امّا حدوداً از هفت ماه بعد آن ویدئوهای معروف، اغتشاشات ۱۴۰۱ آغاز می‌شود و همین آقای مهرجویی علی رغم تمام گلایه‌ها و دل‌خوری‌هایش در چند موقعیّت مخصوصاً خارج از کشور -که ضدّ انقلاب، به او طمع می‌ورزد تا تحت انواع فشارهای روانی و اجتماعی قرارش داده و وادارش کنند به موضع‌گیری علیه جمهوری اسلامی ایران- مهرجویی مقاومت می‌کند و تن نمی‌دهد. ‏پس رسانه رسمی حکومت بریتانیا، مصمّم، از همان پاییز ۱۴۰۱، مجدّانه پیگیری می‌کند و بالأخره مهرجویی راضی می‌شود به اسم مستند، مقابل دوربین حسن صلح‌جو فیلم بازی کند. ‏۴- در پانزده مهر ۱۴۰۲ هم‌زمان با شروع طوفان حماسی علیه صهیونیست‌ها، جرقّه‌های یک توطئه در ایران، عیان می‌شود و شخصی با چهره‌ی پوشیده شده -که طبق گفته مرحومه وحیده محمدی‌فر به نگهبان شهرک، گویا آشنا بوده و سعی می‌کرده صدایش را تغییر دهد- وارد ویلای این زوج می‌شود و خانم محمدی‌فر را از پشت شیشه در حالی که سگ از داخل خانه در حال پارس کردن بوده- چاقو را نشانش می‌دهد، تهدید می‌کند و می‌گریزد. گرچه نگهبان شهرک اصرار می‌کند که مرحوم محمدی‌فر با ۱۱۰ تماس بگیرد و ماجرا را گزارش دهد ولی وی قبول نمی‌کند و هفته‌ی بعد، فوقع ما وقع. ‏۵- علّت جنایت از سه احتمال خارج نیست؛ ‏یک؛ یکی از نزدیکان صرفاً حسب خصومت شخصی‌اش، مخصوصاً با مرحومه، اقدام به چنین جنایتی کرده. [یکی از نزدیکانشان، بازداشت شده.] ‏دو؛ یکی از نزدیکان، با کینه‌ی شخصی و نیز حمایت مالی خارجی، اقدام کرده. ‏سه؛ یکی سرویس جاسوسی بیگانه، بعد از اتمام پروژه‌ی مستند مهرجویی (بخوانید فیلم سینمایی بی‌بی‌سی) زمان را مناسب می‌بیند جهت کشتنشان و جهت بهره‌برداری سیاسی از این ترور، علیه نظام، بی‌واسطه اقدام می‌کند. ✏ احسان رستگار @bavelayattashahadat2