📌این آقا سه ادعا مطرح میکند. اول آنکه در حکومت علوی، کشته سیاسی نداشتیم! در حالیکه کل کشته‌های دشمن در جنگهای حضرت امیر، «کشته‌های سیاسی» بودند و همگی، علیه حکومت، «بغی و شورش» کردند و با حضرت، وارد «مبارزه مسلحانه» شدند تا حکومت علوی سرنگون شود. مگر بغی و شورش، شاخ و دُم دارد؟ ظاهراً این آقا تصور کرده کشته سیاسی فقط کسی است که در زندان اوین بمیرد. دوم اینکه مدعی است در حکومت حضرت، هیچ زندانی سیاسی نبوده است. این هم مغالطه است زیرا مخالفت براندازان و مخالفان سیاسی، اگر صرفاً مخالفت تئوریک باشد آزادند ولی اگر وارد «فاز عملی» شوند(از تحریک و تحریض به شورش تا حضور در میدان) حضرت امیر به شدت با آنها برخورد کرد و همواره این مخالفان حضرت بودند که درگیری مسلحانه را شروع کردند و اساساً کار به زندان و حبس نکشید بلکه لشکر مسلح فراهم کردند. لذا کشته‌های آنها هم همگی سیاسی بودند. سوم مدعی است حضرت فرموده اگر زنده ماندم ابن ملجم را عفو میکنم! این هم خلاف واقع است. در این باره دو نقل از حضرت هست اول آنکه فرمود ابن ملجم را قصاص کنید(نهج البلاغه نامه ۴۷) دوم آنکه فرمود اگر زنده ماندم خودم تصمیم میگیرم که قصاص کنم یا عفو (بحارالانوار ج ۴۲ ص ۲۰۷) لذا حضرت امیر هیچ کجا نفرمودند اگر زنده ماندم ابن ملجم را عفو میکنم. #بیسوادی_نجومی #مجله_مجازی_بنت_الهدی #مجله_سیاسی_اجتماعی @bentolhoda_81