❇️از عدالتش ✍خبر تقدیر رهبری از کتاب "پس از بیست سال" برایم غافلگیر کننده بود، همچنانکه برای خود نویسنده هم ( در یکی از مصاحبه هایش چنین گفته بود). البته غافلگیری نویسنده شاید از این جهت بوده که گمان نمی برد اولین اثر داستانی اش با آن حجم زیاد(۷۵۰صفحه)از سوی رهبری مطالعه شود.همچنانکه در مصاحبه اش تلویحا اشاره کرد. غافلگیری من البته از این سنخ نبود. وقتی در بنر سایت رهبری بر اسم نویسنده زوم کردم و "سلمان کدیور" را دیدم حسابی تعجب کردم. نویسنده عضو جنبش عدالت خواه دانشجویی بوده.سابقه نقدهای تند و بی ملاحظه و گاها غیردقیق او به شخصیت ها و جایگاه های رسمی انقلاب موجود است.اسم او پای بعضی نامه های تند انتقادی علیه رهبری است. صفحه شخصی اش بعضا محل نقد بی ملاحظه یک عبارت است."جمهوری اسلامی". البته که قطعا او با ماهیت انقلاب و جمهوری اسلامی مشکلی ندارد بلکه همچون بعضی از دغدغه مندان با دیدن مشکلات و آسیب ها آسان ترین راه تحلیل را کنایه زدن به جمهوری اسلامی می داند (به معنای مسوولین ارشد جمهوری اسلامی)واما رفتار رهبری همچنان که در دیدارهای دانشجویی سرشار از محبت و دلسوزی و همدلی با جوانهای عدالت خواه بوده در این پیام هم مظهر عدالت اوست.ایشان در قبال انتقادهای شتاب زده این جنبش بارها پاسخگو بوده اند.و گاهی نیز مشفقانه آنها را به نقد سازنده و دوری از تخریب دیگران دعوت کرده اند. پیام رهبری به این نویسنده جوان،قطعا فراتر از انتظار اوست.برای بعضی از ما جوانها که عمر انقلاب شناسی مان طولانی نیست؛ برای ما که بدون نگاه به راهی که تا کنون آمده ایم چشممان فقط به قله است و بخاطر دیر رسیدن بی تابی می کنیم و برای بعضی از ما که هروقت قصور یا تقصیری بوده تا ناتوان از تحلیل شده ایم جمهوری اسلامی(رهبری) متهم بوده ،قطعا غافلگیرکننده است که یکی از متهمان مصلحت اندیشی و نصیحت ناپذیری و دورشدن از آرمان های انقلاب(از دید برخی برادران عدالت خواه)، لای آن همه مشغله ،رمان عاشقانه ۷۰۰صفحه ای با تم" عدالت خواهی"بخواند؛ آن هم از نویسنده ای که با یک پرس و جوی ساده به کارنامه عریضش در نقد حکومت داری خود می رسد.مطالعه اثر جوانی که گاهی نقدهای طیف او مطلوب مخالفین رهبری بوده حقا سعه صدر می خواهد( هر چند قطعا این طیف از دشمنان انقلاب منزجراند). در بیان عظمت رهبری از قیاس ایشان با سایر رهبران دنیا یا شخصیت های سیاسی داخلی پرهیز می کنم.اما از خواننده پرسش دارم .اگر یکی از ما از سوی کسی ولو از آشنایان مان،چندین بار مورد تهاجم و انتقاد قرار بگیریم، به نحوی که منتقد به قصد خیرخواهی در محافل مختلف رفتارهای اطرافیان مان را برجسته کند و با الصاق آن رفتارها به شخص ما ،برچسب های تندی بزند ،آیا ما رغبتی به ادامه دوستی با او خواهیم داشت؟ چه رسد به اینکه اثری از او دست بگیریم و مطالعه کنیم؛ و از آن بالاتر بدون حب و بغض ،فقط به متن اثر توجه کنیم وبرجستگی های هنری و محتوایی اش را ببینیم.اگر تا این حد خودساخته اید خوش به سعادت تان.احتمالا کسی ادعا کند چنین کاری از او بر می آید.اما نهایتا اثر را می خواند و در خلوت خود از او تمجید می کند.ولی اینکه به گوش منتقدش برساند که من کتابت را خواندم و آن را یک "رمان واقعی که خوب از کار در آمده ، بداند یا تعبیر " یک عاشقانه عدالت خواهی جذاب تاریخی قوی"را برایش به کار ببرد و از او تشکر کند ، این شاهکار اخلاق رهبری است.این همان جمهوری اسلامی است که منتقد جوانش را به مثابه فرزند عزیزش می بیند ونقدهای عدالت خواهانه را که سرمایه مجاهدت و موسپید کردن های خود اوست با گوش جان می شنود. نویسنده حق دارد غافلگیر شود. ما رهبری را نشناخته ایم.نه صبر انقلابی اش را به حق تحلیل کرده ایم نه دردمندی اش برای عدالت را فهمیده ایم.نگاه عمیق و باور الهی اش به "عدالت" را دست کم گرفته ایم.این کنش، عین عدالت ورزی امام در مواجهه با امت است.کجاست عدل جویی که چنین اخلاق مدارانه به میدان آید؟ ✍ره جو #رمان #رهبری #عدالت_خواهی @fatheGhalam