«اگر انسان دنبال برتری‌جویی بود، هر کاری بکند فساد است.. . اگر دنبال اثبات خودت بودی، نمازخواندن‌ات هم فساد است؛ چون مدّ «و لَا الضّالّین»‌ات را می‌کِشی که خودت را اثبات کنی! روضه هم که می‌خوانی، العیاذ بالله می‌خواهی از عاشورا خرج کنی تا محترم شوی.. این حُبّ جاه، از حُبّ مال خطرناک‌تر است.» #استاد_میرباقری #تربیت_ولایی

#اربعین، یک تجلّی از عصر ظهور است؛ یعنی نشان می‌دهد وقتی امام در روابط اجتماعی تجلّی کند، چه اتفاقی می‌افتد. اُلفَتی که در اربعین اتفاق می‌افتد، اُلفَتِ حولَ‌الإمام است؛ یعنی اُلفَتی که بر محور محبّت امام و ولایت امام اتفاق می‌افتد. این اُلفَت می‌تواند به اُلفَت پایدار و ماندگار اجتماعی تبدیل شود. #استاد_میرباقری

💥 در تحولات عالَم، کسانی می‌توانند همراه با امام بمانند که بزرگ‌تر از دنیا باشند و آمدوشدِ حادثه‌ها و پیشامدها، آنها را زیرورو نکند! 💥 کسی که _ به‌تعبیر ضرب‌المثل _ با یک مویز، گرمی‌اَش می‌شود و با یک قاشق ماست هم سردی‌اَش می‌شود، چطور می‌خواهد با امام همراه شود؟ 💠 #استاد_میرباقری: «ما عهدها و قرارهای بزرگی در پیش داریم. انسانی که می‌خواهد در کنار امام زمان باشد باید بزرگ باشد و #شرح_صدر پیدا کند والا نمی تواند با حضرت همراه باشد. سیدالشهداء(ع) فرمودند: : «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَائِنَا نَفْسَهُ فَلْیرْحَل مَعَنا». کسی که آماده کوچ کردن از این دنیا نیست، نمی‌تواند امام را همراهی کند. کسی که نگاهش در حد دنیاست، و به تعبیر آن ضرب‌المثل، با یک مویز گرمی‌اَش می‌شود و با یک قاشق ماست هم سردی‌اَش می‌شود، فایده ندارد؛ کسی که به این زودی‌ها و در این حوادث، جابه‌جا می‌شود، نمی تواند کنار امام بایستد. خدا رحمت کند، یک استادی داشتیم، درباره #حضرت_مسلم می‌گفتند این آدم‌های بزرگ، با تحول احوال، ذره‌ای دگرگونی در آنها ایجاد نمی‌شود؛ دیروز هجده هزار نفر با او بیعت کردند و بعد، حداقل هفت هشت هزار نفر پا به رکابش آمدند، و شب وقتی از مسجد به بیرون می‌آید، تنهاست، اما هیچ تحولی در او پیدا نمی‌شود؛ همان شجاعت و همان استواری در او هست؛ نه تردید می‌کند، نه شک می‌کند، نه سست می‌‌شود. در این تحولاتی که در عالَم پیش می‌آید، کسانی می‌توانند بمانند که #بزرگ باشند و آمدوشدِ این حادثه‌ها و این اتفاقات، آنها را زیرورو نکند.» (کتاب تربیت ولایی، ص۱۷۷)

📽 حکمت امتحانات سخت اجتماعی 📜 سوره بقره، آیۀ ۲‌۱۴: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ» #ترجمه: "آیا گمان کرده‌اید که به بهشت داخل شوید، بدون امتحاناتی که پیش از شما بر گذشتگان آمد؟ که بر آنان رنج و سختی‌ها رسید و همواره پریشان‌خاطر و هراسان بودند تا آن‌گاه که رسول و گروندگان با او (از خدا مدد خواستند و) گفتند: بار خدایا، کی ما را یاری کنی؟ (در آن حال خطاب شد: بشارت دهد که:) هان! همانا یاری خدا نزدیک است." #استاد_میرباقری