از صفحه ی روزنامه فرهیختگان آقای محمدی پرستار بخش کرونایی درباره این عکس نوشت: امروز دختر یکی از بیمارامون این نقاشی رو برای پدرش کشیده بود و آورده بود؛ بالاش نوشته: خوابی که دیشب دیدمو برات نقاشی کردم؛ دوباره تو ریه‌هات خنک و معطر میشه همین روزا... قشنگ‌تر از این نمیشه امید رو به تصویر کشید؛ قشنگ‌تر از این نمیشه به یه بیمار کرونایی آرامش بخشید؛ قشنگ‌تر از این نمیشه به ریه‌های یه بیمار کرونایی زندگی تزریق کرد.. این نقاشی بوی امید میده؛ بوی زندگی میده؛ بوی عشق میده؛ بوی انتظار واسه بغل‌کردن بابا رو میده؛ این زیباترین تصویری بود که می‌شد باهاش یه بیمار کرونایی رو خوشحال و امیدوار کرد.. اگه می‌تونستم این تصویر رو بالای سر همه بیمارای کرونایی که خودشون و خانواده‌هاشون منتظر خوب شدن و برگشتنشون به خونه هستن، می‌چسبوندم... امید هنوزم قوی‌ترین سلاح ماست؛ همین الان دست به کار بشید... اگر بیمار کرونایی بستری دارید، این عکس یا هر عکس، فیلم، دل‌نوشته، نامه یا هرچیز دیگه‌ای رو که فکر می‌کنید برای جنگیدن با این ویروس لعنتی بهش امید و انگیزه میده، براش ببرید... باور کنید.. باور کنید.. امید گاهی به اندازه تمام پروتکل‌های درمانی کرونا موثره؛ پس هیچ‌وقت امیدتون رو از دست ندید... مثل این دختر امیدوار و جسور، برای کمک به بیمارتون، تمام امیدتون رو تصویرسازی کنید؛ نه فقط بیمارتون، بلکه پرستار بیمارتون رو هم امیدوار می‌کنید به ادامه این مسیر سخت؛ به ادامه این جنگ... #حال_خوب #حمد_شفا_بخونیم #تلنگر @behesht_e_khane