داستانک/بالهایت کجاست؟ 🔅جلوی آیینه ایستادم و با وسواس دو گوشه روسری‌ام را زیر گلو گره زدم. پیراهن زیبایی راکه بابا برای تولد پنج سالگی ام هدیه گرفته بود، پوشیدم. دویدم توی حیاط و دور تا دور حوض چرخیدم. – آسیه … آسیه … 🔅 به طرف صدا سربرگرداندم. بابا اشاره کرد تا بروم طرفش. دستم را گرفت و لحظه ای سرتا پایم را برانداز کرد. – چقدر بهت میاد؛ ولی … ولی بال‌هات کجاست؟ 🔅چرخی زدم و دوروبرم را نگاه کردم. جواب دادم: «کدوم بال؟» 🔅روی دو پا نشست و هم قدوقواره من شد. – چادر مثل بالِ فرشته‌هاست … حالا بگو بال هات چی شده؟! 🔅 با دو دست چین‌های دامنم را باز کردم. – می خوام پیراهن قشنگم رو همه ببینن. 🔅دستی بر سرم کشید و گفت: «اینطوری که بهتره، وقتی توی مهمونی خانوم ها، چادرت رو باز می کنی، همه یکهویی می بینن …» با لجبازی پا به زمین کوبیدم. – نه! اگه چادر بپوشم … مردم کوچه و خیابون نمی بینن چه پیرهن قشنگی برام گرفتین … 🔅از جا برخاست و بی‌آنکه چیزی بگوید، تنهایی بیرون رفت. با این کار مرا تنبیه کرد … 🔅کمی بعد که بابا شهید شد، مادر گفت: «رفته پیش خدا … رفته پیش فرشته‌ها …» 🔅بعدازآن، هیچ‌وقت بدون بال‌هایم جایی نرفتم. فکر می‌کردم اگر بال داشته باشم، می‌توانم روزی در کنارش باشم؛ درست مثل فرشته‌ها … 🔹️با الهام از خاطره شهید مهدی فرودی راوی: آسیه فرودی، دختر شهید 🔺️نویسنده:مریم عرفانیان #behdokht.ir #behdokht_ir #به_دخت #بهدخت #به_دخت_داستانک #عفاف_و_حجاب #بال_فرشته #شهید_مهدی_فرودی #پدر #پیراهن #چادر #آسیه_فرودی #فرزند_شهید