🔆نمازهای نافله: 🍃نماز صبح: دو رکعت به نیت نافله ی نماز صبح، قبل از نماز صبح 🌸نماز ظهر: ۸ رکعت (۴ نماز دو رکعتی) به نیت نافله ی نماز ظهر، قبل از نماز ظهر 🌿نماز عصر: ۸ رکعت(۴ نماز دو رکعتی) به نیت نافله ی نماز عصر، قبل از نماز عصر 🌺نماز مغرب: ۴ رکعت( ۲ نماز دو رکعتی) به نیت نافله ی نماز مغرب ، بلافاصله بعد از نماز مغرب 🌿نماز عشا: ۲ رکعت (بصورت نشسته) به نیت نافله ی نماز عشا یا نماز وتیره ، بعد از نماز عشا 🌼و نماز شب: ۱۱ رکعت ( ۸ نماز دو رکعتی به نیت نماز نافله ی شب، دو رکعت به نیت نماز شفع و یک رکعت به نیت نماز وتر ) #نمازهای_نافله 🍃✨🍃✨🍃✨🍃✨🍃✨🍃

🔴نماز اول وقت حتی در هواپیما ✍کسی که به نماز اول وقت تقید دارد به آنجا که باید برسد، می رسد.✔️

❓نماز رو حتماً باید به عربی بخونیم؟ ❓ذکرهای نماز رو می‌شه توی دلمون بخونیم؟ ❓اگه به‌هیچ‌وجه نتونیم تلفظ حروف رو یاد بگیریم، نمازمون باطله؟ #تلفظ_حروف #احکام_نماز

دعای ۳۷ صحیفه سجادیه (بخش اول): اعتراف به ناتوانى از ادای شکر👇 وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتَرَفَ بِالتَّقْصِیرِ عَنْ تَأْدِیةِ الشُّکرِ: اللَّهُمَّ إِنَّ أَحَداً لَا یبْلُغُ مِنْ شُکرِک غَایةً إِلَّا حَصَلَ عَلَیهِ مِنْ إِحْسَانِک مَا یلْزِمُهُ شُکراً، وَ لَا یبْلُغُ مَبْلَغاً مِنْ طَاعَتِک وَ إِنِ اجْتَهَدَ إِلَّا کانَ مُقَصِّراً دُونَ اسْتِحْقَاقِک بِفَضْلِک. فَأَشْکرُ عِبَادِک عَاجِزٌ عَنْ شُکرِک، وَ أَعْبَدُهُمْ مُقَصِّرٌ عَنْ طَاعَتِک. لَا یجِبُ لِأَحَدٍ أَنْ تَغْفِرَ لَهُ بِاسْتِحْقَاقِهِ، وَ لَا أَنْ تَرْضَى عَنْهُ بِاسْتِیجَابِهِ، فَمَنْ غَفَرْتَ لَهُ فَبِطَوْلِک، وَ مَنْ رَضِیتَ عَنْهُ فَبِفَضْلِک. خداوندا کسی در مسئله شکر به حدّی نمی‌رسد مگر آنکه احسان دیگرِ تو او را به شکری دیگر ملزم می‌کند و از طاعتت به‌اندازه‌ای دست نمی‌یابد -گرچه بکوشد- جز اینکه در برابر آنچه شایسته فضل توست مقصّر است، بنابراین شاکرترین بندگانت از شکر تو ناتوان، و عابدترین بندگانت از طاعتت مقصّر است، کسی مستوجب آن نیست که از باب استحقاق او را مورد مغفرت قرار دهی، یا بر اساس سزاواری از او خشنود باشی، پس هر که را بیامرزی از احسان توست، و از هر که خشنود شوی در اثر تفضل توست، کانال بشارت در ایتا👇 https://eitaa.com/besharat_ir کانال دعا در ایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/1727266827C5fd712b4d4

دعای ۳۷ صحیفه سجادیه (بخش دوم): اعتراف به ناتوانى از ادای شکر👇 تَشْکرُ یسِیرَ مَا شَکرْتَهُ، وَ تُثِیبُ عَلَى قَلِیلِ مَا تُطَاعُ فِیهِ، حَتَّى کأَنَّ شُکرَ عِبَادِک الَّذِی أَوْجَبْتَ عَلَیهِ ثَوَابَهُمْ وَ أَعْظَمْتَ عَنْهُ جَزَاءَهُمْ أَمْرٌ مَلَکوا اسْتِطَاعَةَ الِامْتِنَاعِ مِنْهُ دُونَک فَکافَیتَهُمْ، أَوْ لَمْ یکنْ سَبَبُهُ بِیدِک فَجَازَیتَهُمْ! بَلْ مَلَکتَ -یا إِلَهِی- أَمْرَهُمْ قَبْلَ أَنْ یمْلِکوا عِبَادَتَک، وَ أَعْدَدْتَ ثَوَابَهُمْ قَبْلَ أَنْ یفِیضُوا فِی طَاعَتِک، وَ ذَلِک أَنَّ سُنَّتَک الْإِفْضَالُ، وَ عَادَتَک الْإِحْسَانُ، وَ سَبِیلَک الْعَفْوُ، فَکلُّ الْبَرِیةِ مُعْتَرِفَةٌ بِأَنَّک غَیرُ ظَالِمٍ لِمَنْ عَاقَبْتَ، وَ شَاهِدَةٌ بِأَنَّک مُتَفَضَّلٌ عَلَى مَنْ عَافَیتَ، وَ کلٌّ مُقِرٌّ عَلَى نَفْسِهِ بِالتَّقْصِیرِ عَمَّا اسْتَوْجَبْتَ، فَلَوْ لَا أَنَّ الشَّیطَانَ یخْتَدِعُهُمْ عَنْ طَاعَتِک مَا عَصَاک عَاصٍ، وَ لَوْ لَا أَنَّهُ صَوَّرَ لَهُمُ الْبَاطِلَ فِی مِثَالِ الْحَقِّ مَا ضَلَّ عَنْ طَرِیقِک ضَالٌّ. عمل اندک را که بپذیری از باب فضل پذیرفته‌ای، و طاعت مختصر را مزد می‌دهی، تا آنجا که گویی شکر بندگانت که بدان سبب پاداششان را واجب ساخته‌ای و اجرشان را از آن رو بزرگ ساخته‌ای مسئله‌ای است که در برابر تو قدرت روی برتافتن از آن را داشته‌اند و از این جهت پاداششان دادی، یا گویی سبب آن شکر به دست تو نبوده و بدین خاطر به ایشان اجر بخشیدی، بلکه ای خدای من مالک امر ایشان بوده‌ای پیش از آنکه ایشان مالک عبادت تو شوند، و مزدشان را پیش از اینکه به طاعتت اقدام کنند آماده کرده‌ای، زیرا که آئینت انعام، و عادتت احسان، و راهت عفو و بخشش است. از این رو همه آفریدگان معترف‌اند که تو درباره هر که عقوبتش کنی ستم نکرده‌ای، و شاهدند که هر که را ببخشی در حقّش تفضل فرموده‌ای، و همگان درباره خویش به تقصیر نسبت به آنچه سزاوار آنی معترفند. بنابراین اگر شیطان ایشان را از طاعتت نفریبد هیچ عصیان گری تو را معصیت نکند، و اگر شیطان باطل را در نظرشان به صورت حق جلوه ندهد هیچ گمراهی از راه تو منحرف نشود. کانال بشارت در ایتا👇 https://eitaa.com/besharat_ir کانال دعا در ایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/1727266827C5fd712b4d4

دعای ۳۷ صحیفه سجادیه (بخش سوم): اعتراف به ناتوانى از ادای شکر👇 فَسُبْحَانَک! مَا أَبْینَ کرَمَک فِی مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَک أَوْ عَصَاک: تَشْکرُ لِلْمُطِیعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّیتَهُ لَهُ، وَ تُمْلِی لِلْعَاصِی فِیمَا تَمْلِک مُعَاجَلَتَهُ فِیهِ. أَعْطَیتَ کلًّا مِنْهُمَا مَا لَمْ یجِبْ لَهُ، وَ تَفَضَّلْتَ عَلَى کلٍّ مِنْهُمَا بِمَا یقْصُرُ عَمَلُهُ عَنْهُ. وَ لَوْ کافَأْتَ الْمُطِیعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّیتَهُ لَأَوْشَک أَنْ یفْقِدَ ثَوَابَک، وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُک، وَ لَکنَّک بِکرَمِک جَازَیتَهُ عَلَى الْمُدَّةِ الْقَصِیرَةِ الْفَانِیةِ بِالْمُدَّةِ الطَّوِیلَةِ الْخَالِدَةِ، وَ عَلَى الْغَایةِ الْقَرِیبَةِ الزَّائِلَةِ بِالْغَایةِ الْمَدِیدَةِ الْبَاقِیةِ. ثُمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِیمَا أَکلَ مِنْ رِزْقِک الَّذِی یقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِک، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِی الْآلَاتِ الَّتِی تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِک، وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِک بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِیعِ مَا کدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِیهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَیادِیک وَ مِنَنِک، وَ لَبَقِی رَهِیناً بَینَ یدَیک بِسَائِرِ نِعَمِک، فَمَتَى کانَ یسْتَحِقُّ شَیئاً مِنْ ثَوَابِک، لَا! مَتَى؟ هَذَا -یا إِلَهِی- حَالُ مَنْ أَطَاعَک، وَ سَبِیلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَک؛ فَأَمَّا الْعَاصِی أَمْرَک وَ الْمُوَاقِعُ نَهْیک فَلَمْ تُعَاجِلْهُ بِنَقِمَتِک، لِکی یسْتَبْدِلَ بِحَالِهِ فِی مَعْصِیتِک حَالَ الْإِنَابَةِ إِلَى طَاعَتِک، وَ لَقَدْ کانَ یسْتَحِقُّ فِی أَوَّلِ مَا هَمَّ بِعِصْیانِک کلَّ مَا أَعْدَدْتَ لِجَمِیعِ خَلْقِک مِنْ عُقُوبَتِک. فَجَمِیعُ مَا أَخَّرْتَ عَنْهُ مِنَ الْعَذَابِ وَ أَبْطَأْتَ بِهِ عَلَیهِ مِنْ سَطَوَاتِ النَّقِمَةِ وَ الْعِقَابِ تَرْک مِنْ حَقِّک، وَ رِضًى بِدُونِ وَاجِبِک‏. فَمَنْ أَکرَمُ -یا إِلَهِی- مِنْک، وَ مَنْ أَشْقَى مِمَّنْ هَلَک عَلَیک، لَا! مَنْ؟ فَتَبَارَکتَ أَنْ تُوصَفَ إِلَّا بِالْإِحْسَانِ، وَ کرُمْتَ أَنْ یخَافَ مِنْک إِلَّا الْعَدْلُ، لَا یخْشَى جَوْرُک عَلَى مَنْ عَصَاک، وَ لَا یخَافُ إِغْفَالُک ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاک، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِی أَمَلِی، وَ زِدْنِی مِنْ هُدَاک مَا أَصِلُ بِهِ إِلَى التَّوْفِیقِ فِی عَمَلِی، إِنَّک مَنَّانٌ کرِیمٌ. پس منزّهی تو، چه آشکار است بزرگواریت در معامله باکسی که تو را اطاعت کرده یا عصیان نموده: مطیع را در مقابل آنچه خود برایش فراهم آورده‌ای پاداش می‌دهی، و معصیت کار را در آنچه تعجیل در کیفرش به دست توست مهلت می‌دهی، به هر یک از آن دو نفر عطایی نموده‌ای که مستحق آن نبوده، و به هر یک تفضّلی فرموده‌ای که عملش از آن قاصر است، و اگر مطیع را بر آنچه حضرتت او را بر آن گماشته‌ای (نه بر عمل خودش) جزا می‌دادی، بیم آن بود که ثوابت را از دست بدهد، و نعمتت از او زایل شود، ولی تو به بزرگواری خود در برابر مدت کوتاه از دست رفتنی به مدّتی طولانی و همیشگی، و در مقابل مدت نزدیک گذرا با مدت دامنه‌دار جاوید او را پاداش دادی، سپس در برابر رزقی که از سفره نعمت تو خورده تا به سبب آن بر طاعتت نیرو گیرد با او معامله پایاپای نکردی، و از او بازپرسی دقیق درباره ابزاری که آنها را سبب رسیدن به مغفرتت قرار داده ننمودی، و اگر با مطیع چنین رفتار می‌نمودی تمام حاصل دسترنج و سعی و زحمت او در مقابل کوچک‌ترین نعمت‌ها و عطاهایت از دست می‌رفت، و در پیشگاه مقدّست به خاطر سایر نعمتهایت در گرو می‌ماند، پس چه زمانی شایستگی چیزی از ثواب تو را می‌داشت، نه، هیچ گاه!! این است -خدای من- حالِ آن کسی که تو را فرمان برده، و سرنوشت کسی که به عبادت تو اقدام نموده، و اما آن که از تو نافرمانی کرده و نهی تو را مرتکب شده پس عجله - در انتقام از او نکردی، تا مگر به جای حال معصیت تو حال برگشت به طاعت تو گزیند، در صورتی که او در اولین باری که بر عصیان تو همّت نموده مستحق تمام عقوبتهایی که برای جمیع بندگانت مهیا نموده‌ای گشته، پس هر عذابی که از او به تأخیر انداخته‌ای، و هر سطوت انتقام و عقابی که از او بازپس داشته‌ای حق قطعی توست که وامی گذاری، و به کمتر از آنچه استحقاق توست رضا داده‌ای. پس -ای خدای من- کریم‌تر از تو کیست؟ و بدبخت‌تر از کسی که به سبب مخالفت با تو هلاک شده، چه کسی است؟ نه، هیچ کس! پس تو والاتر از آنی که جز به احسان وصف شوی، و منزّه از آنی که جز از جهت عدل از تو بترسند، بیم جور و جفا به معصیت کار از تو نمی‌رود، و ترس واگذاشتن پاداش کسی که تورا به عبادت خشنود ساخته درکار نیست، پس بر محمد و آلش درود فرست، و آرزوی مرا برآور، و هدایتت را آن گونه بر من افزایش ده که به سبب آن توفیق در کار خویش یابم، زیرا که تو بخشنده کریمی.