نام داستانک: رنگین‌کمان 🔅از آخرین باری که همدیگر را دیده بودیم دو فصل بهار و تابستان می‌گذشت. تب ترس از کرونا فروکش کرده بود و در فضای سبز مقابل دانشگاه قرارِ دیدار گذاشته بودیم. غبار روی نیمکت را با دستمال کاغذی پاک کردم تا چادرم خاکی نشود. 🔅 یک نفر از دور جلو می‌آمد. آفتاب می‌تابید به دسته‌ی طلایی کیفش و بازیگوشانه منعکس می‌شد به سمت ردیف درخت‌های کنار پیاده‌رو. در تلفن همراهم دنبال شماره‌ی سمانه می‌گشتم که احساس کردم از عطر خوشی دارم سرمست می‌شوم. یک نفر مقابلم ایستاده بود. سرم را بالا آوردم. «سمانه تویی؟!» عینک آفتابی و ماسک توی دستش بود و مثل همیشه با گونه‌های چال افتاده می‌خندید. بند کیف دسته‌طلایی‌اش را از روی شانه‌اش برداشت و گذاشت بین‌مان روی نیمکت. 🔅در چهار سالی که با هم دوست بودیم همیشه با چادر عربی دیده بودمش اما حالا مانتو بلند زرشکی‌رنگی پوشیده بود که انحنای زیبای کمرش را قاب گرفته بود. تا قوزک پاش می‌رسید و روی مچ آستین‌هاش گل‌های ریز، سوزن‌دوزی شده بود. «چه تیپی زدی دختر!» دل‌خور شد انگار. رو از من گرفت و تکیه داد به نیمکت. روسری‌اش را به شکل لبنانی با گیره‌ی مروارید‌دار بسته بود. «فکر نمی‌کردم تو هم مثل بقیه اولین چیزی که به چشمت می‌آید ظاهرم باشد!» ادامه مطلب را درسایت #به_دخت بخوانید. 🔺️نویسنده: زهرا سادات ثابتی ✅ https://behdokht.ir/67927/ #behdokht.ir #behdokht_ir #به_دخت #بهدخت #به_دخت_داستانک #عفاف_و_حجاب #چادر_عربی #فلسفه_حجاب #مانتوی_بلند #حجاب_لبنانی #محوطه_دانشگاه #کرونا #ماسک #چشمهای_رنگی #شیشه_عینک #عطر_زنانه