وقتی ما بچه بودیم ، "سیاوش صحنه" یه شعری خونده بود که مصاحبه کرده بود با همون کانال‌های پخش اون زمان(تپش ، طنین و...) که نامه‌ای برام اومد و بسیار با احساس تصویر مو کشیده بود و من نتونستم بی تفاوت عبور کنم و و و ... آهنگ مشهوری شد زمان خودش (با این مطلع😬👈ازون سر دنیا ، باز نامه رسیده) اونجا، اولین بار بود که من از خودم پرسیدم " این آدم، واقعا ارزش این همه عشق و علاقه رو داشته!!؟ *که چی * !؟ " برای منِ در آستانه‌ی #نوجوانی سوال بود🤔 که خب دربرابر اونهمه عشق و شور و شب‌بیداری و غیره ، این آدم -که یه پسر خوشتیپ اما قدکوتاه وخل‌وضع هم بود ازنظرمن🙈 - صرفا یه شعر خونده... و همین... لاقل یه دلار ، تبرکاً😁😜 میفرستادی براش خب لامصب! امضاش میکردی لاقل! (چون مشترکِ چندتا مجله هم اونزمان بودم و عاشقِ نامه؛ تو ذهنم این بود که آدرس فرستنده، رو پاکت نامه هست!😏🤓) خلاصه که... سالهاااا گذشت و گرچه تو #نوجوانی که همه باید جواب سوالات ِ "که چی!؟ "شونو بگیرند(که نه آموزش پرورش و نه جامعه‌ی ما هیچ‌جوره جوابی به این #نیاز نمیدن ...اما) بحمدلله خدا یه راهی ازجایی که فکرشو نمیکردم برا هدایتم باز کرد... و بلاخره! فهمیدم "کی ارزشش رو داره!" که بخوام از جاااااان و مال و خواب و شب و روز و جوانی و عمر.... و از عزیزانم ، بزنم ...👌 و این #جوان داخل کلیپ👆 ، چِ خوب معنا کرد😍👍 "موتوا قبل عن تموتوا ..." رو !😭 #محفل #زنده‌گی #به_امید_او 🍃 پ.ن: گفتم برای شما هم به اشتراک بگذارم☺️چون گاهی یک #تجربه_زیسته از یک کتاب نصیحت، اثرش بیشتره ... #نارنج_منعنع 🍊 پ.ن۲: پسرم این لوگوی محفل رو ، اولین بار خونده بود "مَخمَل" 😁