آدم کسی را میخواهد که بلد باشد زشتی هایش را دوست داشته باشد وگرنه زیبایی را که همه دوست دارند ... آدم کسی را می خواهد که صورت آرایش نکرده ی تازه از خواب بیدار شده اش را دوست داشته باشد ... زیر چشم های گود رفته ی سیاهش را، پوست پُر از کَک و مَکَش را، زانو و آرنج پینه بسته اش را، ابروهای پُر و دست نخورده اش را ... دل همه مان کسی را بیشتر میخواهد که آدم را توی تمام فین فین کردن های سرما خوردگی اش با دستمال های خیس و چشم های قرمز و پُف کرده و خشکی دور دماغ از روزهای خنده های از ته دل و دندان های ردیف مرتب اش بیشتر دوست داشته باشد ... کسی که صدای هورت کشیدن سوپ و بالا کشیدن نوشیدنی ای که توی لیوان به آخرش رسیده است را با نی بیشتر می پسندد تا خوردن استیک با چاقو و چنگال را ‌... همه ی ما کسی را بیشتر میخواهد که منِ زشتمان را بیشتر از منِ زیبایمان دوست داشته باشد ... کسی که کوتاهی قد و اضافه وزن و ریزش موهایمان ما را به او نزدیک تر کند ... کسی که دلش برای شکستن ناخن مان ریش شود تا برای ناخن های مانیکور کرده مان غنج برود ... ما همه مان دلمان کسی را بیشتر می خواهد که سال ها بعد برای چروک های زیر چشم و خط های مورب دور دهانمان بمیرد ‌... کسی که با حوصله بنشیند دانه دانه تارهای سفید مویمان را ببافد، عینکمان را مثل چشم های پُر فروغ روزهای اول آشنایی مان دوست داشته باشد و مراقب شکستنی هایمان باشد، قلب مان و حتی استخوان هایمان ... پی نوشت: همه ما پیرزن و پیرمردهای غرغرو و خود آزار و خود خواهی خواهیم شد که فرشته هایی می خواهیم که تا ابد به ما مثل روز اول نگاه کنند ... پیرزن ها و پیرمردهایی که بیماری، خر و پُف، فراموشی، زشتی و ناتوانی جزئی از زندگی مان خواهد شد، قطعا همه مان یک نفر را می خواهیم که سال های سال روزهای سخت را به دلگرمیِ بودنِ هم بگذرانیم. #این_چنین_عشقی_آرزوست #عکسش‌خییییییلی‌دوست‌دارم #کپی‌آزادباذکرصلوات #بانو_طلبه @be_vaghte_del313