همیشه با خود میگفتم، چه طور می‌گویند(( ایمان ساکن به کفر می انجامد و کفر محرک به ایمان))؟ 🤔چه طور ممکن است روزی ایمان مرگبار شود، و کفر حیات بخش؟🙄 باور نمیکردم.🫥 میگفتم ایمان یعنی اتصال به نورحق. نور حق که پرتوئش را رها نمی‌کند.🥰 آن نور را دریایی می‌دیدم ، سرشار از مهر و عطوفت و بخشندگی و کمال.😍 میگفتم مگر می‌شود در کنار این دریای زیبا بود و بدان پشت کرد.🥲 تا روزی که واقعا کنار دریا ایستاده بودم و از برخورد موج ها با پاهایم لذت میبردم. اما لحظاتی به فکر فرو رفتم و وقتی از فکر بیرون امدم که زیر پایم خالی شده بود و درشرف غرقه شدن بودم.😰 ودر ان لحظات تنها به یک چیز فکر میکردم؛ این که دریا آنقدر ها هم که گمان میکردم مهربان نیست.😭 ایام گذشتند و اکنون تازه بدان فکر میکنم که مگر دریا خلاف طبیعتش عمل کرده بود؟🙁 مگر چندی قبل از آن حادثه، از برخورد امواج با پاهایم لذت نبردم. مگر دریا مقصر بود که به جای شنا کردن و لذت بردن از عمق، در ساحل لنگر انداخته بودم و به حرکت‌ امواج دلبسته بودم؟😓 فکر کردم این من بودم که تمام دریا را ،موج فهمیده بودم. 🙃 موج هدیه ژرفای آب برای ساحل بود😊. موج دعوت نامه دریا بود برای کشف‌کردن، برای زیستن، برای دیدن.😇😍🥰 البته که برای رفتن به ژرفا، ابتدا باید دعوت موج را لبیک می‌گفتم☺️ اما موج را خارج از ژرفا، برای خود،دوست داشتن، چه هدیه ای برایم داشت جز غرقه شدن 😶 عدم شدن 😶‍🌫️ نیست شدن... #منورالفکر😊 ☘️@BehrouzTeam☘️