روز جمعه‌ای خطبه میخواند. از بالای منبر مشاهده کرد که یکی از یارانش به نام "رمیله" از درد به خود میپیچد! بعد از نماز به او فرمود: چرا افسرده حالی؟! می‌دیدم که از شدت درد به خود می‌پیچی. میدانم که امروز با خود گفته ای بهتر از انجام غسل و نماز پشت سر من چیزی وجود ندارد! به نماز که آمدی احساس آرامش کردی، اما بعد از اینکه به منبر رفتم، بیماری ات برگشت و تب و لرز کردی! رمیله گفت: یا امیرالمومنین به خدا سوگند؛ آنچه گفتی عین واقعیت بود! حضرت فرمود: رمیله _ هر مرد و زن مومنی که بیمار شود، ما هم به خاطر او بیمار میشویم؛ _ و هر اندوهی به او برسد ما هم اندوهگین میشویم؛ _ و هر دعایی بکند برایش آمین می‌گوییم، _ و هر گاه ساکت باشد برایش دعا میکنیم! رمیله گفت: یا امیرالمومنین آنچه گفتی برای افرادی است که در این شهر با شما زندگی میکنند؛ کسانی که در شهرهای دیگر هستند چگونه مشمول دعای شما هستند؟! فرمود: • هیچ مرد و زن مومنی در شرق و غرب عالم از نظر ما پنهان نیست؛ • او با ماست و ما با اوییم... #رحمت‌الله‌الواسعه | ارشاد‌القلوب،ج۲،ص۲۸۲ ╭┅───────┅╮    @beit_abbas ╰┅───────┅╯