صدقه و استغفار را در ماه شعبان فراموش نکنیم❗️ ایتا http://eitaa.com/joinchat/3578658829C1f72395f25 تلگرام @besharat_ir

‍ بسم الله الرحمن الرحیم 🔵 مناجات شعبانیه مناجات شعبانیه مناجاتی از حضرت علی(ع) که گفته‌اند همه امامان(ع) پس از ایشان به قرائت آن اهتمام داشته‌اند. این مناجات را نمونهٔ کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با خداوند متعال به شمار آورده‌اند. شیعیان غالبا مناجات شعبانیه را در ماه شعبان می‌خوانند. 🔴 اهمیت بنابر روایات، امامان معصوم(ع) بر قرائت این مناجات اهتمام ویژه داشته‌اند. عارف مشهور شیعه میرزا جواد ملكی: مناجات شعبانیه را حاوی علوم فراوانی در چگونگی رفتار بنده با خدای عزوجل، ادب دعا و استغفار معرفی کرده است. ⭕️ محتوا 1⃣ مناجات شعبانیه با صلوات شروع شده و آن گاه از قول قرائت‌کننده به درگاه الهی آورده است: «خداوندا، وقتى تو را دعا مى‌كنم، دعاى مرا بشنو و وقتى تو را ندا و فرياد مى‌كنم، نداى من را بشنو و وقتی‌ با تو مناجات مى‌كنم، به من نظر بیفکن». 2⃣ در فراز بعد مناجات کننده می‌گوید: پناه به تو مى‌برم از اين‌كه مورد غضب و سخط تو قرار بگيرم. سپس به رحمت، بخشش و احسان الهی اشاره کرده و جملاتی برای جلب ترحّم و احسان الهی می‌آورد. در ادامه برای طلب رحمت از خدا آمده است: «خداوندا، تو در دنيا گناهانى را كه مرتكب شده بودم پوشانيدى، درحالی‌که من در آخرت نياز بيش‌ترى به پوشانيدن آن‌ها دارم. چراكه تو در دنيا براى هیچ‌یک از بندگان صالحت گناهان مرا آشكار نساختى». سپس به امید بنده به درگاه الهی و عفو و گذشت خدا را خاطرنشان می‌کند. با عذرخواهی از گناهان خود و با اشاره به هدایت الهی به خداوند عرض می‌کند: «خداوندا، من گمان نمى‌كنم كه تو مرا از حاجتى محروم كنى كه عمر خودم را در طلب آن سپرى كرده‌ام.» 3⃣ در فراز بعد مناجات کننده خود را خيلى به خدا نزديك احساس مى‌كند و زبان به ستايش و حمد مى‌گشايد و مى‌گويد: «حالا كه مطمئن شدم مرا مى‌بخشى در مقام حمد و ستايش تو برمى‌آيم و پيوسته تو را ستايش مى‌كنم، آن‌هم ستايشى كه تو دوست مى‌دارى و مى‌پسندى. نه لحظه‌اى و زودگذر است و نه موجب خستگى و ملالت كه آن را رها كنم، بلكه ستايشى است روزافزون». سپس برای جلب رحمت الهی جملاتی بیان می‌کند و عرضه می‌دارد: «خداوندا، اگر در مقايسه با اطاعت تو عمل من اندك است، در رابطه با رجاى تو آرزوى من بزرگ است.» 4⃣ سپس برای به جوش آوردن مجدّد درياى رحمت الهی و پيدا كردن استعداد و شايستگى درك رحمت خداوند جملاتی اظهار می‌دارد. بعد به گذشته می‌پردازد که غافل و مست و بی‌خبر بودم و از آن حالت برگشته و از تو تقاضای بخشش می‌کنم. به محبت و کرامت الهی اشاره می‌کند که مناجات کننده را شامل لطف خود گردانیده است. و به درگاه الهی عرض می‌دارد: «خداوندا، به من نگاه كن، نگاه كسى كه او را ندا كردى و او نيز تو را پاسخ داد، و تو او را به يارى خود فراخواندى و او نيز تو را اطاعت نمود.» سپس به نزدیک بودن خدا به بنده و امید به بخشش خدا تأکید می‌کند. 5⃣ در فراز بعد سه درخواست به پيشگاه‌الاهى مطرح مى‌گردد: «قلبى كه اشتياق به خداوند داشته باشد؛ زبانى راست‌گو و صادق و نگاهى برخاسته از حق و يا نگرش حق» سپس به چند نمونه از كارهايى كه در سايه ارتباط با خداوند تحقق مى‌يابند را خاطرنشان می‌کند و به دو مطلب اشاره مى‌شود: «كسى كه از خدا كمك بخواهد تا راه را پيدا كند، خدا به او كمك مى‌كند، تا راه روشن را بپيمايد. و كسى كه به دامن خدا چنگ بزند پناهش مى‌دهد.» و درخواست می‌کند که از اهل ولایت خدا قرار داده شود و هرچه بيش‌تر توجّه به خدا و ياد او در دلش وجود داشته باشد. 6⃣ در فراز پایانی به درگاه الهی چنين عرض مى‌كنيم: «خداوندا به من نهايت انقطاع به خودت را مرحمت كن و چشم‌هاى دل ما را با نور نگاه به خودت روشن كن تا پرده‌هاى نورانى را پاره كند و به معدن عظمت برسد» و بعد می‌گوییم: «خداوندا، مرا از كسانى قرار ده كه مورد خطاب و ندا قرار دادی و آن‌ها نيز به نداى تو لبّيك گفتند.» و سپس می‌گوید: «خداوندا مرا به نور خودت ملحق كن». ایتا http://eitaa.com/joinchat/3578658829C1f72395f25 تلگرام @besharat_ir

فرازی از مناجات شعبانیه @besharat_ir

اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ دُعائِى إِذا دَعَوْتُكَ ، وَاسْمَعْ نِدائِى إِذا نادَيْتُكَ، وَأَقْبِلْ عَلَىَّ إِذا ناجَيْتُكَ ، فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ ، وَوَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِيناً لَكَ ، مُتَضَرِّعاً إِلَيْكَ ثَوَابِی خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و شنوای دعایم باش آنگاه که می‌خوانمت و صدایم را بشنو گاهی که صدایت می‌کنم و به من توجّه کن هنگامی‌که با تو مناجات می‌نمایم، همانا به‌سوی تو گریختم و در حال درماندگی و زاری در برابرت ایستادم بخشی از مناجات شعبانیه @besharat_ir

دعای هفتم صحیفه سجادیه حاج محمود کریمی @besharat_ir

امام رضا(ع) فرمودند: در آخر ماه شعبان زیاد به درگاه الهی عرض کنید: «اللهم ان لم تکن غفرت لنا فی ما مضی من شعبان فاغفر لنا فی ما بقی منه» خدایا اگر ما را در چند روز گذشته از ماه شعبان نیامرزیده ای در باقیمانده از این ماه ما را ببخش و بیامرز. @besharat_ir

ترتیل سوره عبس جزء 30 استاد شاطری @besharat_ir

سوره عبس 👇👇👇 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾ چهره در هم كشيد و روى گردانيد (۱) أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿۲﴾ كه آن مرد نابينا پيش او آمد (۲) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿۳﴾ و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد (۳) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿۴﴾ يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد (۴) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿۵﴾ اما آن كس كه خود را بى نياز مى پندارد (۵) فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾ تو بدو مى پردازى (۶) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿۷﴾ با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست (۷) وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَى ﴿۸﴾ و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد (۸) وَهُوَ يَخْشَى ﴿۹﴾ در حالى كه [از خدا] مى ترسيد (۹) فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾ تو از او به ديگران مى پردازى (۱۰) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾ زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است (۱۱) فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾ تا هر كه خواهد از آن پند گيرد (۱۲) فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾ در صحيفه هايى ارجمند (۱۳) مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾ والا و پاكشده (۱۴) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾ به دست فرشتگانى (۱۵) كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾ ارجمند و نيكوكار (۱۶) قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾ كشته باد انسان چه ناسپاس است (۱۷) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾ او را از چه چيز آفريده است (۱۸) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾ از نطفه اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد (۱۹) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾ سپس راه را بر او آسان گردانيد (۲۰) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾ آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد (۲۱) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿۲۲﴾ سپس چون بخواهد او را برانگيزد (۲۲) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾ ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است (۲۳) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴) پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (۲۴) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿۲۵﴾ كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم (۲۵) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿۲۶﴾ آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم (۲۶) فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾ پس در آن دانه رويانيديم (۲۷) وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿۲۸﴾ و انگور و سبزى (۲۸) وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿۲۹﴾ و زيتون و درخت خرما (۲۹) وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾ و باغهاى انبوه (۳۰) وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿۳۱﴾ و ميوه و چراگاه (۳۱) مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۲﴾ [تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد (۳۲) فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿۳۳﴾ پس چون فرياد گوشخراش دررسد (۳۳) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿۳۴﴾ روزى كه آدمى از برادرش (۳۴) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿۳۵﴾ و از مادرش و پدرش (۳۵) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿۳۶﴾ و از همسرش و پسرانش مى گريزد (۳۶) لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿۳۷﴾ در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى دارد (۳۷) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿۳۸﴾ در آن روز چهره هايى درخشانند (۳۸) ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿۳۹﴾ خندان [و] شادانند (۳۹) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿۴۰﴾ و در آن روز چهره هايى است كه بر آنها غبار نشسته (۴۰) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿۴۱﴾ [و] آنها را تاريكى پوشانده است (۴۱) أُولَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿۴۲﴾ آنان همان كافران بدكارند (۴۲) ایتا http://eitaa.com/joinchat/3578658829C1f72395f25 تلگرام @besharat_ir